Το νησί των λουλουδιών

Δείτε αυτή την ταινία εδώ. Αυτοί είμαστε, αυτή είναι η ζωή.

Ο Τζέιμς Μποντ των Ωκεανών

Ελληνοαμερικανός αποκάλυψε τη σφαγή 23.000 δελφινιών ετησίως. Με κρυφές κάμερες, στολές παραλλαγής και δύτες ο Λούι Ψυχογιός αποτύπωσε στο ντοκιμαντέρ «Ο Όρμος» το οικολογικό έγκλημα.

Στο ιαπωνικό χωριό Ταϊτζί οι ψαράδες σπάνια καλούν την Αστυνομία. Αν έχουν κάποιο πρόβλημα φωνάζουν τη «Γιακούζα», τη γιαπωνέζικη Μαφία. Στις λίστες με τους... επικηρυγμένους έχουν από φέτος το όνομα του Ελληνοαμερικανού σκηνοθέτη Λούι Ψυχογιού- του μοναδικού Δυτικού που αποκάλυψε το μυστικό τους: μια «γενοκτονία». Το Ταϊτζί μοιάζει να ξεπήδησε από τις σελίδες μυθιστορήματος του Στίβεν Κινγκ. Είναι ένα ειδυλλιακό ψαροχώρι στον Ειρηνικό Ωκεανό, με τροπική βλάστηση και χαμογελαστούς κατοίκους. Όμως στο κέντρο αυτού του χωριού συντελείται ένα έγκλημα. Ανάμεσα στο μουσείο φαλαινών και το δημαρχείο, υπάρχει ένας όρμος που για έξι μήνες κάθε χρόνο βάφεται κόκκινος από το αίμα. Φρουροί περιπολούν όλη μέρα τον όρμο και απαγορεύουν τη φωτογράφηση. Έχουν στο πλευρό τους και την τοπική Αστυνομία. Είναι σχεδόν αδύνατον να δεις τι κρύβουν. Ο Ελληναμερικανός σκηνοθέτης Λούι Ψυχογιός χρειάστηκε να γίνει... κατάσκοπος για να αποκαλύψει το μυστικό τους. Χρησιμοποίησε θερμικές και κρυφές κάμερες, δύτες και στολές παραλλαγής. Και κατέγραψε με τον φακό του τη σφαγή δεκάδων χιλιάδων δελφινιών. Το ντοκιμαντέρ του «Ο Όρμος» προβάλλεται αυτήν την περίοδο στην Αμερική και έχει κερδίσει αρκετές διακρίσεις, ανάμεσά τους και το βραβείο κοινού στο Φεστιβάλ Sundance. «Δεν έχω δει ποτέ ανθρώπους να κλαίνε και να συμμετέχουν τόσο πολύ σε μια ταινία», λέει στα «ΝΕΑ» ο κ. Ψυχογιός. «Μόλις πέσουν οι τίτλοι τέλους όλοι ρωτάνε τι μπορούν να κάνουν για να βοηθήσουν». Η σφαγή. Το Ταϊτζί έχει παράδοση στην αλιεία. Εκεί άρχισε το κυνήγι φαλαινών πριν από τέσσερις αιώνες. Η σφαγή των δελφινιών διαρκεί έξι μήνες. Η περίοδος του κυνηγιού αρχίζει τον Σεπτέμβριο. Οι ψαράδες βγαίνουν με τις βάρκες στα ανοιχτά για να εντοπίσουν δελφίνια. Με ήχους από ειδικές καμπάνες οδηγούν τα θηράματά τους σε έναν κολπίσκο. Έπειτα κλείνουν την είσοδό του με δίχτυα για να μην υπάρχει τρόπος διαφυγής. Φυλακίζουν τα δελφίνια εκεί για μία μέρα- γιατί πιστεύουν ότι έτσι το κρέας τους γίνεται πιο μαλακό. Την επομένη τα σφάζουν με μαχαίρια και καμάκια. Ο θάνατος των δελφινιών είναι αργός. Συνήθως οι ψαράδες τα αφήνουν να πεθάνουν από αιμορραγία. Συνολικά κάθε χρόνο 23.000 δελφίνια σφάζονται στον όρμο του Ταϊτζί. Όσα δεν τα σκοτώνουν τα πουλάνε σε πάρκα αναψυχής σε όλο τον κόσμο, με τις τιμές να κυμαίνονται από 145.000 έως 200.000 δολάρια ανά ψάρι. «Τα βασανίζουν, τα τρομοκρατούν», λέει ο κ. Ψυχογιός. «Κι όμως τα δελφίνια ακόμα και για τους αρχαίους Έλληνες ήταν ιερά. Είναι πανέξυπνα. Από τα μόνα ζώα που σώζουν ανθρώπους. Θυμάμαι έκανα κατάδυση στην Πολυνησία και είχα δίπλα μου δελφίνια. Ξαφνικά σκόρπισαν και όταν κοίταξα πίσω μου είδα ότι προσπαθούσαν να απωθήσουν έναν καρχαρία. Μου έσωσαν τη ζωή». Ο... «Φλίπερ». Βασικό στέλεχος στην ομάδα για το ντοκιμαντέρ του κ. Ψυχογιού ήταν ο Ρικ Ο΄Μπάρι. Κατά τη δεκαετία του ΄60 ο Ο΄Μπάρι έπιανε και εκπαίδευε δελφίνια για την τηλεοπτική σειρά «Φλίπερ». Η επιτυχία της σειράς είχε ως αποτέλεσμα να δημιουργηθούν σε όλο τον κόσμο πάρκα αναψυχής με δελφίνια σε ρόλο «γελωτοποιού». «Αισθάνομαι τύψεις για ό,τι έκανα», λέει σήμερα στα «ΝΕΑ» ο Ο΄Μπάρι, που έχει αφιερώσει τη ζωή του στη διάσωση των δελφινιών. Η μεταστροφή του Ο΄Μπάρι έγινε το 1970, όταν η Κάθι, ένα από τα δελφίνια της σειράς «Φλίπερ» πέθανε μπροστά του. «Αυτοκτόνησε...», λέει ο πρώην εκπαιδευτής και εξηγεί: «Τα δελφίνια παίρνουν κάθε αναπνοή συνειδητά- σε αντίθεση με τους ανθρώπους. Εκείνη την ημέρα η Κάθι με κοίταξε, πήρε μια αναπνοή, την κράτησε και βυθίστηκε στον πάτο». Ο Ο΄Μπάρι έχει πάει πέντε φορές στο Ταϊτζί και κάθε φορά επιλέγει διαφορετική μεταμφίεση. Την τελευταία φορά ντύθηκε γυναίκα. Όπως λέει, η τοπική Αστυνομία μπορεί να τον συλλάβει με την κατηγορία της «συνωμοσίας για παρενόχληση του εμπορίου». Ενώ ένα τηλεφώνημα των ψαράδων αρκεί για να τον «εξαφανίσει» η «Γιακούζα». Δηλητήριο στο πιάτο O κ. Ψυχογιός γεννήθηκε στην Αμερική από γονείς μετανάστες. Ασχολήθηκε επί χρόνια με τη φωτογραφία και έντυσε με τις εικόνες του τα περιοδικά «Τime», «Νewsweek», «Fortune» και «Sports Ιllustrated». Το 1986 σταμάτησε να τρώει κρέας όταν είδε πώς σκοτώνουν τα ζώα σε ένα σφαγείο. Σήμερα, οδηγεί δύο ηλεκτρικά αυτοκίνητα και έχει εγκαταστήσει στο σπίτι του 120 φωτοβολταϊκά πάνελ που καλύπτουν τις ενεργειακές ανάγκες της οικογένειάς του. Και στον κινηματογράφο έχει δημιουργήσει μια ταινία που μιλάει για ένα οικολογικό έγκλημα. «Το ντοκιμαντέρ δεν είναι μόνο για τη σφαγή των δελφινιών. Έχει να κάνει και με την υγεία των ανθρώπων», λέει. «Στην Ιαπωνία τρώνε το κρέας του δελφινιού. Κάναμε μετρήσεις σε ειδικά εργαστήρια και βρήκαμε ότι είναι ιδιαίτερα τοξικό. Περιέχει υδράργυρο σε ποσότητες που είναι επικίνδυνες για παιδιά και εγκύους. Η κατανάλωσή του όμως συνεχίζεται κανονικά. Τρώνε δηλητήριο». Οι ετικέτες στην αγορά της Ιαπωνίας δεν αναγράφουν την τοξικότητά του. Και συχνά παρουσιάζουν το κρέας δελφινιού ως κρέας φάλαινας που είναι πιο ακριβό. Ενώ στο Ταϊτζί ταΐζουν υποχρεωτικά τα παιδιά στο σχολείο με κρέας δελφινιού. «Για να συνηθίσουν από μικρά τη γεύση», λέει ο κ. Ψυχογιός.

Εγώ δεν έχω λόγια. Το κείμενο βρίσκεται εδώ.