Κυριακή 30 Ιουνίου 2013

Πώς να νικήσετε την Oξφόρδη στην έδρα της

Το ΒΗmagazino μιλάει με τους φοιτητές της Νομικής Σχολής Αθηνών που κατέκτησαν το πρώτο βραβείο στον 6ο Διεθνή Διαγωνισμό Εικονικής Δίκης Ρωμαϊκού Δικαίου. 


Ο μεγάλος τελικός ανάμεσα στη Νομική Σχολή Αθηνών και στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης είχε λήξει το μεσημέρι της 9ης Απριλίου. Η αγωνία, όμως, για το όνομα του νικητή έπρεπε να παραταθεί μερικές ώρες ακόμη, μέχρι και το επίσημο δείπνο. Η 4ετής φοιτήτρια της Νομικής, Μαρία Επέογλου, η οποία είχε συμμετάσχει στον ημιτελικό εξασφαλίζοντας την πρόκριση στον τελικό για την ελληνική ομάδα, καθόταν δίπλα σε έναν από τους κριτές του διαγωνισμού. Ολη η προσοχή της ήταν στραμμένη επάνω του. Προσπαθούσε να του αποσπάσει οποιοδήποτε στοιχείο που θα μαρτυρούσε τον νικητή. «Επιτέλους, είχαν κερδίσει εκείνοι ή το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης;». Το επιδόρπιο αποδείχθηκε πολύ γλυκό, ο φάκελος άνοιξε και τα αποτελέσματα άρχισαν να ανακοινώνονται. Τρίτο το Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ, που είχε επικρατήσει στον μικρό τελικό έναντι της Βιέννης. Δεύτερη θέση για το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης και τότε... ένα διαπεραστικό «Yes!» του Θανάση Τασόπουλου, ενός εκ προπονητών της ελληνικής ομάδας, ήχησε. Οι τέσσερις έλληνες φοιτητές που διαγωνίστηκαν, η Ιουλία Βουλέλη, η Μαρία Επέογλου, ο Αλέξανδρος Παπασωτηρίου και η Τερέζα Ρούσσου, προσπαθούσαν να εντοπίσουν ο ένας τον άλλον στην αχανή αίθουσα. Πανηγυρισμοί, συγκίνηση και κλάματα.
Δύο ημέρες μετά η ελληνική αποστολή επέστρεφε με το πρώτο βραβείο. Η Ιουλία και ο Αλέξανδρος κουβαλούσαν στις αποσκευές τους το πρώτο και το τρίτο βραβείο του καλύτερου ρήτορα (best oralist) αντίστοιχα. Δεν είναι μικρό πράγμα να είσαι ο πρώτος ανάμεσα στους πρώτους, κερδίζοντας μάλιστα το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης μέσα στην έδρα του.

Η ελληνική περίπτωση
Μόλις λίγες ημέρες μετά την επιστροφή τους στην Ελλάδα, συναντώ τους τέσσερις φοιτητές μαζί με την καθηγήτριά τους, Αθηνά Δημοπούλου, η οποία είχε αναλάβει και την επιστημονική επίβλεψη της προετοιμασίας τους. Τα καλοσιδερωμένα ταγέρ για τα κορίτσια και το αυστηρό κοστούμι για τον Αλέξανδρο έχουν μπει πλέον στην ντουλάπα και τώρα μοιάζουν με τέσσερα νεαρά παιδιά της ηλικίας τους. «Πρόκειται για τον 6ο Διαγωνισμό Εικονικής Δίκης Ρωμαϊκού Δικαίου» μας εξηγεί η καθηγήτρια Αθηνά Δημοπούλου και συμπληρώνει: «Τις πρώτες πέντε φορές διοργανώθηκε στην Καβάλα με πρωτοβουλία ενός έλληνα αποφοίτου της Οξφόρδης, του δικηγόρου Πασχάλη Πασχαλίδη, και με τη συνδρομή εκεί του Ινστιτούτου ΙΜΑRΕΤ και του αρχαιολόγου Μιχάλη Λυχούνα, οι οποίοι το οργάνωσαν και είχαν την ιδέα να φέρουν κοντά τα ευρωπαϊκά πανεπιστήμια όπου διδάσκεται το Ρωμαϊκό Δίκαιο. Η εικονική δίκη είναι ένας θεσμός που υπάρχει σε πολλά πανεπιστήμια, ιδίως αγγλοσαξονικά, και συμβάλλει στην προετοιμασία των φοιτητών για τον ρόλο τους ως μελλοντικοί δικηγόροι. Το Ρωμαϊκό Δίκαιο αποτελεί το θεμέλιο του συγχρόνου Αστικού Δικαίου. Μην ξεχνάμε ότι ήταν το ισχύον δίκαιο της Ελλάδας μέχρι το 1945, με την εισαγωγή του Αστικού Κώδικα».

Η Νομική Σχολή Αθηνών έχει λάβει μέρος πέντε φορές στον διαγωνισμό μέχρι στιγμής, καταφέρνοντας, μάλιστα, τις τρεις από αυτές να βρίσκεται στην πρώτη δυάδα, ενώ το 2010 κατέκτησε το πρώτο βραβείο. Πέρυσι οι έλληνες φοιτητές ήρθαν δεύτεροι. Εφέτος ήταν ξανά η στιγμή της πρωτιάς. Φυσικά, οι «βετεράνοι» νικητές του διαγωνισμού, δηλαδή η απόφοιτοι της σχολής Αρτεμισία Παπαδάκη και Μαριάννα Φλώρου, καθώς και οι φοιτητές Μάγδα Αστερή και Θανάσης Τασόπουλος, βοήθησαν στην προπόνηση των νέων. Η Νομική Σχολή Αθηνών θέλει να δημιουργήσει παράδοση.

Το μυστικό του καλού ρήτορα
Η υπόθεση που ανέλαβαν οι νεαροί φοιτητές έφτασε στα χέρια τους πριν από δύο μήνες και αφορούσε τη διένεξη μεταξύ δύο γειτόνων, του Ιωάννη και του Ουγκολίνου, οι οποίοι ζουν στην εποχή του Ιουστινιανού. Πρόκειται για μια πολύπλοκη και μπερδεμένη αντιδικία σχετικά με ένα κτήμα, ένα δάνειο και... ένα μουλάρι, στην οποία εμπλέκεται μια σειρά νομικών θεμάτων. Οι φοιτητές χάθηκαν στο αχανές δίκαιο του Ιουστινιάνειου Κώδικα διαβάζοντας χοντρούς τόμους, δουλεύοντας πότε μέσα από αγγλικές μεταφράσεις των λατινικών κειμένων και πότε μέσα από τα πρωτότυπα κείμενα, και επικαλούμενοι διατάξεις βρήκαν τα νομικά επιχειρήματα ώστε να στηρίξουν τη θέση τους πότε από την πλευρά του ενάγοντος Ιωάννη και πότε από την πλευρά του εναγόμενου Ουγκολίνου. Επρεπε να εκφωνήσουν τον λόγο τους, να πείσουν το «δικαστήριο», δηλαδή μια επιτροπή καθηγητών από τα πανεπιστήμια που συμμετέχουν στον διαγωνισμό (Οξφόρδη, Κέιμπριτζ, Τούμπινγκεν, Tριρ, Βιέννη, Λιέγη, Νάπολι), αλλά και να αντικρούσουν τα επιχειρήματα των συναδέλφων τους. Φυσικά, ολόκληρη η δίκη γινόταν στα αγγλικά και τα παιδιά είχαν στη διάθεσή τους μόλις λίγα λεπτά.

«Λοιπόν, θα ανεβείτε στο βήμα με αυτοπεποίθηση και θα επαναλαμβάνετε από μέσα σας “Εγώ είμαι εδώ σήμερα και θα σας τα εξηγήσω όλα”. “Καθήστε και θα σας τα πω όλα εγώ”». Αυτή ήταν η βασική συμβουλή που έδωσε στους φοιτητές μία από τις προπονήτριές τους, η Αρτεμισία Παπαδάκη, η νικήτρια του διαγωνισμού το 2010. Η προετοιμασία τους κράτησε δύο μήνες και έμοιαζε με έναν συνεχή αγώνα δρόμου, με ομαδικές πρόβες σε σπίτια, φοιτητικά αναγνωστήρια, βιβλιοθήκες, ακόμη και με αγορεύσεις στον Κήπο του Ζαππείου. Φυσικά, η ατομική πρόβα μπροστά στον καθρέφτη αποτελούσε καθημερινότητα για τα παιδιά.

«Δεν υπήρχε ωράριο» εξηγεί η Ιουλία. Μπορεί τελειώναμε και στις 4.00 τα ξημερώματα, έχοντας ξεκινήσει από τις 9.00 το πρωί». Οπως μου εξηγούν, η συμμετοχή τους στον διαγωνισμό άξιζε περισσότερο από οποιοδήποτε «άριστα δέκα» σε οποιοδήποτε μάθημα. «Στο ελληνικό πανεπιστήμιο δεν έχεις καμία άλλη επιβεβαίωση πέρα από τον βαθμό που βλέπεις στο εξάμηνο. Τώρα, με τον διαγωνισμό, έπρεπε να φτάσουμε στα όριά μας, να τα ξεπεράσουμε, να αποκτήσουμε αυτοπεποίθηση, να δουλέψουμε σε ομαδικό επίπεδο, αλλά και να καταβάλουμε έναν προσωπικό μόχθο» συμπληρώνει η Μαρία.

«Οι Ελληνες πετάτε τα επιχειρήματα σαν να πυροβολείτε»
Το βράδυ πριν από τον τελικό η ελληνική ομάδα, μαζί με τους προπονητές της, δούλεψε για τελευταία φορά ξενυχτώντας ως τις 4.00 το πρωί. Φυσικά, το δέος και το άγχος, επειδή ακριβώς αγωνίζονταν με το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης – το οποίο έχει μακρά παράδοση σε τέτοιους διαγωνισμούς –, υπήρχαν, αλλά δεν ήταν κάτι που τους κατέβαλε. «Ο μεγαλύτερος κριτής και αντίπαλος είναι τελικά ο ίδιος ο εαυτός σου. Τα δικά σου όρια οφείλεις να ξεπεράσεις. Είχαμε αναλάβει μια υποχρέωση απέναντι στον εαυτό μας, απέναντι στην ομάδα» αναφέρει η Τερέζα, πρωτοετής στη Νομική Σχολή.

Η ελληνική ομάδα κατέκτησε την αναγνώριση όλων των συμμετεχόντων, συνεχίζοντας την παράδοση των προηγούμενων ετών, ενώ οι φοιτητές της Οξφόρδης τους έδωσαν συγχαρητήρια, χωρίς να κρύβεται καμία ίντριγκα από πίσω, όπως μας βεβαιώνουν.

«Οι Ελληνες πετάτε τα επιχειρήματα σαν να πυροβολείτε» ήταν η φράση του καθηγητή Γκαμάουφ του Πανεπιστημίου της Βιέννης, μου λένε με κρυφή υπερηφάνεια. «Και ποιο είναι, τελικά, το μυστικό ενός καλού ρήτορα;» τους ρωτώ. «Να ακούς και όχι μόνο να μιλάς» μου απαντά η Μαρία. «Να μην πλατειάζεις, να μένεις στην ουσία» συμπληρώνει η Ιουλία. «Να είσαι ευέλικτος» λέει η Τερέζα. «Να πείσεις, να σε θυμούνται, να κάνεις εντύπωση με τον λόγο σου» αναφέρει ο Αλέξανδρος.

Επιστροφή στην πραγματικότητα
Παρά τη νίκη τους οι τέσσερις φοιτητές δεν τρέφουν αυταπάτες. Καθ’ όλη τη διάρκεια της συνομιλίας αναφέρουν συχνά ότι αν τα έξοδα της συμμετοχής τους δεν καλύπτονταν από ιδιώτες χορηγούς, τις δικηγορικές εταιρείες Ζέπου & Γιαννόπουλου, Καρατζά και συνεργατών, Ποταμίτη-Βεκρή, καθώς και από το Ινστιτούτο ΙΜΑRΕΤ, δεν θα μπορούσαν ποτέ να συμμετάσχουν.

Φαίνονται, μάλιστα, ιδιαίτερα προβληματισμένοι για το μέλλον, φοβούνται την ανεργία, αλλά κάνουν και όνειρα. Κυνηγούν μια υποτροφία, ενώ κάποιοι δεν αποκλείουν ακόμη και το εξωτερικό.

«Πολλές φορές έρχεσαι αντιμέτωπος με τα ελλείμματα της εκπαίδευσης, συνειδητοποιείς ότι βαλτώνεις κάπου όχι μόνο λόγω της οικονομικής κατάστασης, αλλά και επειδή το ελληνικό πανεπιστήμιο δεν έχει δομές, δεν έχει οργάνωση, δεν παρέχει κίνητρα. Αυτές οι πρωτοβουλίες, αυτά τα προγράμματα, είναι η μόνη διέξοδος για να μπορέσεις να κάνεις κάτι να ξεφύγεις» θα μου πει η Ιουλία σχεδόν μελαγχολικά, κλείνοντας έτσι την κουβέντα μας.



Το άρθρο βρίσκεται εδώ.

Κυριακή 23 Ιουνίου 2013

Το θέμα δεν είναι η ΕΡΤ. Εγώ είμαι.

Του Πορτατίφ.

Όταν άνοιξα κι εγώ μετά από καιρό την τηλεόραση για να δω σε ζωντανή μετάδοση να γίνεται πάλι μαύρη η οθόνη της τηλεόρασης λες και είναι σβηστή, σκέφτηκα ότι η ΕΡΤ έκλεισε και έχασαν τις δουλειές τους δυόμιση χιλιάδες άτομα. Αν και δεν ξέρω κανέναν που να δουλεύει στην ΕΡΤ, γνωρίζω πολύ καλά πώς είναι να σε απολύουν. Όμως μέχρι εκεί.


Την επόμενη μέρα ασυναίσθητα πάτησα το ΟΝ στο ραδιόφωνο, όπως συνηθίζω γύρω στα μεσάνυχτα, κι εκεί που έπαιζε αμέσως το τρίτο πρόγραμμα τώρα επικρατούσε μια περίεργη σιωπή. Όχι ησυχία. Σιωπή. Μονωτική ταινία στο στόμα. Και τότε δεν σκέφτηκα ότι κάποια καθίκια έκλεψαν από κάποιους ανθρώπους τις δουλειές τους. Ένιωσα ότι έβαλαν χέρι στη ζωή μου. Γιατί αν η ΕΡΤ είναι κάτι δημόσιο, το τρίτο πρόγραμμα είναι κάτι προσωπικό. Γιατί παραδέχομαι ότι κάποιες εκπομπές του με έχουν συγκλονίσει, κάποιες εκπομπές του έχουν αναβάλλει τα ραντεβού μου, κάποιες εκπομπές του έχουν κάνει τις νύχτες μου ατέλειωτες, όπως για παράδειγμα τότε που άκουσα στην εκπομπή τού Καναβούρη για πρώτη φορά ποιήματα του Παυλοστάθη.

Όταν λοιπόν ένας πορωμένος ακροδεξιός πρωθυπουργός, που τυγχάνει πρώην γκόμενος της Βίσση, έδωσε εντολή σε κάποιον Κεδίκογλου, που τυγχάνει πρώην κριτής της εκπομπής Bravissimo της Κορομηλά να ανακοινώσει με αλαζονεία ότι κλείνει το δημιούργημα του Χατζιδάκι, και μάλιστα με επιχείρημα ότι δεν έκανε τηλεθεάσεις και ότι δεν κατάφερε να γίνει ανταγωνιστικό, ένιωσα να μου επιτίθεται προσωπικά. Ένιωσα αυτόματα να με λέει προβληματικό, να με αποκαλεί μειοψηφία που με το ζόρι με ανέχεται, να με δείχνει με το δάχτυλο στους φίλους του στο Μέγαρο Μαξίμου. Ένιωσα ότι η συγκίνηση που έχω νιώσει δεν υφίσταται, δεν έχω λόγο ύπαρξης, έγινε λάθος. Δεν υπήρξε ποτέ ποιητής με το όνομα Παυλοστάθης. Η λογοκρισία στις αναμνήσεις είναι η χειρότερη μορφή δικτατορίας.

Με λίγα λόγια θέλω να πω ότι κατά βάθος, η απόφαση για το κλείσιμο της ΕΡΤ πηγάζει από τα μετεμφυλιακά σημάδια στη ψυχή του φασισμού που μισούσε βάναυσα τον εχθρό του, επειδή ο φασίστας ήταν ανάπηρος να συγκλονιστεί με τον τρόπο που συγκλονιζόταν ανά πάσα στιγμή ο αντάρτης με τα αυθόρμητα τραγούδια των συντρόφων του. 

Ας τραγουδήσουμε λοιπόν μπροστά στα μούτρα τους.

*

ΥΓ: Σατανική σύμπτωση. Δυο-τρεις μέρες πριν κλείσει η Ερτ, ο Αντρέας μού έστειλε μέσω e-mail λινκ από αρχείο εκπομπών του Γιώργου Κοροπούλη στο γ' πρόγραμμα. Σας το χαρίζω και εγώ με τη σειρά μου αφού πρώτα μου υποσχεθείτε ότι θα το φυλάτε σαν τα μάτια σας.

Σάββατο 22 Ιουνίου 2013

Ο καλός υπουργός.

 Από τη Λώρη Κέζα.

Πώς θα λειτουργήσει ένα σύστημα όταν οι παραβάτες συγχωρούνται λόγω πασχαλινών διακοπών;

Οι πολιτικοί είναι εκείνοι που εμπνέουν την ανομία. Κάνουν τα πάντα ώστε να μην υπάρξει ποτέ υπακοή στους νόμους και πειθαρχία. Για άλλη μια φορά ο υπουργός Δημόσιας Αταξίας αποφάσισε να επιστρέψει τις πινακίδες και τις άδειες οδήγησης σε παραβάτες που έχουν τιμωρηθεί για κάποιο παράπτωμα οδήγησης. Ο Νίκος Δένδιας έλαβε την απόφαση προκειμένου να διευκολυνθούν οι παρανομήσαντες πολίτες και να μπορέσουν να κάνουν Πάσχα με το αυτοκίνητο. Δεν είναι κάτι καινούργιο, το έχουν κάνει όλοι οι προκάτοχοί του. Δεν νοείται να μπει στο ΚΤΕΛ ο παραβάτης, δεν είναι αποδεκτό να εφαρμόζεται ο νόμος τη Μεγάλη Εβδομάδα.
Η διευκόλυνση των οδηγών είναι ένα μόνο δείγμα της νοοτροπίας που επικρατεί στους κυβερνώντες. Ο υπουργός που κάνει την υπέρβαση εμφανίζεται ως «ο καλός». Ταιριάζει με την εθνική συμπεριφορά τού «ναι, μωρέ, και τι έγινε;». Για ένα παρκάρισμα σε πεζόδρομο θα κάνουμε τώρα ζήτημα πασχαλιάτικα; Θεωρείται σωστό και λογικό να εφαρμόζεται ο νόμος ανάλογα με το αν υπάρχει κάποια αργία στο ημερολόγιο. Θεωρείται σωστό και λογικό να αλλάζουν γενικώς οι κανόνες ανάλογα με την εποχή και να σώζονται στο τέλος εκείνοι που περιφρονούν τους κανόνες.

Δεν αναφερόμαστε μόνο σε τροχαίες παραβάσεις. Η αυτή νοοτροπία διαβρώνει όλον τον δημόσιο βίο. Ο υπουργός Τσιμεντοποίησης Ευάγγελος Λιβιεράτος κοντεύει να απονείμει παράσημα σε όσους καταπάτησαν γη και έχτισαν παράνομα. Οι διατάξεις για την «τακτοποίηση» αυθαίρετων κτισμάτων που ανακοίνωσε δίνουν την ευκαιρία να γίνουν νόμιμοι οι παράνομοι: αρκεί να πληρώσουν το κατιτίς τους. Κι εδώ υπάρχουν λεπτομέρειες με τις οποίες ο υπουργός γίνεται «ο καλός». Αν κάποιος είναι τρίτεκνος με χαμηλό εισόδημα, έχει αυξημένα δικαιολογητικά να χτίσει μέσα στο δάσος. Μπαίνουν και τέτοια κριτήρια και έτσι ουδείς αμφιβάλλει ότι καλά πράττει «ο καλός» και δικαιολογεί παρεκκλίσεις από την πολεοδομική και δασική νομοθεσία.

Ούτε αυτά είναι τωρινά. Τα έκαναν και οι προηγούμενοι, αρχής γενομένης με το μήνυμα των eighties «Αν το δηλώσεις, μπορείς να το σώσεις» ως την πολύ πρόσφατη ρύθμιση του Ν. 4061/2012 βάσει της οποίας όσοι κατέχουν μια έκταση του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης μπορούν να την οικειοποιηθούν νομίμως εάν περιλαμβάνει αυθαίρετα κτίσματα. Αρκεί να καταβληθεί στο Δημόσιο το τίμημα της αντικειμενικής αξίας του κτήματος. Για να αποφευχθούν ακρότητες, μπήκε και ένα όριο: μέχρι 10 στρέμματα καταπάτησης είναι ΟΚ. Για παραπάνω τηρείται η νομιμότητα (νόμος ίσον αποδοχή και συγχώρεση της παράβασης…).

Ψηφίζονται τόσο πολλοί νόμοι, λαμβάνονται τόσο πολλές υπουργικές αποφάσεις και γίνονται τόσες διευκολύνσεις που σε κανένα πεδίο δεν τηρούνται καν τα προσχήματα. Πόσες φορές δεν ακούστηκε την τελευταία πενταετία, δεκαετία, εικοσαετία ότι δίδεται μια τελευταία ευκαιρία να ρυθμίσουν τις οφειλές τους εκείνοι που χρωστούν στα ασφαλιστικά ταμεία; Είναι τουλάχιστον φαιδρή η προειδοποίηση του υπουργού Ανεργίας και Αδειανών Ταμείων ότι η ρύθμιση που προτείνει θα είναι και η τελευταία στην Ιστορία του ελληνικού κράτους. Με τον ίδιο στόμφο μίλησαν και οι προηγούμενοι, πιθανότατα θα μιλήσουν και οι επόμενοι. Ο Γιάννης Βρούτσης παρουσιάζει την πρότασή του ως «νέα αρχή» σαν να μην έχει ξαναγίνει κάτι παρόμοιο, σαν να μην υποψιαζόμαστε ότι και ο επόμενος τα ίδια θα ανακοινώσει.

Τούτες οι αναφορές φαίνονται εκ πρώτης όψεως αχταρμάς: μια κλήση, ένα αυθαίρετο και το απλήρωτο ΙΚΑ. Πλην όμως, αποτελούν παράγωγα της ίδιας νοσηρής λογικής που μετατρέπει ένα κράτος σε Μπανανία. Οι νόμοι είναι αυστηροί, οι κανόνες τίθενται ρητά, διορίζονται ελεγκτικοί μηχανισμοί, λειτουργούν δικαστήρια. Ολα αυτά θεωρητικά. Το ελληνικό κράτος λειτουργεί δυνητικά. Εμφανίζεται κατόπιν η καθημερινότητα όπου μεγαλουργούν όλοι: ο πολίτης και ακόμη περισσότερο ο πολιτικός. Πώς θα λειτουργήσει ένα σύστημα όταν οι παραβάτες συγχωρούνται λόγω πασχαλινών διακοπών;


*Δημοσιεύθηκε στο BHmagazino το Σάββατο 4 Μαΐου 2013.

Παρασκευή 21 Ιουνίου 2013

Δωρεάν και φτηνά βιβλία υπάρχουν παντού!

Η ανάγνωση βιβλίων  πρέπει να είναι ένα αναπόσπαστο κομμάτι της επιβίωσης μας.Οι λόγοι; Πολλοί. Αυξάνουν την ικανότητα μας στο να  εκφράζουμε αυτά που νιώθουμε, μας κάνουν να σκεφτόμαστε καλύτερα, να αναπτύσσουμε την φαντασία μας,μας ηρεμούν όταν είμαστε αγχωμένοι, μας κάνουν πιο ισχυρούς απέναντι στους κάθε λογής εκμεταλλευτές, μας ταξιδεύουν σε διαστάσεις που δεν θα είχαμε την δυνατότητα να πηγαίναμε ποτέ  και μας βοηθάνε σε τόσα πολλά άλλα πράγματα … 
Οι τιμές τους έχουν φτάσει στα ύψη όμως.25 ΕΥΡΩ για ένα βιβλίο θεωρείται λογική τιμή!Πόσο λογικό είναι να δουλεύεις  όμως μια ολόκληρη ημέρα για να αγοράσεις ένα βιβλίο;Ένα βιβλίο που στην καλύτερη περίπτωση θα  διαβαστεί για μια φορά και μετά θα αφεθεί σε ένα ράφι μιας βιβλιοθήκης να φιγουράρει  σαν μπιμπελό για χρόνια και στην χειρότερη θα καταχωνιαστεί κάπου μέχρι να αποφασίσει ο ιδιοκτήτης του κάποια στιγμή πως πιάνει τζάμπα χώρο και πρέπει να πεταχτεί; 

Και τι άλλες λύσεις υπάρχουν δηλαδή; 

1ον)Υπάρχουν  δανειστικές βιβλιοθήκες που έχουν ποικιλία σε μεγάλα κλασικά αριστουργήματα.Το παράδοξο είναι ότι οι περισσότερες βιβλιοθήκες έχουν λιγότερους επισκέπτες από ένα δημοφιλές  βιβλιοπωλείο.Ρώτησε η κάνε μια αναζήτηση στο google για την περιοχή σου  όλο και κάποια βιβλιοθήκη θα βρεις που να είναι κοντά σου.

Σε αυτά τα links πάντως υπάρχει μια λίστα βιβλιοθηκών για Αθήνα εδώ 

http://www.forfree.gr/forless.php?cat_id=2 

και εδώ για Θεσσαλονίκη 

http://forfree.gr/thess/forless.php?cat_id=24 

2ον)Υπάρχουν δωρεάν  e-books  στο internet.

Σε αυτές τις διευθύνσεις υπάρχουν πολλά ελληνικά e-books και κείμενα 

http://www.johnnie-society.org/ 

http://e-bibliothiki.blogspot.com/ 

http://e-vivlia.blogspot.com/ 

http://www.scribd.com/group/2500–00-greek-books 

http://www.gutenberg.org/browse/languages/el 

http://www.freebooksingreek.synthasite.com/index.php

http://www.mikrosapoplous.gr/ 

http://www.snhell.gr/

http://ebooks-gr.blogspot.com/ 

http://aromata.pblogs.gr/tags/ebooks.html

http://www.eugenfound.edu.gr/frontoffice/portal.asp?cpage=NODE&cnode=1 

http://greekquotations.googlepages.com/home 

http://www.free-ebooks.gr/gr/index.php 

http://ellinikibibliothiki.blogspot.com

http://ebooks-gr.blogspot.com/ 

http://www.scribd.com/doc/26937683

http://silver.pblogs.gr/e-books.html 

http://el.wikibooks.org/wiki/ 

http://www.ebooks4greeks.gr/ 

http://www.picturebooks.gr/el/list_online.asp
http://www.pe.sch.gr/~lekkas/books/#sthash.RHpuEAwx.dpuf

http://www.pe.sch.gr/~lekkas/books/

Επίσης μέσω της σελίδας της google που αναβαθμίζεται  μπορείς να κάνεις αναζήτηση κειμένων μέσα από 7.000.000 τίτλους βιβλίων (αυτήν την στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές) και να διαβάσεις ολόκληρα  βιβλία που δεν προστατεύονται από τον νόμο των πνευματικών δικαιωμάτων η και να κάνεις λήψη αυτών αλλά επίσης και να διαβάσεις αποσπάσματα βιβλίων  που προστατεύονται από τον παραπάνω νόμο.Πληροφορίες για την εν λόγω υπηρεσία θα βρείτε εδώ 

http://books.google.com/intl/el/googlebooks/agreement/ 

Αν ψάχνεις τώρα για ξενόγλωσσα e-books  υπάρχουν πάρα πολλοί  τίτλοι στην διάθεση σου σε σελίδες όπως αυτές 

http://www.free-ebooks.net/

http://www.scribd.com/ 

http://www.epistemelinks.com/Main/MainText.aspx 

http://www.gutenberg.org/wiki/Main_Page 

http://www.iue.it/LIB/ElectronicResources/ebooks.shtml 

http://paulocoelhoblog.com/pirate-coelho/

http://www.perseus.tufts.edu/hopper/ 

http://www.wattpad.com/ 

http://www.archive.org/details/texts 


Εδώ free audio books 

http://www.openculture.com/2006/10/audio_book_podc.html

http://www.audioowl.com/ 

http://www.booksshouldbefree.com/ 


http://www.audiobooksforfree.com/ 

Επίσης αν γραφτείς στα sites που υπάρχουν με την μορφή υπερσυνδέσμων στο δεξιό μέρος  αυτού του blog θα βρεις μεγάλη ποικιλία.

3ον)Μια άλλη ενδιαφέρουσα πρόταση είναι οι ανταλλαγές βιβλίων.Μέσω του site του bookcrossing πχ.  μαθαίνεις για βιβλία που χαρίζουν άλλα άτομα και στην συνέχεια αφού τα διαβάσεις τα χαρίζεις και εσύ σε άλλους.Το ενδιαφέρον της υπόθεσης είναι ότι μπορείς να γράψεις τις εντυπώσεις σου για αυτό το βιβλίο σε αυτήν την ιστοσελίδα και αφού το δώσεις σε κάποιον άλλο να διαβάσεις και τις δικές του εντυπώσεις.Επίσης τα μέλη αυτού του club διοργανώνουν και  συναντήσεις για  ανταλλαγές βιβλίων ανά τακτά διαστήματα.

http://www.bookcrossing.com/forum/28/page_ 



Ανάλογου περιεχομένου είναι και το site του bookmooch όπου λειτουργεί σε διεθνή επίπεδο.Στο bookmoochσυμμετέχουν και  Έλληνες αλλά και Ελληνικά βιβλία.Στο συγκεκριμένο site  χρεώνεσαι απλά τα έξοδα της αποστολής και για κάθε βιβλίο που δίνεις η παίρνεις αφαιρούνται η προστίθενται πόντοι ανάλογα.Περισσότερες πληροφορίες στο παρακάτω site 

http://www.bookmooch.com/ 

Μια πολύ καλή προσπάθεια επίσης έχει ξεκινήσει εδώ και λίγες ημέρες στο παρακάτω site όπου μπορεί κανείς να βρει και να δώσει μεταχειρισμένα βιβλία σε καλή τιμή η και δωρεάν. 

http://www.booksmania.gr/index.php 

4ον)Αγόρασε μεταχειρισμένα βιβλία.Πληροφορίες για σχετικά μαγαζιά στην Αθήνα μπορείς να βρεις εδώ 

Στην Θεσσαλονίκη υπάρχει το πάρε-δώσε στην Δημήτριου Γούναρη στην Ναβαρίνου αλλά και ένα μαγαζί στην Αλεξάνδρου Σβώλου 55 στο υπόγειο (δίπλα από το περίπτερο κοντά στο ύψος της Αγγελάκη).Αφού τα διαβάσεις πήγαινε και πούλα τα στο  κατάστημα που τα αγόρασες και πάρε άλλα(θα δώσεις κάτι παραπάνω βέβαια).

Επίσης μεταχειρισμένα βιβλία μπορείς να αγοράσεις και μέσω αυτού του site 
 
http://usedbooks.bibliupoli.gr/ 

ενώ πραγματικά βιβλία σε μισή τιμή μπορείτε να βρείτε εδώ 

http://www.halfprice-books.gr/ 

5ον)Αγόρασε βιβλία stock γιατί τα βιβλία εξάλλου δεν έχουν ημερομηνία λήξης.Στην Θεσσαλονίκη υπάρχει το ΒΙΒΛΙΟSTOCK στην οδό Πατριάρχου Ιωακείμ 8 στο κέντρο.Στην Αθήνα σχετικά βιβλιοπωλεία μπορείς να βρεις εδώ 

6ον)Κατά περιόδους διάφοροι οργανισμοί όπως ο Οργανισμός Εργατικής Εστίας η ο Ο.Γ.Α δίνουν κουπόνια για δωρεάν η φθηνότερα βιβλία 

7ον)Δάνεισε και δανείσου βιβλία με τους φίλους σου.Κάνε εσύ την πρώτη κίνηση.Απλά έχε υπόψη σου ότι σε αυτές τις περιπτώσεις τις περισσότερες φορές τα βιβλία χάνονται η ξεχνιούνται με έναν μαγικό τρόπο 

http://genia700euro.pblogs.gr 

Το άρθρο βρίσκεται εδώ. Περιέχουν πληροφορίες και τα σχόλια.


Τετάρτη 12 Ιουνίου 2013

Δεν πάει στο διάολο και η ΕΡΤ;

Το άρθρο είναι του Γιώργου Φραντζεσκάκη και βρίσκεται εδώ.
Ναι, αυτή πρέπει να είναι η πρώτη φορά στην ανθρώπινη ιστορία που κλειδώνεις ένα λουκέτο και ανοίγεις ένα κουτί.
Το κουτί της Πανδώρας.

Το διαρρήξαμε όλοι μαζί και ξαμολήσαμε επιτέλους το λύκο που κρύβαμε μέσα μας.
Ένας φίλος που εκτιμώ, γιατί είναι σκεπτικιστής, φιλοπερίεργος και βγάζει σπυράκια με τις “αυθεντίες” γράφει στο facebook:

“Πω, πω, πόσο λυπάμαι που δεν θα δουλεύω για να πληρώνω άλλη μία προσωπική υπόθεση των άλλων, όπως το να βλέπουν τηλεόραση”.

Άνθρωποι που δηλώνουν υπέρμαχοι της κοινής λογικής αυτοθυσιάζονται σε έναν αγώνα που δεν είναι δικός τους.
Ξαφνικά, όλα τα κακά της ελληνικής κοινωνίας έγιναν μια μαύρη πέτρα με το όνομα ΕΡΤ.
Τα συμπιέσαμε σε μια σεμνή, ανιμιστική τελετή και τα πετάξαμε στη θάλασσα. Και έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα...

Η ΕΡΤ είχε πολλές αμαρτίες να πληρώσει.
Όλοι έχουμε μια γενική εικόνα για το Δημόσιο, τις κρατικοδίαιτες επιχειρήσεις και το φαύλο κράτος, αλλά ο καθένας από μας γνωρίζει καλύτερα, μόνον “τα του οίκου του”.
Ο δικός μου οίκος ήταν η ΕΡΤ. Για δεκαπέντε χρόνια, από το 1998 μέχρι απόψε.

Όλα αυτά τα χρόνια έβλεπα ανεπάγγελτους να μπαινοβγαίνουν και να στρογγυλοκάθονται σε καρέκλες με ταμπελάκια που έγραφαν “ειδικός σύμβουλος προέδρου”, “σύμβουλος επικοινωνίας”, “προσωπικό ειδικών θέσεων”.
Να παίρνουν τα τριπλάσια από μένα και να εμφανίζονται κάθε πρώτη και δεκαπέντε στην ουρά του λογιστηρίου, για τις πληρωμές.
Κάποτε οι πληρωμές έγιναν ηλεκτρονικές και ανάσαναν τα πάρκινγκ του ραδιομεγάρου που βαρυγκομούσαν δυο φορές το μήνα.

Το πιο σύντομο ανέκδοτο της εταιρείας ήταν μία λέξη: “Γενικός”.
Απίθανοι τύποι, γενικώς άσχετοι με οτιδήποτε έχει να κάνει με την τηλεόραση (εκτός ίσως από το τηλεκοντρόλ - τον καλύτερο φίλο του τεμπέλη) αναλάμβαναν βαριά καθήκοντα σε βραχύβιες αποστολές που κρατούσαν, το πολύ, ένα - δυο χρόνια.
Μετά, τσέπωναν την αποζημίωσή τους (γιατί είχαν φροντίσει να υπογράψουν πολυετή συμβόλαια με ρήτρες) και τους αντικαθιστούσε ο νέος “Γενικός”.
Ο νέος “Πρόεδρος”. Ο νέος “Προϊστάμενος”.

Την ίδια στιγμή, υπάλληλοι με προσόντα και φιλότιμο παραγκωνίζονταν σε σημείο που, μοιραία, έχαναν κάθε διάθεση δημιουργίας.
Και η τηλεόραση χρειάζεται δημιουργική ένταση.
Ακόμα κι αν είσαι αυτός που κουβαλάει τις μπαλαντέζες.

Το ξεστόμισα κι εγώ πολλές φορές: “Αυτό το μπουρδέλο πρέπει να κλείσει”.
Το όνειρό μου για δημιουργία ξεθύμανε γρήγορα, όταν, ύστερα από ένα βραβευμένο ντοκιμαντέρ που έπαιζε κάθε χρόνο σε επανάληψη, από το ’99 μέχρι φέτος, ανταμείφθηκα με σιωπηρές απορρίψεις σε όλες τις επόμενες προτάσεις.
Οι “συνάδελφοί μου” δεν είχαν ούτε την τσίπα να μου στείλουν μια αρνητική απάντηση - όπως επιβάλλει ο νόμος και το πρωτόκολλο...

Όμως, ο θυμός μου για την αναξιοκρατία της ΕΡΤ δεν φτάνει για να συσκοτίσει την κρίση μου.
Είμαι περήφανος γι’ αυτό και θα μου το επιτρέψετε.
Όπως θα μου επιτρέψετε και την επόμενη φράση: εγώ και πολλοί συνάδελφοί μου, δώσαμε καθημερινές, χαμένες μάχες για να γίνει η ΕΡΤ αυτό που θα έπρεπε να είναι από την αρχή: ένα ποιοτικό μέσο ενημέρωσης, ψυχαγωγίας και πολιτισμού.

Και η αλήθεια είναι ότι, όσο κι αν προσπαθεί να το απαξιώσει ο Bravissimos Κεδίκογλου, σε ένα βαθμό ήταν.

-Η ΕΡΤ ήταν αυτή που στήριξε τους μικρομηκάδες για να κάνουν ταινίες και ανέδειξε κάποιους από αυτούς σε σημαντικούς δημιουργούς.
-Η ΕΡΤ ήταν αυτή που έπαιζε τον “Εξάντα”.
-Η ΕΡΤ ήταν αυτή που λειτούργησε ένα ραδιόφωνο χωρίς playlist υποβολιμαίο από τις εταιρείες που έσπρωχναν τον τελευταίο σκυλά στις “ιδιωτικές συχνότητες”.
-Η ΕΡΤ ήταν αυτή που έβλεπαν οι Ελληνες ομογενείς στα πέρατα της γης και “ζούσαν λίγη από Ελλάδα”.
-Η ΕΡΤ ήταν αυτή που στήριξε τη συμφωνική μουσική, που διατηρούσε τα μουσικά σύνολα, που έδινε συναυλίες και βήμα σε νέους καλλιτέχνες.

“Από κεκτημένη ταχύτητα” θα μου πείτε. Συμφωνώ.
Αν ήταν στο χέρι του κάθε Κεδίκογλου, θα τη φορτώναμε με “Σουλεϊμάν” για να φέρνει λεφτά.
Το παρελθόν του, ως κριτής στο “Bravissimo” με τη Ρούλα Κορομηλά, μιλάει από μόνο του.
Σήμερα όμως έχει άλλη αποστολή: να απαλλάξει τον δύσμοιρο φορολογούμενο από το δυσβάσταχτο χαράτσι των 4 ευρώ το μήνα! Να γίνει κερδοφόρα.
Όπως πρέπει να γίνουν κερδοφόρες οι δημόσιες συγκοινωνίες, τα νοσοκομεία και τα πανεπιστήμια. Ή αλλιώς, λουκέτο σε όλα!

Παρόλα αυτά, είμαι πραγματιστής.
Καταλαβαίνω γιατί η κυβέρνηση, όταν ακόμα και οι παραδοσιακοί της ιδιώτες - σύμμαχοι “την κάνουν γυριστή” αλλοιθωρίζοντας προς τις μη παραδοσιακές πολιτικές δυνάμεις, χρειάζεται να βγάλει από το παιχνίδι μια ΕΡΤ ημιεπαναστατημένη και να την αντικαταστήσει με μια ΥΕΝΕΔ που θα στελεχώσει με τρομοκρατημένους υπαλλήλους των 400 ευρώ “κι αν σ’ αρέσει, μεγάλε, αλλιώς όξω απ’ την παράγκα”.
Η μακιαβελλική λογική του σκοπού που αγιάζει τα μέσα, αυτό επιτάσσει.

Εκείνο που με ξεπερνάει είναι η χολή των συνανθρώπων μας.
Και η απύθμενη βλακεία που την υποστηρίζει.
Ξαφνικά, όλοι οι εργαζόμενοι στην ΕΡΤ έγιναν “κηφήνες”, “κομματόσκυλα” και άχρηστοι”.

“Η δουλειές των εργαζομένων στην ΕΡΤ είναι όσο χρήσημες ειναι μια πεντικιουριστ σε ενα υποβρύχιο...” ποστάρει κάποιος στο Twitter, επιχαίροντας για την εξυπνάδα του (η ορθογραφία κρατημένη ως έχει, για να πάρετε μια ιδέα της ποιότητας του επιχειρήματος).

Κάποιος άλλος καγχάζει για τη δίκαιη τιμωρία μας: “Κλάψτε τώρα μαζί με το ενάμισι εκατομμύριο άνεργους ιδιωτικούς υπαλλήλους”.
Η λογική του “να ψοφήσει ο γάιδαρος του γείτονα” στο απόλυτο ζενίθ της.
Και του “διαίρει και βασίλευε”.
Από αυτή την άποψη, η νέα τάξη πραγμάτων τα κατάφερε μια χαρά.

Τα σκυλιά, όταν ερεθίζονται από κάποιον που περνάει έξω από το φράχτη, εξαγριώνονται τόσο πολύ που, καθώς δεν μπορούν να τον δαγκώσουν, χιμάνε το ένα ενάντια στο άλλο.
Σκυλιά μας έκαναν, εξαγριωμένα και δαρμένα.

Και στο φόντο, ο Κεδίκογλου να υποδαυλίζει το αδελφικό μίσος: “Η ΕΡΤ κλείνει γιατί είναι διεφθαρμένη, γιατί κοστίζει πολλά, γιατί λειτουργεί με αδιαφανείς διαδικασίες”.
Όλο το έργο των διορισμένων στελεχών της διοίκησης, αυτών που μας φόρεσαν καπέλο οι κυβερνήσεις, είναι τώρα δικό μας έγκλημα.
Εκεί που μας χρωστούσανε, μας παίρνουν και το βόδι...

Ήθελα αύριο - μεθαύριο να γράψω για μια από τις πολλές πλάνες του καπιταλισμού, αλλά με πρόλαβαν τα γεγονότα.
Ήθελα να γράψω ότι κάποια πράγματα, όταν έχουν δημόσιο χαρακτήρα, δεν μπορεί και δεν πρέπει να είναι κερδοφόρα.

Οι δημόσιες συγκοινωνίες δεν πρέπει να είναι κερδοφόρες.
Τα νοσοκομεία δεν πρέπει να είναι κερδοφόρα.
Όλα τα οχήματα πολιτισμού δεν πρέπει να είναι κερδοφόρα.

Διαφορετικά, γιατί πληρώνουμε φόρους;
Για να πηγαίνουν τα καράβια, καταχείμωνο στην άγονη γραμμή με επιβάτες τρεις γιαγιάδες, για να περιθάλπονται αυτοί που δεν έχουν ασφάλιση, για να προσφέρεται φωνή και βήμα σε όσα δεν θα γίνουν ποτέ σουξέ και best seller.

Και η ΕΡΤ έπρεπε να είναι μια τέτοια περίπτωση.
Ένα μέσο που θα πολεμάει στα ίσα τους βόθρους της υποκουλτούρας χωρίς να πάσχει από το σύνδρομο του επιχειρηματία.
Γι’ αυτό πληρώναμε το χαράτσι (έτσι το ονόμασε ο κ. Κεδίκογλου για να κάνει τις απαραίτητες, πονηρές συσχετίσεις με τη φοροεπιδρομή που μας γονατίζει) των τεσσάρων ολόκληρων ευρώ το μήνα.
Ένας καφές, για μια άλλη λογική στα media...

Αν θέλατε εξυγίανση, ας μας ρωτούσατε.
Το ζητήσαμε, το καταθέσαμε επίσημα και το πρωτοκολλήσαμε επανειλημμένως:

-Να μη φεύγουν οι παραγωγές έξω από την ΕΡΤ.
-Να ελεγχθούν όλες οι δαπάνες, από ανεξάρτητες δικαστικές αρχές.
-Και να πάνε, κατ’ αρχήν, στο διάολο οι 27 “ειδικοί σύμβουλοι” που κοστίζουν στην εταιρεία όσο όλοι συμβασιούχοι δημοσιογράφοι μαζί.

Αντ’ αυτού, θα πάει στο διάολο η ΕΡΤ.
Και μαζί της, η τελευταία ελπίδα για μια ραδιοτηλεόραση που δεν θα είναι υποχείριο του μάρκετινγκ και της προπαγάνδας του κεφαλαίου.
Ναι, του κεφαλαίου.
Δεν δικαιούνται να το λένε με το όνομά του μόνον οι Κομμουνιστές...

Το τελευταίο μου post στο facebook έλεγε αυτό:
"Κανάλια με 6% θεαματικότητα, γιατί πρέπει να υφίστανται;" λέει ο δικαιωμένος από το λουκέτο στην ΕΡΤ.
Οι ποιητικές συλλογές πουλάνε πεντακόσια αντίτυπα. Ακόμα κι εκείνες που μεθαύριο θα πάρουν το Νόμπελ.
To "50 αποχρώσεις του γκρι" πούλησε εβδομήντα εκατομμύρια.
Να βάλουμε λουκέτο και στην ποίηση. Φύρα είναι. Όλοι μαζί, μπροστά, για μια softporn κοινωνία.

Και πολύ μας είναι.
Τίτλοι τέλους.
Υ.Γ. 1
Ευχαριστώ τους συναδέλφους μου στην ΕΡΤ που μου έδειξαν, όταν είχα αρχίσει να το αμφισβητώ σοβαρά, ότι μπορεί κάποιος να ανακαλύπτει διαμάντια μέσα στο βούρκο.
Είναι ένα μάθημα που το χρειαζόμουν.
Υ.Γ.2
Δείτε κάτω το τελευταίο trailer της Ελληνικής Τηλεόρασης που επιμελήθηκε το τμήμα προβολής στο οποίο είχα την τιμή να εργάζομαι.
Και να ακούσετε για τελευταία φορά “τη φωνή της ΕΡΤ”.


 

ΕΡΤ Live.

Δείτε ζωντανά όλες τις εξελίξεις από την ιντερνετική αναμετάδοση της ΕΡΤ στο Κουτι της Πανδώρας.

Τετάρτη 5 Ιουνίου 2013

Πώς πέθανε η λίμνη Κορώνεια.

Πως “πέθανε” η λίμνη Κορώνεια

Καθημερινή, Περιοδικό Κ, Κυριακή 18 Νοεμβρίου 2012

“Η πέμπτη μεγαλύτερη λίμνη της Ελλάδας, που από το 1945 είχε έκταση 48.580 στρέμματα, και ένας από τους σημαντικότερους υγροβιοτόπους της Μεσογείου σήμερα είναι μια αφυδατωμένη έκταση (…). Υπό κανονικές συνθήκες, τρία μέτρα πάνω από το κεφάλι μου θα ψάρευαν βάρκες.”
Όλο το άρθρο εδώ σε pdf
Στο Ευρωδικαστήριο για τη λίμνη Κορώνεια
“Το πρόστιμο που μπορεί να επιβάλει το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο φθάνει τα 100.000 ευρώ ημερησίως, αν δεν γίνει αποδεκτή η υπερασπιστική γραμμή της χώρας, η οποία αναμένεται να επικεντρωθεί στα όσα έχουν γίνει έως τώρα για την αντιμετώπιση της ρύπανσης της λίμνης, αλλά και σε μια παράταση επιείκειας ώστε να ολοκληρωθούν όσα δρομολογήθηκαν και πανθομολογουμένως έχουν καθυστερήσει ανεπίτρεπτα. Η Ε.Ε. έχει παραπέμψει την Ελλάδα στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο όχι για τη σημερινή τραγική κατάσταση της λίμνης στην οποία κατέληξε μετά από 15 χρόνια υποβάθμισης (λόγω υπεράντλησης, ρύπανσης, κυβερνητικής αδιαφορίας), αλλά γιατί δεν προχώρησε σε ενδεδειγμένες ενέργειες προκειμένου αυτή να αποφευχθεί, εστιάζοντας σε μια σειρά πρόσφατων λαθών, υπηρεσιακών παραλείψεων και αδράνειας στην εφαρμογή ουσιαστικών μέτρων που θα οδηγούσαν στην αναγέννηση της λίμνης.”




 

Το άρθρο βρίσκεται εδώ.