Διαβάστε ένα άρθρο που δείχνει για μία ακόμη φορά πόσο μεγάλο μπουρδέλο είμαστε. Διαβάστε πως θα μπορούσαμε να φτάνουμε στον προορισμό μας σε ελάχιστο χρόνο, πληρώνοντας τα ίδια που πληρώνουμε τώρα στα γαμοκάραβα των εφοπλιστών. Αλλά έτσι, καλά να πάθουμε. Ας πάρουμε τα καράβια όλοι τώρα να κάνουμε 800 ώρες ο ένας πάνω στον άλλο. Α! Και να μην ξεχάσουμε να βάλουμε την κάθε τσάντα σε δική της καρέκλα, έτσι;!
Βούλιαξαν τα υδροπλάνα
Η γραφειοκρατία έπνιξε ένα μεταφορικό μέσο που ταιριάζει γάντι στην Ελλάδα.
Φεύγουν οριστικά από την Ελλάδα τα υδροπλάνα! Έπειτα από πέντε ολόκληρα χρόνια συνεχών καθημερινών αναμετρήσεων με το τέρας της ελληνικής γραφειοκρατίας, οι άνθρωποι που επιχείρησαν να επενδύσουν σε ένα νέο μέσο μαζικής μεταφοράς στη χώρα μας ηττήθηκαν κατά κράτος... Κι ας πήγαν βόλτες με τα υδροπλάνα τους σχεδόν το μισό Υπουργικό Συμβούλιο της Νέας Δημοκρατίας! Δεν ήταν λίγοι οι υπουργοί, υφυπουργοί και γενικοί γραμματείς που μετά τις βόλτες τους σε νησιά και... λίμνες δήλωναν έκπληκτοι για το σχέδιο ανάπτυξης στόλου υδροπλάνων στην Ελλάδα. Όπως έλεγαν, είναι ένα νέο μεταφορικό μέσο που ταιριάζει γάντι στη γεωμορφολογία της χώρας! Πέντε χρόνια μετά, ο εμπνευστής του σχεδίου με τα υδροπλάνα αναχώρησε για τον Καναδά, απογοητευμένος από την έκβαση του εγχειρήματος. Το βουνό των εμποδίων- και των επιχειρηματικών συμφερόντων- που κράτησε πεισματικά τα υδροπλάνα μακριά από το Αιγαίο, τελικά αποδείχθηκε αξεπέραστο, παρά το γεγονός ότι αρκετά ήταν τα κυβερνητικά στελέχη που υπόσχονταν λύσεις για να δρομολογηθεί το μέσο στα νησιά της άγονης γραμμής! Ο Ελληνοκαναδός επιχειρηματίας Μιχ. Πατέλλης (γεννημένος στην Κάλυμνο), μέχρι πρόσφατα πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της εταιρείας υδροπλάνων ΑirSea Lines, προσπάθησε μάταια αυτά τα χρόνια να καθιερώσει το μεταφορικό μέσο. «Αντιμετωπίζουμε πολλά προβλήματα, λόγω των αργών ρυθμών διεκπεραίωσης των υποθέσεων από τις δημόσιες υπηρεσίες και πλέον, ως επιχείρηση που έχει επενδύσει πάνω από 25 εκατ. ευρώ και απασχολεί πάνω από 70 άτομα προσωπικό, έχουμε φτάσει στα όρια», τόνιζε στα «ΝΕΑ» ο κ. Πατέλλης στα τέλη του περασμένου χρόνου. Θλιβερό παράδειγμα. Η υπόθεση των υδροπλάνων, λέει στα «ΝΕΑ» ο γενικός διευθυντής της ΑirSea Lines Τάσος Γκόβας, «αποτελεί θλιβερό παράδειγμα για το πώς το ελληνικό κράτος αντιμετωπίζει σήμερα την επιχειρηματικότητα». Και προσθέτει: «Οι μεγαλόστομες υποσχέσεις για δήθεν διευκόλυνση των επενδύσεων στην Ελλάδα και την πάταξη της γραφειοκρατίας, δυστυχώς παρέμειναν γράμμα κενό». Από το καλοκαίρι του 2004, τα υδροπλάνα παρέμειναν... εξόριστα στο Ιόνιο. Πέρυσι πετούσαν μόνο τρία, συνδέοντας καθημερινά τα νησιά του Ιονίου με την Πάτρα, τα Ιωάννινα και το Πρίντεζι της Ιταλίας. Αυτό όμως δεν αρκούσε για να στηρίξει την ανάπτυξη ενός σοβαρού επιχειρηματικού πλάνου άνω των 80 εκατ. δολαρίων. Οι Καναδοί επενδυτές είχαν μείνει έκπληκτοι με την ελληνική γραφειοκρατία, με τις κόντρες ανάμεσα σε συναρμόδιες δημόσιες υπηρεσίες όπως είναι η Υπηρεσία Πολιτικής Αεροπορίας (ΥΠΑ) και το Λιμενικό, αλλά και με τις μεγάλες καθυστερήσεις της κυβέρνησης να ολοκληρώσει το απαραίτητο θεσμικό πλαίσιο λειτουργίας των υδροπλάνων στη χώρα μας. Το... άβατο του Αιγαίου Η ΑirSea Lines άρχισε τις πτήσεις της στην Ελλάδα τον Σεπτέμβριο του 2004 και μέχρι τα τέλη του 2008 πραγματοποίησε περίπου 18.500 πτήσεις, μεταφέροντας 180.000 επιβάτες. Η εταιρεία είχε εξασφαλίσει άδειες και είχε κατασκευάσει δέκα υδατοδρόμια (θαλάσσιοι διάδρομοι για την αποθαλάσσωση- προσθαλάσσωση των υδροπλάνων και λυόμενες εξέδρεςπροβλήτες για την ασφαλή αποβίβασηεπιβίβαση των επιβατών) σε νησιά του Ιονίου και του Αιγαίου. Με την προτροπή μάλιστα του πρώην υπουργού Εμπορικής Ναυτιλίας Μ. Κεφαλογιάννη, η εταιρεία είχε κάνει την απαραίτητη προεργασία για τη δημιουργία ανάλογων υποδομών (υδατοδρόμια) για υδροπλάνα σε άλλα 29 μικρά νησιά με πληθυσμό έως 1.500 κατοίκους! Ωστόσο, το μεγαλύτερο πρόβλημα για την εταιρεία παρέμενε η δημιουργία κατάλληλης βάσης στην Αττική. Η παραχώρηση τμήματος του λιμανιού του Λαυρίου για τη δημιουργία υδατοδρομίου αποδείχθηκε ασύμφορη για πολλούς λόγους. Η πρόσβαση των επιβατών στο Λαύριο απαιτούσε πολύ χρόνο και κόστιζε ακριβά, ενώ και το υδατοδρόμιο όταν επικρατούσαν μελτέμια δεν ήταν κατάλληλο (ασφαλές) για την εκτέλεση πτήσεων. Η βάση στον Φλοίσβο. Οι σχεδιασμοί της εταιρείας για τη δημιουργία βάσης στην περιοχή μεταξύ του Φλοίσβου και του Σταδίου Ειρήνης και Φιλίας (ΣΕΦ), που θεωρείται ιδανικός χώρος για την εξυπηρέτηση υδροπλάνων και επιβατών, ανακόπτονταν συνεχώς από διάφορες υπηρεσίες του Δημοσίου (Ολυμπιακά Ακίνητα, Εταιρεία Τουριστικής Ανάπτυξης, Πολεμικό Ναυτικό κ.λπ.). Δεν είναι λίγοι εκείνοι που θεωρούν ότι πίσω από το... άβατο του Φλοίσβου για τα υδροπλάνα κρύβονταν επιχειρηματικά- ναυτιλιακά συμφέροντα που εκμεταλλεύονται τις γραμμές του Αιγαίου, με γρήγορα πλοία. «Η επίμονη καθυστέρηση της λειτουργίας του υδατοδρομίου κοντά στην Αθήνα μάς παρέλυσε, με αποτέλεσμα καθημερινά να ξοδεύονται τα χρήματα που είχαν επενδυθεί, να απολύεται προσωπικό και σε γενικές γραμμές η εταιρεία να οδηγείται σε παράλυση», λέει ο κ. Γκόβας. Σύμφωνα με στελέχη της εταιρείας, μόνα τα μηνιαία λειτουργικά έξοδα ανέρχονταν σε 700.000 ευρώ, ενώ τα ημερήσια έσοδα τους χειμερινούς μήνες μόλις που ξεπερνούσαν τις 3.000 ευρώ! Επένδυση 80 εκατ. δολ. Όπως αναφέρει ο κ. Γκόβας, το επιχειρηματικό πλάνο της ΑirSea Lines, στο οποίο μετείχαν και Καναδοί επενδυτές, προέβλεπε την επένδυση περίπου 80 εκατ. δολαρίων για την ανάπτυξη ενός στόλου 50 υδροπλάνων στον ελλαδικό χώρο, καθώς και τη δημιουργία βάσεων συντήρησης και υποστήριξης του μέσου αυτού σε διάφορα σημεία της νησιωτικής Ελλάδας. Το ίδιο πλάνο προέβλεπε ότι εντός του πρώτου έτους λειτουργίας θα έπρεπε να πετούν στην Ελλάδα τουλάχιστον έξι υδροπλάνα, αντί των δύο - τριών που υπήρχαν όλα αυτά τα χρόνια!
Το άρθρο βρίσκεται εδώ.
