Ανθεί όσο ποτέ η βιομηχανία του σεξουαλικού τουρισμού, ειδικά στην Ασία.
Εκατομμύρια ανήλικοι εξωθούνται κάθε χρόνο στην πορνεία σε όλο τον κόσμο λόγω της φτώχειας και των πολεμικών συγκρούσεων στις χώρες τους.
Τα ταξίδια του Γάλλου υπουργού Πολιτισμού στις πατρίδες του σεξουαλικού τουρισμού προκάλεσαν θύελλα αντιδράσεων στη Γαλλία. Ο Φρεντερίκ Μιτεράν, όμως, δεν είναι μόνος. Τα τσάρτερ του πληρωμένου έρωτα που απογειώνονται από τις ανεπτυγμένες χώρες σπανίως είναι άδεια. Η βιομηχανία του σεξοτουρισμού, με επίκεντρο τη Νοτιοανατολική Ασία, ανθεί όσο ποτέ.
Η παιδική πορνεία στον κόσμο σε νούμερα:
Κίνα: 600.000
Ινδία: 575.000
Βραζιλία: 500.000
Ταϊλάνδη: 300.000
Νεπάλ: 150.000
Φιλιππίνες: 100.000
Ταϊβάν: 60.000
Ρωσία: 50.000
Πακιστάν: 40.000
Βιετνάμ: 40.000
Αγ. Δομίνικος: 30.000
Σρι Λάνκα: 30.000O γεωγραφικός τόπος όπου διασταυρώνονται η ερωτική επιθυμία και το χρήμα είναι κυρίως η Νοτιοανατολική Ασία. Κοινός παρονομαστής είναι η ανέχεια και- σε κάποιες περιπτώσεις- οι εσωτερικές συγκρούσεις που προκαλούν ακόμη μεγαλύτερη φτώχεια. Στο Νεπάλ, τα δέκα χρόνια εμφύλιου πολέμου ανάμεσα στις κυβερνητικές δυνάμεις και τους μαοϊστές ερήμωσε τις αγροτικές περιοχές και γέμισε τις πόλεις. Το αποτέλεσμα; Το 2008 στην τουριστική περιοχή Ταμέλ της πρωτεύουσας Κατμαντού είχαν καταμετρηθεί 200 μαγαζιά για μασάζ και 35 μπαρ «με κορίτσια».
Η Ταϊλάνδη.
Επίκεντρο του σεξουαλικού τουρισμού, πάντως, παραμένει η Ταϊλάνδη. Και σε αυτήν την περίπτωση ο πόλεμος έχει παίξει σημαντικό ρόλο. Ήταν 29 Μαΐου 1969 όταν οι ΗΠΑ υπέγραψαν μια συμφωνία με την κυβέρνηση της Μπανγκόκ με αντικείμενο τη δημιουργία μιας «βάσης αναψυχής» για τους Αμερικανούς στρατιώτες που επέστρεφαν από το μέτωπο του Βιετνάμ. Το μέρος που επιλέχθηκε για τη βάση ήταν η Πατάγια, ένα χωριό στις ανατολικές ακτές της Ταϊλάνδης και σήμερα ένα από τα αγαπημένα θέρετρα του σεξουαλικού τουρισμού. Το αμερικανικό μοντέλο αντέγραψαν στη συνέχεια οι τοπικοί επιχειρηματίες της Μπανγκόκ. Κάπως έτσι γεννήθηκε η συνοικία με τα κόκκινα φανάρια της Πατ Πονγκ. Σύμφωνα με εκτιμήσεις της οργάνωσης «Save the children», στη Νοτιοανατολική Ασία το ένα τρίτο των ντόπιων που προσφέρουν σεξουαλικές υπηρεσίες είναι ανήλικοι. Η UΝΙCΕF εκτιμά ότι 1 εκατ. παιδιά πωλούνται κάθε χρόνο στην Ασία με σκοπό την πορνεία, τα μισά από γνωστό ή φιλικό πρόσωπο και το 40% από τις οικογένειές τους, ενώ κάποια πέφτουν θύματα απαγωγής. Αλλά και ο κόσμος της ενήλικης πορνείας είναι φτιαγμένος από εκμετάλλευση, απειλές και εμπόριο της τοπικής μαφίας. Οι πελάτες πλέον δεν είναι μόνο Δυτικοί στην Πατ Πονγκ έχουν δημιουργηθεί οίκοι ανοχής αποκλειστικά για Άραβες, Ιάπωνες και Κορεάτες. Ο Ντε Σαντ, ο Φλομπέρ και ο Άρθουρ Κλαρκ Πριν από μερικά χρόνια ο Γάλλος συγγραφέας Μισέλ Ουελμπέκ είχε περιγράψει τόσο ρεαλιστικά και χωρίς ενοχές στην «Πλατφόρμα» τις ηδονές του σεξουαλικού τουρισμού ώστε κατηγορήθηκε για κυνισμό. Ωστόσο, οι ρίζες του σεξουαλικού τουρισμού στη λογοτεχνία είναι πολύ πιο παλιές. Ο μαρκήσιος ντε Σαντ στο ταξίδι που είχε κάνει στην Ιταλία το 1775 είδε από κοντά και περιέγραψε την παιδική πορνεία. Ο Ευγένιος Ντελακρουά διηγείται την επίσκεψή του σε ένα χαρέμι στο Αλγέρι και ο Κάρολος Μποντλέρ μιλάει στα «Προσωπικά Ημερολόγια» για «μελαχρινές πλανεύτρες» στις Νότιες Θάλασσες, διευκρινίζοντας ότι η ανοησία τους «ήταν συχνά στολίδι της ομορφιάς τους». Το 1849 στο Κάιρο ο Γουστάβος Φλομπέρ δεν αντιστάθηκε στον πειρασμό να αναζητήσει μια διάσημη πόρνη «μαύρη και πανέμορφη, ολόκληρη αλειμμένη με αιθέρια έλαια». Τελικά την εντόπισε και επέστρεψε στη Γαλλία με ένα αφροδίσιο νόσημα, το οποίο τον οδήγησε στον θάνατο. Ο «καταραμένος» Αρθούρος Ρεμπό είχε αγοράσει μια κοπέλα με «ανοικτό δέρμα» από την Αβησσυνία και ο Γκι ντε Μοπασάν έμεινε καταγοητευμένος από την υπέροχη φωνή μιας πόρνης στο Αλγέρι. Περνώντας από τα ίδια μέρη το 1893 ο Αντρέ Ζιντ ερωτεύτηκε έναν μικρό «Μοχάμεντ». Τη Νοτιοανατολική Ασία είχε ανακαλύψει αρκετά χρόνια πριν από τον μαζικό τουρισμό ο Άρθουρ Κλαρκ. Στο Κολόμπο, την πρωτεύουσα της Σρι Λάνκα όπου άφησε και την τελευταία του πνοή, εξαγόραζε τις σεξουαλικές υπηρεσίες ανήλικων αγοριών για λίγες ρουπίες. Και παραδεχόταν ακόμη πιο κυνικά και από τον Ουελμπέκ: «Εάν αυτά τα παιδιά ξέρουν αυτό που κάνουν και θέλουν να το κάνουν, για μένα δεν υπάρχει πρόβλημα».
To άρθρο βρίσκεται εδώ.
