Ανοικτή επιστολή προς Ηλία Κασιδιάρη.

Σημείωση (για το πλαίσιο): Η επιστολή που ακολουθεί αναφέρεται στην Υπουργική Απόφαση 152.11/Β3/790/1996 που θεσπίστηκε πριν από 16 χρόνια και η οποία δίνει στους μουσουλμάνους μαθητές της Θράκης δικαίωμα εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση σε ποσοστό 0,5% επί του συνόλου των διαθέσιμων θέσεων στα ΑΕΙ και ΤΕΙ της χώρας, ως μέτρο που θα βοηθούσε την ενσωμάτωση αυτών των μαθητών στην ελληνική κοινωνία.

Ανοικτή επιστολή προς Ηλία Κασιδιάρη

κύριε Κασιδιάρη,

(Θα ακολουθήσει σε αρκετά σημεία αυτής της επιστολής, όμως μη νομίζετε ότι τη βρίσκω και πολύ με αυτόν τον πληθυντικό ευγενείας που χρησιμοποιώ προς εσάς, κύριε Κασιδιάρη. Το κάνω μόνο και μόνο επειδή προσωπικά ο ήχος που μου θυμίζει αυτή η φράση είναι ο ήχος μιας βρισιάς, “κύριε ΚασιΔΙΑΡΗ”! )

Καταρχήν, εννοείται πώς δεν πρόκειται να σας αποκαλύψω το όνομα μου, αλλά μόνο τη δουλειά που κάνω: είμαι εκπαιδευτικός στο ελληνικό δημόσιο σχολείο, δουλεύω σε ένα από τα σχολεία της Θράκης που πηγαίνουν μουσουλμάνοι μαθητές. Αν σας ενδιαφέρει και το θρήσκευμά μου, είμαι χριστιανός ορθόδοξος και αν σας ενδιαφέρει και η εθνικότητά μου αυτή είναι ελληνική.

Ο λόγος κύριε Κασιδιάρη για την επιλογή μου να παραμείνω ανώνυμος είστε εσείς και οι πρακτικές σας – βλέπετε πρόσφατα έμαθα ότι μέλη της Χρυσής Αυγής ξεκίνησαν να επιτίθενται και σε συναδέλφους μου εκπαιδευτικούς, επειδή κολλούσαν αφίσες με περιεχόμενο με το οποίο διαφωνεί η Χρυσή Αυγή. Υποθέτω πως τώρα που αυτή η επιστολή θα σας κάνει τελείως σαφές ότι διαφωνούμε σε διάφορα (πολλά!) ζητήματα, η συνήθης σας τακτική να επιτίθεστε με ρόπαλα και στιλιάρια σε όποιον έχει διαφορετική άποψη από τη δική σας, θα μπορούσε να με βάλει στο “στόχαστρο”. Και ξέρετε, έχω και δυο παιδιά να μεγαλώσω, δεν θα σας κάνω το χατήρι να γίνω στόχος 10 τραμπούκων που ανάθεμα κι αν ξέρουν τι σημαίνει “άποψη”.

Τέλος πάντων, ας στραφούμε στο “ζουμί”.

Σας παρακολούθησα κύριε Κασιδιάρη, σε δηλώσεις σας μετά την ανακοίνωση των βάσεων για την εισαγωγή στα πανεπιστήμια της χώρας, να χρησιμοποιείτε τα παρακάτω λόγια:

“Η Χρυσή Αυγή έθεσε ήδη το ζήτημα στη Βουλή και θα αγωνιστούμε μέχρι να καταργηθεί αυτή η διάταξη, η οποία αποτελεί ξεκάθαρο ρατσισμό εις βάρος των ελλήνων”

(Το βίντεο υπάρχει μεταξύ άλλων και εδώ)

Ακολουθούν τα σχόλια μου πάνω σε αυτή τη δήλωση σας.

Καταρχήν, μιλάτε για μία διάταξη που αφορά κάποιους “μουσουλμάνους” και θεωρείτε ότι είναι μια διάταξη ρατσιστική εις βάρος κάποιων άλλων, των “ελλήνων”. Ότι δηλαδή κάποιος είναι είτε από τη μία “πλευρά” (μουσουλμάνος), είτε από την “άλλη” (έλληνας). Λυπάμαι που θα σας στενοχωρήσω, αλλά δεν έχετε ιδέα για τί μιλάτε: όλη η Θράκη, εδώ και πάρα πολύ καιρό γνωρίζει ότι τα πράγματα δεν είναι τόσο ξεκάθαρα.

Στη Θράκη υπάρχουν άνθρωποι με μητρική γλώσσα τα πομάκικα, που είναι έλληνες πολίτες. Υπάρχουν άνθρωποι με μητρική γλώσσα τα τούρκικα, που είναι επίσης έλληνες πολίτες. Άλλοι με μητρική γλώσσα τα ρώσικα, έλληνες πολίτες και αυτοί. Υπάρχουν και πολλοί τσιγγάνοι, έλληνες πολίτες. Στη Θράκη υπάρχουν άνθρωποι με μουσουλμανικό θρήσκευμα, που είναι επίσης έλληνες πολίτες. Άνθρωποι με εβραϊκό θρήσκευμα (δεν εννοώ τους χριστιανούς), επίσης έλληνες πολίτες.

Το να αναφέρεστε σε μουσουλμάνους που είναι διαφορετικοί από τους έλληνες, κύριε Κασιδιάρη, όταν το ένα τρίτο των κατοίκων της περιοχής έχουν μουσουλμανικό θρήσκευμα, σας έχει κάνει ανέκδοτο εδώ στη Θράκη: υπάρχουν άνθρωποι που γελάνε με τα λόγια σας. Λόγια που αποκαλύπτουν ότι δεν έχετε καμία σχέση με την πραγματικότητα της Θράκης, τουλάχιστον όπως τη ζούμε εμείς οι κάτοικοί της και όχι όπως ίσως θέλουν να τη διατυπώνουν έντυπα εθνικιστικού περιεχομένου.

Η εθνικότητα των μουσουλμάνων της Θράκης, κύριε Κασιδιάρη, είναι ελληνική: οι μουσουλμάνοι της Θράκης πηγαίνουν στο ελληνικό σχολείο, ψηφίζουν στις ελληνικές εκλογές, πληρώνουν φόρους και ασφαλιστικές εισφορές στο ελληνικό κράτος και (φυσικά) υπηρετούν τη στρατιωτική τους θητεία στον ελληνικό στρατό. Θα μας κάνετε τη χάρη, κύριε Κασιδιάρη, να σταματήσετε αυτό το αθηναϊκό ανεκδοτάκι που μιλά για μουσουλμάνους που δεν είναι έλληνες και το οποίο υποδηλώνει πλήρη άγνοια;

Ελπίζω πως ναι. Προχωράω.

Στις δηλώσεις σας, μιλάτε επίσης για “ρατσισμό”. Για μία ρατσιστική διάταξη εις βάρος των υπολοίπων ελλήνων μαθητών. Έχοντας ως δεδομένη την παντελή έλλειψη επαφής σας με την πραγματικότητα της Θράκης, θα μου επιτρέψετε να σας κάνω μερικά “μαθήματα πραγματικότητας”.

Έχουμε και λέμε.

Μαθήματα πραγματικότητας, νούμερο ένα.

Μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του ’90, κύριε Κασιδιάρη, η πρόσβαση στα χωριά των μουσουλμάνων της ορεινής ροδόπης δεν ήταν ελεύθερη: για να τα επισκεφτεί κάποιος, έπρεπε να περάσει πρώτα από την Αστυνομική Διεύθυνση, να ζητήσει άδεια επίσκεψης και αν αυτή του δινόταν, έπρεπε να περάσει την περιβόητη «μπάρα» (φυλάκιο στο δρόμο για τα χωριά των μουσουλμάνων, στο οποίο γινόταν έλεγχος χαρτιών και άδειας επίσκεψης). Και το σημαντικότερο, αν ήσουν κάτοικος αυτών των χωριών, ήταν ιδιαίτερο δύσκολο να φύγεις από αυτά: η διανυκτέρευση αυτών των μουσουλμάνων στις πόλεις της Ξάνθης ή της Κομοτηνής γινόταν μόνο μετά από ειδική άδεια. Μιλάμε δηλαδή, κύριε Κασιδιάρη, για συνοριακό έλεγχο σε έλληνες, μέσα στην Ελλάδα…

Και τολμάτε εσείς κύριε Κασιδιάρη, να μιλάτε για ρατσισμό;

Τολμάτε να μιλάτε για ρατσισμό, όταν γενιές ολόκληρες ελλήνων μουσουλμάνων μεγάλωσαν σε αυτά τα χωριά υπό στρατιωτικό έλεγχο; Αλήθεια, έχετε ζήσει ποτέ σε φυλακή;

Σας το εύχομαι.

Μαθήματα πραγματικότητας, νούμερο δύο.

Σε οποιοδήποτε μουσουλμανικό χωριό της ορεινής Θράκης, κύριε Κασιδιάρη, ένα παιδί μεγαλώνει μαθαίνοντας από το σπίτι του είτε τα πομάκικα (σλαβογενής γλώσσα), είτε τα τούρκικα. Στο Δημοτικό σχολείο, αν δεν τα γνωρίζει ήδη, μαθαίνει και τα τούρκικα, σύμφωνα με τη συνθήκη της Λωζάνης (που αντίστοιχα επιβάλλει τη διδασκαλία ελληνικών στους έλληνες της Κωνσταντινούπολης). Επίσης, αναγκάζεται να μάθει και αραβικά, προκειμενου να διδαχθεί το Κοράνι. Και όταν φτάνει στο Γυμνάσιο, ακολουθεί το πρόγραμμα μαθημάτων του ελληνικού σχολείου, το οποίο ορίζει ότι πρεπει να μάθει και αγγλικά και γερμανικά.

Τις μετρήσατε, κύριε Κασιδιάρη, τις γλώσσες που με το ζόρι πρέπει να γνωρίζουν αυτά τα παιδιά στην ηλικία των 13 ετών;

Είναι έξι(!) : πομάκικα, τούρκικα, αραβικά, ελληνικά, αγγλικά και γερμανικά. Έξι γλώσσες κύριε Κασιδιάρη, από ένα παιδί 13 (!) χρονών. Αντιληφθείτε λίγο τις απαιτήσεις που έχει η κοινωνία από αυτούς τους μαθητές, κύριε Κασιδιάρη: Έξι δεν είναι οι γλώσσες που ξέρουν όλα μαζί τα μέλη της Χρυσής Αυγής!

Και τολμάτε εσείς κύριε Κασιδιάρη, να μιλάτε για ρατσισμό;

Τολμάτε να χαρακτηρίζετε ρατσιστική τη διάταξη που αναγνωρίζει το αυτονόητο; Που αναγνωρίζει ότι ένας άνθρωπος που έχει αναγκαστεί να μάθει έξι γλώσσες, δεν γίνεται να έχει καταφέρει να μάθει τα ελληνικά (τη γλώσσα στην οποία διατυπώνονται τα βιβλία και τα θέματα των πανελληνίων εξετάσεων), όσο καλά τα γνωρίζουν οι υπόλοιποι έλληνες μαθητές και ως εκ τούτου βρίσκεται -χωρίς να είναι επιλογή του- σε μειονεκτική θέση;

Μαθήματα πραγματικότητας, νούμερο τρία.

Θα έπρεπε να γνωρίζετε κύριε Κασιδιάρη, τις ευρέως διαδεδομένες φήμες που λένε ότι τα μεγαλύτερα ποσοστά πώλησης ψυχοφαρμάκων στην Ελλάδα εμφανίζονται στο νομό Κομοτηνής. Επίσης ότι αυτό οφείλεται στην υπερκατανάλωση τέτοιων φαρμάκων από το γυναικείο πληθυσμό των μουσουλμανικών χωριών. Βλέπετε, είναι πολύ σκληρό ψυχολογικά, κύριε Κασιδιάρη, να είσαι γυναίκα σε αυτά τα χωριά: είσαι ένας δούλος.

Και εσείς, κύριε Κασιδιάρη, αντί να διευκολύνετε τις νεαρές μουσουλμάνες να γλιτώσουν από αυτό το μονόδρομο προς τα φαρμακεία, να ξεφύγουν από τον οπισθοδρομισμό και τις προσταγές του γνωστού Προξενείου και του κάθε μουφτή, κάνετε το αντίθετο. Αντί να τις βοηθήσετε να σπουδάσουν σε κάποια πόλη της Ελλάδας, γνωρίζοντας στην πράξη τα δικαιώματα που έχει κάθε γυναίκα, εσείς θέλετε να τις εμποδίσετε.

Τέλος πάντων υπάρχουν πολλά παραδείγματα, κύριε Κασιδιάρη, που δείχνουν ότι οι κάτοικοι αυτών των χωριών (που είναι αναγνωρισμένοι ως έχοντες την ελληνική εθνικότητα, έλληνες και μάλιστα αυτόχθονες) δέχονται εδώ και χρόνια έναν ανελέητο ρατσισμό από την πλευρά του ελληνικού κράτους.

Υπάρχουν πολλά μαθήματα πραγματικότητας που θα έπρεπε να πάρετε, κύριε Κασιδιάρη…

Κλείνοντας, θα μου επιτρέψετε να θίξω ακόμα μία πτυχή των δηλώσεών σας, κατά την άποψή μου τη σημαντικότερη: Κύριε Κασιδιάρη, στην επίμαχη διάταξη δεν μιλάμε γενικώς για μουσουλμάνους.

Μιλάμε για μουσουλμάνους που είναι άνθρωποι στην ηλικία των 17 και των 18 ετών. Ξέρετε, οι άνθρωποι έχουν και άλλα χαρακτηριστικά εκτός από το έθνος ή τη θρησκεία. Ένα από αυτά είναι και η ηλικία. Οι άνθρωποι λοιπόν στα 17 ή 18 τους χρόνια, οι νέοι άνθρωποι, ανεξάρτητα από την εθνικότητα, το χρώμα του δέρματος, τη θρησκεία ή το φύλο, ελπίζουν.

Ελπίζουν να έχουν μια αξιοπρεπή ζωή, να απολαύσουν τις όμορφες στιγμές της, ίσως να ταξιδέψουν, ίσως να ερωτευτούν, να κάνουν νέους φίλους, ίσως να βρουν ένα επάγγελμα που θα το αγαπάνε, ίσως ακόμα και να αλλάξουν τον κόσμο. Όπως όλοι οι νέοι, χριστιανοί, εβραίοι, βουδιστές ή μουσουλμάνοι.

Όμως στην περίπτωση των νέων που είναι έλληνες μουσουλμάνοι, αναφερόμαστε στα παιδιά ενός πληθυσμού που έχει δεχθεί πάμπολλες δεκαετίες καταπίεσης και ρατσισμού. Και μετά από αυτές τις δεκαετίες, έρχεστε και εσείς κύριε Κασιδιάρη. Και πατάτε με τις γυαλισμένες σας αρβύλες όλες αυτές τις ελπίδες και τα όνειρα νέων ανθρώπων. Και τους βροντοφωνάζετε για “ρατσιστικές διατάξεις”. Στους έλληνες νέους που ξέρουν καλύτερα από κάθε άλλο έλληνα μαθητή τί πάει να πει ρατσισμός και παρόλ’αυτά συνεχίζουν να ελπίζουν ότι θα τα καταφέρουν…

Έ, όχι κύριε Κασιδιάρη, δεν θα σας το επιτρέψουμε.

Ούτε εμείς, οι χριστιανοί της Θράκης, ούτε φυσικά οι ίδιοι οι μουσουλμάνοι. Όλοι μαζί, θα βάλουμε τα δυνατά μας και θα στείλουμε τις φασιστικές σας ιδεούλες εκεί που τους αξίζουν: στα μουσεία. Για να θυμούνται όλοι, πως κάποτε υπήρξαν κάποιοι που θέλησαν να μισούμε ο ένας τον άλλον και να γαμάμε ο ένας τα όνειρα του άλλου.

Και πως εμείς δεν τους αφήσαμε.

Το κείμενο βρίσκεται εδώ.

Ξεκινούν αυστηροί έλεγχοι από 24/9 στα μέσα μεταφοράς.

Πολλά αλλάζουν απο σήμερα στις συγκοινωνίες με στόχο τον περιορισμό της εισιτηριοδιαφυγής κατα 50% μέχρι το τέλος του 2012.Σε εφαρμογή τίθενται απο σήμερα Δευτέρα τα μέτρα του υπουργείου Ανάπτυξης, Ανταγωνιστικότητας, Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων για την αντιμετώπιση της λαθρεπιβίβασης στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς . 

Σύμφωνα με τη σχετική ανακοίνωση, το υπουργείο, σε συνεργασία με τις διοικήσεις και τα σωματεία των φορέων, προχωρεί στην αναδιάταξη του μηχανισμού ελέγχων στα ΜΜΜ σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη.

Ετσι, απο τη Δευτέρα οι έλεγχοι σε επιλεγμένους κεντρικούς σταθμούς και σταθμούς μετεπιβίβασης θα διπλασιαστούν σε διάρκεια, προσωπικό και ένταση.

Συγκεκριμένα, ο αριθμός των ελεγκτών θα αυξηθεί στους 80, απο 35 που διενεργούσαν μέχρι σήμερα ελέγχους. 

Οι έλεγχοι θα είναι καθημερινοί από ομάδες ελεγκτών που θα εργάζονται σε 2 βάρδιες ημερησίως (8 ώρες). Εκτός από τις ώρες αιχμής θα ενισχυθεί η παρουσία τους κατά τις νυχτερινές ώρες.

Σημεία Ελέγχου Επιβατών:

1. Ομόνοια (Γραμμές 1,2 )
2. Σύνταγμα (Γραμμές 2,3)
3. Μοναστηράκι (Γραμμές 1,3)
4. Αττική (Γραμμές 1 και 2)
5. Πειραιάς (Τερματικός Γραμμής 1)
6. Νομισματοκοπείο (Γραμμή 3)
7. Αμπελόκηποι (Γραμμή 3)
8. Συγγρού Φιξ (Γραμμή 2 και Τραμ )
9. Νέος Κόσμος (Γραμμή 2. και Τραμ )
10. Δουκίσσης Πλακεντίας (Τερματικός Γραμμής 3)
11. Άγιος Δημήτριος (Γραμμή 2)
12. Εθνική Άμυνα (Γραμμή 3)
13. Νέα Ιωνία (Γραμμή 1)
14. Καλλιθέα (Γραμμή 1)
15. Κάτω Πατήσια (Γραμμή 1)
16. Νερατζιώτισσα (Γραμμή 1 και Προαστιακός)

Οι έλεγχοι θα ενισχυθούν με την ενεργοποίηση των εθελοντών ελεγκτών και σε συμφωνία με τις διοικήσεις και τα σωματεία εργαζομένων ο αριθμός των ελεγκτών σε λεωφορεία και τρόλεϊ θα αυξηθεί στους 80.

Θα εφαρμοστούν τα παρακάτω:

1) προοδευτική γενίκευση της επιβίβασης επιβατών από την εμπρόσθια θύρα των οχημάτων (αρχικά σε γραμμές με χαμηλή επιβατική κίνηση) με επίδειξη εισιτηρίου ή κάρτας στον οδηγό.

Θα ισχύσει στις παρακάτω 25 λεωφορειακές γραμμές:

116 Γλυφάδα – Βάρη –Κίτσι
124 Γλυφάδα – Αγ. Τριάδα – Αγ. Τρύφωνας
128 Γλυφάδα – Τερψιθέα
149 Γλυφάδα – Βάρη – Βάρκιζα
162 Βούλα – Πανόραμα
163 Βούλα – Πηγαδάκια
170 Γλυφάδα – Βάρκιζα – Βάρη
205 Γλυφάδα – Σούρμενα – Τερψιθέα
207 Γλυφάδα – Τερψιθέα
501 Πεύκη – Μαρούσι Α
522 Στ. Κηφισιάς – Αδάμες Α
523 Στ. Κηφισιάς – Αδάμες Β
524 Στ. Κηφισιάς - Πολιτεία
526 Στ. Κηφισιάς – Κεφαλάρι
527 Πεύκη – Μαρούσι Β
530 Στ. Κηφισιάς – Μελίσσια – Πεντέλη
541 Μεταμόρφωση – Στ. Αμαρουσίου
543 Στ. Κηφισιάς – Νοσ. Αγ. Ανάργυροι
640 Τοπ. Ηρακλείου
641 Αυγή – Αγ. Νεκτάριος
642 Ν. Ιωνία – Ηράκλειο – Πεύκη
709 Τοπ. Δροσούπολης
749 Άνω Λιόσια – Οικ. Γεννηματά
818 Πέραμα – Άνω Πέραμα
819 Πέραμα – Νεκροταφείο Σχιστού

2) προοδευτική εισαγωγή εισιτήριου στο λεωφορείο που θα πωλείται από τον οδηγό.

3) συστηματικός έλεγχος των γραμμών όπου το φαινόμενο της λαθρεπιβίβασης έχει πάρει διαστάσεις

Βραχυπρόθεσμα μέτρα (τέλος Οκτώβριου)

- Δωρεάν παροχή στον επιβάτη ενός εισιτηρίου για κάθε 10 ίδιας αξίας ακυρωμένα εισιτήρια που επιστρέφει μόνο στα εκδοτήρια του Ομίλου για να αποφεύγεται το φαινόμενο της μεταβίβασης εισιτηρίων μεταξύ των χρηστών.

- Δυνατότητα έκπτωσης του επιβληθέντος προστίμου όταν πραγματοποιείται άμεση καταβολή επί τόπου ή εντός 10 ημερών.

- Έκδοση πολλαπλού εισιτηρίου (δεσμίδα των 10 εισιτηρίων) με έκπτωση επί της αξίας του κομίστρου.

- Ενημερωτική καμπάνια για την αντιμετώπιση της λαθρεπιβίβασης καθώς και για χαρακτηριστικά ασφαλείας των γνήσιων εισιτηρίων ώστε να αποφεύγεται η πλαστογράφηση εισιτηρίων.

- Πιστοποίηση των καταστημάτων πώλησης εισιτηρίων με ειδικό σήμα που θα επικολλάται στην προθήκη του καταστήματος και ενημερωτική καμπάνια για τα πιστοποιημένα σημεία διάθεσης. 

- Δημιουργία ειδικής ομάδας ελεγκτών η οποία θα διενεργεί ελέγχους πλαστότητας των εισιτηρίων σε επιβάτες και σημεία πώλησης (περίπτερα, καταστήματα ψιλικών).

Το άρθρο βρίσκεται εδώ.
 

Καθημερινοί Αγγελοι ζουν δίπλα μας…

Η απίστευτη ιστορία της Κινέζας ρακοσυλλέκτριας Lou Xiaoying η οποία κατάφερε μέσα σε 40 χρόνια να σώσει και να αναθρέψει 30 εγκαταλελειμμένα μωρά!

Στην Κίνα, η βρεφοκτονία και η βρεφική εγκατάλειψη είναι σε τρομερή έξαρση λόγω των σκληρών πολιτικών μέτρων που επιτρέπουν μόνο ένα παιδί σε κάθε οικογένεια που ζει σε πόλη.

Έτσι οι Κινέζοι ωθούμενοι από τη φτώχεια και την τεράστια πολιτική πίεση αναγκάζονται να προβούν σε εγκατάλειψη μωρών εφόσον είναι τα δεύτερα της οικογένειας ή ακόμα και σε βρεφοκτονίες αν το πρώτο τους παιδί είναι κορίτσι. Νομίζουν ότι ένα αγόρι θα ανταποκριθεί καλύτερα στις οικονομικές ανάγκες της οικογένειας.

Τρομακτικά περιστατικά νεογέννητων μωρών πεταμένων σε κάδους σκουπιδιών, είναι καθημερινό φαινόμενο. Πρόσφατα στα φώτα της δημοσιότητας ήρθε περιστατικό μικρού κοριτσιού το οποίο έφερε μαχαιριά στο λαιμό. (Ευτυχώς, στο μωρό μετά τη γενική κατακραυγή παρασχέθηκαν οι πρώτες βοήθειες και τώρα βρίσκεται σε άριστη υγεία και στο δρόμο για την υιοθεσία). 

Ποιος όμως γονιός έχων σώας τα φρένας μπορεί να προβεί σε τέτοιο έγκλημα; Δύσκολο να απαντηθεί. Γεγονός όμως είναι ότι το ανάλγητο κράτος προβαίνει ακόμα και σε υποχρεωτικές εκτρώσεις, όπως στην περίπτωση νεαρής κινέζας που την υπέβαλαν σε έκτρωση μια και δεν είχε να πληρώσει το πρόστιμο (ναι, πρόστιμο για την ανθρώπινη ζωή) και ύστερα της έβαλαν για τιμωρία στο κρεβάτι της σακούλα με το εκτρωμένο έμβρυο. Παγώνει ο νους και μόνο στη σκέψη, γιαυτό και δεν θα αναρτήσουμε τις σχετικές φωτογραφίες που κυκλοφορούν στο διαδίκτυο και σε κάνουν να νοιώθεις οργή και ντροπή που ανήκεις στο ανθρώπινο γένος.

Και πως μπορεί κανείς να αντισταθεί σε τόσο μεγάλες δυνάμεις;

Στον αντίποδα όλων αυτών, η υπέροχη 88χρονη πια, ρακοσυλλέκτρια Lou Xiaoying η οποία, παρέα με τον άντρα της κατάφεραν να σώσουν και να αναθρέψουν 30 μωρά χωρίς να τους πεθάνει κανένα! Πάμπτωχοι από χρήματα, πάμπλουτοι από αγάπη και ευδαιμονία!

Θέλοντας να τους προσφέρουν πραγματικά ό,τι καλύτερο μπορούσαν, φρόντισαν για την τροφή τους, το ρουχισμό τους, την ανατροφή τους αλλά και το πνεύμα τους, μεγαλώνοντας οι ίδιοι 4 από αυτά και δίνοντας τα υπόλοιπα σε άκληρους φίλους και συγγενείς ώστε να πάνε σχολείο και να ζήσουν όσο γίνεται καλύτερα.

«πήγαινα πάντα αιφνιδιαστικά στα σπίτια των παιδιών να ελέγξω πως περνάνε και πάντα φρόντιζα τις Κυριακές να είναι μαζί μου για να βγαίνουμε βόλτα στα δάση και τη φύση, ώστε να νοιώθουν την φροντίδα, την αγάπη και την προστασία που χρειάζονταν».

Η ιστορία της Λου ξεκίνησε το 1972 στους δρόμους της πόλης Jinhua όταν είχε βγει, κατά την καθημερινή συνήθειά της, να ψάξει για χρήσιμα αντικείμενα από τα σκουπίδια από τους κάδους. Εκεί μέσα, βρήκε πεταμένο ένα μικρό κοριτσάκι. Ο κίνδυνος αν την ανακάλυπταν θα ήταν μεγάλος, λέει η ίδια σε συνέντευξή της, στην κινέζικη εφημερίδα Yanzhao Metro Daily:

«Δεν το σκέφτηκα ούτε στιγμή. Θα είχε πεθάνει αν δεν την είχαμε πάρει να τη φροντίσουμε. Τότε ακριβώς κατάλαβα ότι αγαπάω τα παιδιά και θα ήθελα να τους προσφέρω ό,τι καλύτερο μπορούσα! Το να τη βλέπουμε να μεγαλώνει ήταν για μας μοναδικό! Όλα αυτά τα παιδιά χρειάζονται αγάπη και φροντίδα. 

Είναι μοναδικά κι αξιαγάπητα ανθρώπινα όντα. Δεν το χωράει ο νους μου πως είναι δυνατόν κάποιοι να τα παρατάνε στα σκουπίδια… Η κόρη μου αυτή, είναι σήμερα 40 χρόνων κι έχει δικό της παιδί πια!»

Η καταπληκτική αυτή γιαγιά νοσηλεύεται σήμερα σε νοσοκομείο λόγω νεφρικής ανεπάρκειας, όπου την φροντίζουν και την περιβάλλουν όλα της τα παιδιά και αναπολεί:

«τον πιο μικρό μου γιο, τον Ζανγκ Γκιλιν που είναι σήμερα μόλις 7 χρονών, τον βρήκα πεταμένο σε έναν κάδο σκουπιδιών. Ήμουν τότε 82 χρονών. Πάρα πολύ μεγάλη για να αναθρέψω ένα ακόμη παιδί. Όμως δεν μπορούσα με τίποτε να τον αφήσω στο έλεος του Θεού. Τον κοίταζα και μου χαμογελούσε. Ήταν τόσο γλυκός! Ηταν αδύνατο να μηντον φροντίσω. Τον πήρα λοιπόν στο σπίτι μας στην εξοχή (σ.σ. μια παράγκα που μπάζει από παντού, μέσα σε ένα δάσος) και τον φρόντισα και τον περιέθαλψα. Του έδωσα το όνομα Ζανγκ Γκιλιν που σημαίνει Σπάνιος και Πολύτιμος! Με βοήθησαν και τα μεγαλύτερα παιδιά μου στην ανατροφή του. τώρα πια είναι ένας απόλυτα υγιής και χαρούμενος νεαρός!

Ξέρω πως οι μέρες μου ίσως δεν είναι πολλές. Θα ήθελα όμως πριν φύγω να τον δω κι αυτόν να πηγαίνει στο σχολείο.»

Η Λου εκτός των υπολοίπων 30 παιδιών της έχει και μία βιολογική κόρη η οποία έχει εμπνευσθεί από τη μητέρα της και έχει αφιερώσει τη ζωή της στην αναζήτηση και την υποστήριξη εγκαταλελειμμένων παιδιών. Η ιστορία τους έχει ευαισθητοποιήσει ολόκληρη την Κίνα των χιλιάδων εγκαταλελειμμένων παιδιών, και το έργο της έχει βρει παντού επώνυμους και ανώνυμους μιμητές.

Η Λου έχει αποκτήσει δίκαια το προσωνύμιο «Επίγειος Άγγελος» και αποτελεί τη ζωντανή απόδειξη ότι δεν χρειάζεται να έχεις τίποτα απολύτως για να δώσεις αγάπη και φροντίδα. Κι ακόμα μεγαλύτερη απόδειξη ότι ο καθένας μας, από όποια θέση κι αν βρίσκεται μπορεί να γίνει διάβολος ή άγγελος.

Δική μας επιλογή.

Δείτε φωτογραφίες και το άρθρο εδώ. 

 

Γνωρίστε τις συντομεύσεις του πληκτρολογίου σας.

Πολλοί από εμάς έχουμε παραπονεθεί πολλές φορές για τον πολύτιμο χρόνο που χάνουμε από την άσκοπη περιήγηση του κέρσορα στην οθόνη μέχρι να βρούμε αυτό που θέλουμε.

Τώρα αυτό μπορεί να σταματήσει χάρη στις αμέτρητες συντομεύσεις που έχει το πληκτρολόγιο, τις οποίες ελάχιστοι γνωρίζουν. 

Ας δούμε ποιες είναι οι απολύτως απαραίτητες συντομεύσεις, αυτές που θα απλοποιήσουν δραστικά την καθημερινή λειτουργία του υπολογιστή.

Windows Shortcuts

Εναλλαγή μεταξύ εφαρμογών. Όταν έχουμε πολλές εφαρμογές ανοιχτές, για να μεταβαίνουμε γρήγορα από τη μία στην άλλη, κρατάμε πατημένο το Alt και πατάμε επανειλημμένα το Tab μέχρι να βρούμε το ανοιχτό παράθυρο που ψάχνουμε∙ αφήνουμε τότε και τα δύο πλήκτρα. Παρατηρήστε ότι ένα γρήγορο Alt-Tab σας πηγαίνει στην αμέσως προηγούμενη εφαρμογή που χρησιμοποιήσατε. Μάλιστα, ο συνδυασμός Alt-Shift-Tab σας μετακινεί ανάμεσα στα ανοιχτά παράθυρα με την αντίθετη φορά του Alt-Tab.

Επιστροφή στο desktop. Κρατώντας το Πλήκτρο Windows πατημένο, πατήστε D. Όταν ξαναπατήσετε το Windows Κey-D, θα ξαναγυρίσετε στο παράθυρο που βρισκόσασταν αρχικά. Επιπλέον, ο συνδυασμός Windows Κey-E, σας εκτοξεύει κατευθείαν στο «My Computer».

Application Shortcuts

Ενώ δουλεύετε σε μια εφαρμογή, για να μεταβείτε ακαριαία στο Open πατήστε Ctrl-O. Με την ίδια συντόμευση μπορείτε να ανοίξετε ένα καινούριο web page στα περισσότερα προγράμματα περιήγησης. Χρησιμοποιήστε το Ctrl-N για να ανοίξετε ένα νέο έγγραφο στην εφαρμογή που δουλεύετε ή μια νέα σελίδα ή session στον browser, ανάλογα με το πρόγραμμα περιήγησης που χρησιμοποιείτε. Για να κάνετε Save στη δουλειά σας σε ένα έγγραφο, πατήστε Ctrl-S. Το Ctrl-W (ή Ctrl-F4) κλείνει αμέσως το ανοιχτό έγγραφο που βρίσκεστε (χωρίς ενοχλητικές ερωτήσεις), ενώ το Alt-F4 κλείνει το ίδιο βάναυσα το πρόγραμμα που εργάζεστε.

Κρατώντας πατημένο το Ctrl, πατήστε το πλήκτρο Home. Σωστά, τηλεμεταφερθήκατε στην αρχή του εγγράφου! Το Ctrl-End σας πάει αυτόματα στο τέλος του. Σε κάποιες εκδόσεις του Office βέβαια με τις συντομεύσεις αυτές ανεβοκατεβαίνετε σελίδα-σελίδα. Κρατώντας το Ctrl πατημένο πριν από τα βελάκια, ο κέρσορας θα κάνει «πηδηματάκια» μεταξύ λέξεων και παραγράφων στο Word ή κελιών στο Excel.

Επίσκεψη στο Menu Bar. Πατώντας μία φορά το Alt, θα εμφανιστεί σχεδόν σε κάθε πρόγραμμα το ενεργό Menu Bar της εφαρμογής. Είναι ο παράδεισος της συντόμευσης! Πατώντας απλά το πλήκτροπου ενεργοποιεί το πεδίο του menu που σας ενδιαφέρει, μεταβαίνετε στη στιγμή χωρίς τις περιττές κινήσεις του mouse. Και όλη η πλατφόρμα δουλεύει έτσι μόνο με τα πλήκτρα...

Internet Shortcuts

Υπάρχουν αναμφίβολα μικροδιαφορές μεταξύ των browsers και των εκδόσεών τους, αλλά πάνω-κάτω λειτουργούν ικανοποιητικά.

Προσθήκη στα favorites. Ένα Ctrl-D προσθέτει αυτόματα τη συγκεκριμένη web page στη λίστα με τα αγαπημένα σας. Προσέξτε απλώς να είστε στο Home της ιστοσελίδας και όχι σε κάποια κατηγορία της. Το Ctrl-B ανοίγει το menu Organize Favorites.

Για να επιστρέψετε στην προηγούμενη ιστοσελίδα από αυτή που βλέπετε τώρα, κρατήστε πατημένο το Alt και πατήστε το αριστερό βελάκι. Πατώντας συνεχόμενα το βελάκι μετακινείστε όλο και πιο πίσω, φτάνοντας ως το Home Page του browser σας. Το Alt-δεξί βελάκι θα σας πάει και πάλι μπροστά, μέχρι την πιο πρόσφατη ιστοσελίδα που επισκεφθήκατε. Με το Ctrl-N ανοίγετε μια καινούρια σελίδα ή session στον browser.

Επιστροφή στο Home. Οποιαδήποτε στιγμή στο σερφάρισμά σας θελήσετε, το Alt-Home θα σας μεταφέρει κατευθείαν στο Home Page του browser σας.

Refresh. Για να ανανεώσετε την ιστοσελίδα που βρίσκεστε, ένα Ctrl-F5 θα το κάνει στη στιγμή.

Το άρθρο βρίσκεται εδώ.
 

Η χρυσή αυγή στο σχολείο μου…

Φτάνοντας σήμερα το πρωί στο σχολείο , βλέπω μια ομάδα παιδιών να παίζουν κάνοντας τους χρυσαυγίτες.
Σηκώνουν τα δεξιά τους χέρια και με χαιρετούν φασιστικά.
Το σοκ , απίστευτο.
Η πίεση ξεπέρασε το 20…
Τα μαζεύω γύρω μου και αρχίζω αν τους μιλάω.
Γιατί το κάνουν αυτό , τι σημαίνει , που το είδαν , τι τους άρεσε σε αυτό ;
Οι απαντήσεις τους σαφέστατες. Τους εντυπωσίασε η στρατιωτική δομή και η πειθαρχία. Τους εντυπωσίασε το παρουσιαστικό των ναζί. Τους άρεσε ο τρόπος που διέταξαν τους δημοσιογράφους στη συνέντευξη τύπου του Αρχημαλάκα , το βράδυ των εκλογών.
Αφού κατάλαβα ότι αδυνατούσαν να ανταπεξέλθουν σε οποιαδήποτε παραγωγική συζήτηση , απομακρύνθηκα.
Στο γραφείο των καθηγητών όλοι μιλούσαν για τα αποτελέσματα των εκλογών και εστίαζαν στο φαινόμενο ”χρυσό αυγό”.
Σχολιασμοί , αλλά κανένας δεν έμπαινε στην ουσία.
Ώρα να διδάξω με το παράδειγμα.
Μπαίνω στην τάξη , για μάθημα.
Ανοίγω την πόρτα και κραυγάζω ”εγέρθητι”.
Τα παιδιά αποσβολωμένα με κοιτάζουν παράξενα.
Επαναλαμβάνω το παράγγελμα και τους λέω πως όποιος δεν σηκωθεί την ώρα που μπαίνω ΕΓΩ θα υποστεί τις συνέπειες της ανυπακοής και προσβολής του καθηγητή.
Και σηκώνονται όλοι…
Μέσα μου έτρεμα από θυμό και απόγνωση.
ΟΥΤΕ ΈΝΑΣ ΔΕΝ ΑΜΦΙΣΒΗΤΗΣΕ ΤΗΝ ΒΛΑΚΕΙΑ ΜΟΥ!
Το συνέχισα κι άλλο.
Όταν θα σηκώνομαι από την έδρα θα σηκώνεται , σε ένδειξη σεβασμού και όλη η τάξη ΕΙΠΑ.
Στο πρώτο τέταρτο σηκώθηκα και κάθισα στην έδρα πάνω από 10 φορές.
Κανονικό καψόνι.
Όλη η τάξη σηκωνόταν την ώρα που σηκωνόμουν.
Πόσο είπαμε πως είχε φτάσει η πίεση την ώρα που έφτασα;
Ε , καμία σχέση…τώρα είχε χτυπήσει κόφτες.
Κανένας , μα κανένας δεν αντέδρασε.
Ρε πούστη μου , ας βρισκόταν έστω και ένας να με αμφισβητούσε , να με έβριζε , να με πλάκωνε…
Κανένας.
Το χόντρυνα κι άλλο το παιχνίδι λοιπόν.
Μέσα στο τμήμα υπήρχαν δύο από τα παιδιά που με χαιρέτησαν ναζιστικά το πρωί.
Μόλις ο ένας από τους δύο πήγε να γυρίσει στιγμιαία στο πίσω θρανίο  , σηκώθηκα έξαλλος και άρχισα να του φωνάζω , τι συμπεριφορά είναι αυτή , που νομίζει ότι βρίσκεται , δεν σέβεται καθόλου τον δάσκαλο και τους συμμαθητές του.
Κατά σύμπτωση έπεσε και το στυλό του άλλου , από τους δύο. Άρχισα να φωνάζω και σε αυτόν.
Τους έβγαλα έξω από την τάξη και τους έστειλα στον διευθυντή.
Στο διάλειμμα πήγα στο γραφείο του διευθυντή και ζήτησα να αποβληθούν για δύο μέρες οι συγκεκριμένοι μαθητές , γιατί δεν σεβάστηκαν το δάσκαλο και τους συμμαθητές τους και παρεμπόδισαν το μάθημα.
Ο διευθυντής τους απέβαλε!!!
Το ίδιο συνέβει και στα άλλα τμήματα που είχα μάθημα (όμως δεν απέβαλα άλλους).
Τι άλλο να σας πω…
Να σας πω για τον εκφασισμό που ζούμε όλοι μας ;
Να σας πω πως πρέπει να κρεμαστούν οι υπεύθυνοι που εξέθρεψαν αυτό το φαινόμενο ;
Να σας πω πως το έγκλημα που έχει διαπραχθεί έχει δηλητηριάσει την συμπεριφορά των παιδιών μας ;
Να σας πω πως σκέφτομαι να μηνύσω τον Άρειο Πάγο που έδωσε άδεια σε αυτό το έκτρωμα ώστε να συμμετάσχει σε δημοκρατικές διαδικασίες ;
Να σας πω πως αυτοί είμαστε ;
Ήθελα να δείξω στα παιδιά , με τη δύναμη του παραδείγματος , ότι όποιος ασπάζεται το απόλυτο κακό πρέπει να είναι έτοιμος και να το υποστεί.
1) Αύριο σκέφτομαι να επαναλάβω πάλι την ίδια συμπεριφορά…
2)Αύριο σκέφτομαι να πάω στο σχολείο και να εξηγήσω στα παιδιά το λόγο της συμπεριφοράς μου και να ζητήσω συγνώμη.

Αυτό που έγινε την Τρίτη , συνεχίστηκε την Τετάρτη και την Πέμπτη (χωρίς αποβολές αλλά με αρκετή αυστηρότητα).
Το σχολείο που είμαι , είναι ένα Γυμνάσιο σε μια αγροτοκτηνοτροφική περιοχή.
Τα παιδιά δεν ξεπερνούν τα 90.
Πολλά από αυτά ταξιδεύουν μιάμιση ώρα με το λεωφορείο κάθε πρωί για να έρθουν σχολείο.
Αρκετά ζουν εντελώς απομονωμένα , καθώς τα ζώα των γονιών τους καθορίζουν την διαμονή τους. Για αυτά τα παιδιά το σχολείο αποτελει την μόνη επαφή τους με άλλα παιδιά.
Τα πιο πολλά από αυτά συνεχίζουν στο τεχνικό λύκειο και ελάχιστα στο ενιαίο. Για αρκετά παιδιά το τέλος του γυμνασίου , είναι και το τέλος της σχολικής ζωής.
Την Τετάρτη το πρωί με πλησίασε ένα τσιγγανόπουλο , ο Αλέξης και με χαμόγελο μου είπε πως είναι ώρα να κόψω την πλάκα και να σταματήσω να είμαι διαφορετικός από ότι ήμουν  πριν.
Πραγματικά χάρηκα που ένα από τα παιδιά βρήκε το θάρρος να με πλησιάσει χαμογελώντας.
Του είπα πως σύντομα θα τους εξηγούσα την συμπεριφορά μου και του ζήτησα να μην πει τίποτα στους συμμαθητές του.
Σε κάποιο από τα επόμενα διαλείμματα με πλησίασε ένα παιδί της πρώτης γυμνασίου. Ο πατέρας του είναι ο παπάς ενός κοντινού χωριού.
Στην κουβέντα μας για το πως είναι ο πατέρας του , τι κάνει και τα σχετικά , ανάμεσα στα άλλα μου είπε , με την παιδική του αφέλεια , ότι ο πατέρας του ψήφισε χ.α.
Στην ερώτησή μου γιατί το έκανε αυτό μου απάντησε (όπως άκουσε από τον παπά δηλαδή) ”Για να φύγουν οι Αλβανοί , οι Βούλγαροι , οι Πακιστανοί και οι γύφτοι”.
Του είπα να θυμίσει στον πατέρα του , το μεσημέρι , ότι ο Χριστός είπε ότι δεν έχει καμία σημασία το χρώμα , η φυλή και το φύλο των ανθρώπων και πως είπε να αγαπάμε τον διπλανό μας σαν αδελφό.
Το παιδάκι , αφού σάστισε για λίγο , χαμογέλασε και στην ερώτησή μου αν έχω δίκιο ή άδικο , συμφώνησε πως έτσι είναι όπως τα λέω.
Την Πέμπτη το απόγευμα συζήτησα με την γυναίκα μου και καταλήξαμε ότι πρέπει να τελειώνει αυτή η ιστορία.
Πραγματικά την Παρασκευή , σήμερα δηλαδή , μάζεψα τα παιδιά στο προαύλιο.
Ήταν το μεγάλο διάλειμμα στις έντεκα και μισή.
Μέχρι εκείνη την ώρα δεν είχα κάνει κουβέντα με κανέναν άλλον καθηγητή.
Στο κάλεσμα των παιδιών μαζεύτηκαν και τέσσερις καθηγητές.
Άρχισα να λέω στα παιδιά ότι όλες τις προηγούμενες μέρες η συμπεριφορά μου ήταν διαφορετική και τους ρώτησα αν κατάλαβε κάποιος τον λόγο.
Τα παιδιά με κοίταζαν αμίλητα.
Τους εξήγησα τότε ότι η συμπεριφορά μου είχε αλλάξει γιατί βρισκόταν σε κίνδυνο η δική τους συμπεριφορά.
Όταν θεωρούν ως πρότυπα κάποιες αρρωστημένες καταστάσεις τότε είναι θέμα χρόνου να αρρωστήσουν και τα ίδια.
Τους μίλησα για τον παραλογισμό του ναζισμού.
Τους εξήγησα με ποιο τρόπο ένας τρελός , ο χίτλερ , κατάφερε και παρέσυρε έναν ολόκληρο λαό.
Τους θύμισα τα γεγονότα του Β΄ Παγκόσμιου πόλεμου.
Τους θύμισα τη σφαγή στα Καλάβρυτα , που είναι και κοντά μς.
Τους θύμισα τα στρατόπεδα συγκέντρωσης.
Εξήγησα στα παιδιά ότι ο ναζισμός δεν είναι στάση ζωής , ούτε πολιτική πράξη αλλά ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΗ ΨΥΧΙΚΗ ΑΡΡΩΣΤΙΑ .
Τους είπα πως η συμπεριφορά μου τις τελευταίες μέρες δεν θα ήταν τίποτα μπροστά στο τι θα συνέβαινε αν υπήρχε πραγματικός ναζισμός στη χώρα.
Τους διηγήθηκα σκηνές από τα μαθητικά μου χρόνια , τότε που μας ξύριζαν το κεφάλι , μας φορούσαν ποδιές , πηγαίναμε τις Κυριακές στην εκκλησία με απουσίες και δεν μπορούσαμε να κυκλοφορήσουμε τα απογεύματα από τον φόβο του παιδονόμου.
Πρώτη φορά είδα 90 παιδιά και να μην ακούγεται η ανάσα τους.
Παίρνει το λόγο τότε ένας συνάδελφος φιλόλογος και άρχισε να μιλά και αυτός στα παιδιά. Το ίδιο έκανε και η καθηγήτρια των αγγλικών και της βιολογίας.
Χτύπησε το κουδούνι και τα παιδιά πήγαν προβληματισμένα στις τάξεις τους.
Είχα την ευκαιρία να πούμε περισσότερα τις επόμενες ώρες , σε κάθε τμήμα χωριστά.
Η όλη ιστορία έχει πάρει το δρόμο της μέσα στο σχολείο μας.
Αυτά που έγιναν στο σχολείο δεν ήταν τίποτα μπροστά σε αυτά που έγιναν στο διαδίκτυο.
Πριν λίγο καιρό φτιάξαμε αυτό το blog για να λέμε τις απόψεις μας. Αυτοί που μας διαβάζουν είναι φίλοι από το twitter και μερικοί άλλοι.
Με το αναρτήσαμε το ”Η χρυσή αυγή στο σχολείο μου…” χάσαμε κυριολεκτικά την ησυχία μας.
Πολλές χιλιάδες άνθρωποι το διάβασαν.
Έγινε reblogged και αναδημοσιεύτηκε από τόσους που χάσαμε το μέτρημα. Τα σχόλια που γράφτηκαν στα άλλα blogs ήταν αδύνατο να τα παρακολουθήσουμε όλα…
Μια ανάγνωση των πρώτων σχολίων μας δημιούργησε μια απαίσια αίσθηση.
Άνθρωποι που σχολίαζαν για να σχολιάζουν…
Οι περισσότεροι μίλησαν για πείραμα.
ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΣΕ ΚΑΜΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΠΕΙΡΑΜΑ.
Ποτέ δεν θα τολμούσα να χρησιμοποιήσω τα παιδιά , θα ήταν η απόλυτη ντροπή.
Τι ήταν ;
Ήταν ο παλαιότερος και πιο αποτελεσματικός τρόπος διδασκαλίας : ΤΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ.
Με το παράδειγμα δίδασκε ο Σωκράτης. Το σπουδαιότερο μάθημα το έδωσε πίνοντας το δηλητήριο.
Με το παράδειγμα δίδασκε ο Χριστός.
Με το παράδειγμα διδάσκουμε όλοι δάσκαλοι.
Θυμάται κανείς από εσάς τη λαική ρήση : ”δάσκαλε που δίδασκες…” ;
Ο ρόλος του σχολείου δεν είναι να μάθει μόνο μαθηματικά , αρχαία , φυσική στα παιδιά. Ο ρόλος του σχολείου είναι να δημιουργεί ελεύθερους , σκεπτόμενους , ανεξάρτητους ανθρώπους.
Στην αρχή κάθε σχολικής χρονιάς , εδώ και 26 χρόνια , επισημαίνω στα παιδιά ότι ο πρωταρχικός στόχος των μαθημάτων μου είναι να τους μάθω να αμφισβητούν.
Μερικοί στα σχόλιά τους μίλησαν για προσπάθεια πολιτικής καθοδήγησης από εμένα.
Αυτό ούτε σε βιβλίο επιστημονικής φαντασίας δεν μπορείς να το βρεις.
Αυτή η παρατήρηση δείχνει ότι οι περισσότεροι άλλα διαβάζουν και άλλα καταλαβαίνουν.
Άλλοι στα σχόλιά τους μίλησαν για την κατάντια της ελληνικής εκπαίδευσης.
Είμαι σίγουρος πως αυτή την κατάντια την βλέπουμε παντού. Οι ίδιοι παρατηρούν την κατάντια της αστυνομίας , των εφοριών , των δημοσίων υπηρεσιών , της ίδιας της δουλειάς τους.
Είναι οι συνηθισμένοι κακόμοιροι που βλέπουν συνεχώς τα πάντα να καταρρέουν γύρω τους και αυτοί βλέπουν πάντα το σωστό και το επισημαίνουν. Μόνο που το βλέπουν και το επισημαίνουν πάντα κατόπιν εορτής και με ένα χαιρέκακο ύφος λένε :”είδες…τα έλεγα εγώ”.
Αυτοί είναι οι ”αν ήμουν πρωθυπουργός εγώ…” , οι έχοντες γνώση για όλα από σεισμούς , οικονομικά , μηχανολογικά , εικαστικά , φιλοσοφικά , οι ΕΙΔΗΜΟΝΕΣ.
Έχει τα προβλήματά της η εκπαίδευση , τα οποία όμως μπορούν να λυθούν με κοινή προσπάθεια. Προσπάθεια που δε καταβάλει κανένας και τα περιμένουν όλα από κάποιους αρχηγούς. Αφήνουν απρόσωπους θεσμούς να καθορίζουν την εκπαίδευση των παιδιών τους εθελοτυφλώντας μπροστά στην καταδίκη του μέλλοντος των παιδιών τους.
Είναι οι ίδιοι που επισημαίνουν κατάντιες ενώ οι ίδιοι στη δουλειά και στη ζωή τους κάνουν πάντα τις λάθος επιλογές.
Είναι αυτοί που μόνο επισημαίνουν και ποτέ δεν παρεμβαίνουν.
Αν ήταν δάσκαλοι θα είχαν επισημάνει το πρόβλημα που δημιουργεί ο ναζιστικός μιμητισμός  και θα εστίαζαν στις εξισώσεις , στον πλάγιο λόγο , στα πέταλα και στα σέπαλα και στην εργασία των καλλιτεχνικών…
Η αντίληψη των παιδιών σήμερα στο σχολείο μου ενίσχυσε την πεποίθηση ώστε να μην υπεκφεύγω από κανένα πρόβλημα και καμιά πρόκληση.
Όταν θα δω κάτι θα αντιδράσω. Μπορεί μερικές φορές να φαίνομαι γραφικός και ιδιότροπος. Το προτιμώ από το να κλείνω τα μάτια και τα αυτιά. Δεν μπορώ να ακούω καθημερινά ”δε βαριέσαι” και ”ντάξει”.
Μερικοί στα σχόλιά τους αντέδρασαν για τις αποβολές που έδωσα στα παιδιά.
Οι αποβολές ήταν δύο ωρών (μέχρι το τέλος της ημέρας).
Στα 26 χρόνια ως καθηγητής έχω καταφύγει στις αποβολές 2 φορές.
Η πρώτη ήταν πριν 20 και βάλε χρόνια και αφορούσε το γιο γνωστού αγροτοσυνδικαλιστή (που ανέβαινε στα τρακτέρ και έκλεινε δρόμους) γιατί θεωρούσε ότι το σχολείο του ανήκει και μπορούσε να φέρετε με άσχημο τρόπο στους συμμαθητές του. Η δεύτερη φορά ήταν πριν τέσσερα χρόνια όταν τρεις ”μαθητές” στρίμωξαν ένα ”αγαθό” κορίτσι στο λεβητοστάσιο του σχολείου και ασελγούσαν.
Θέλω να πω και δυο λόγια σε όλους τους γονείς.
Εσείς δεν είστε που μαθαίνετε στα παιδιά σας να συμπεριφέρονται με τέτοιο τρόπο και έπειτα παραπονιέστε ότι η κοινωνία έχει χαλάσει ;
Για αναλογιστείτε την κατάσταση που έχετε διαμορφώσει στα σπίτια σας…
Μυστικά , μισές κουβέντες , υποκρισία , κανένας διάλογος , βαρεμάρα , έλλειψη στόχων και προσανατολισμού , ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ.
Περιχαρακωμένοι μέσα στον μικροαστισμό σας , θεωρείτε πως τα όνειρα που κάνατε για την ζωή σας και δεν τα πραγματοποιήσατε θα βρουν την έκφρασή τους στα παιδιά σας. Τα υπερπροστατεύετε γιατί θεωρείτε πως όλα γύρω σας είναι απειλές.Έχετε χάσει την εμπιστοσύνη σας στην κοινωνία. ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΑΙΤΙΑ ΤΟΥ ΝΑΖΙΣΜΟΥ , που όλοι ψάχνετε με αγωνία να βρείτε. Ο ολοκληρωτισμός και ο φασισμός ξεκινά από το σαλόνι σας , βγαίνει μια βόλτα μέχρι το δρόμο και πίνει καφέ μαζί σας στην πλατεία.
Παραπονιέστε πως σας περιορίζει η οικογένεια και τα παιδιά σας και πως αν ήσασταν μόνοι σας όλα θα ήταν διαφορετικά.
Παραπονιέστε όταν μεγαλώνουν τα παιδιά σας και φεύγουν από το σπίτι.
Γενικά ένα παράπονο είναι όλη σας η ζωή , χωρίς καμιά αντίδραση και χωρίς καμιά διάθεση να διορθώσετε τίποτα.
Όλα τα περιμένετε από τους άλλους . . . και τους κρίνετε και από πάνω!
Όσο για μένα , έχω δύο παιδιά και τα αγαπώ ακριβώς το ίδιο με τα δικά σας.
Όσοι ευχήθηκαν ( το έγραψαν πολλοί) να με έβρισκε εγκεφαλικό εξαιτίας της πίεσης που μου ανέβηκε , έχω να σας πω , πως ήταν σχήμα λόγου και ούτε πίεση έχω και είμαι και υγιέστατος.
Θα συνεχίσω να παρεμβαίνω , να διδάσκω , να τσακώνομαι , να βρίζω , να περνάω καλά.
Εσείς προσέξτε μη τύχει και τα παιδιά σας μάθουν τι είναι η αλήθεια , τι είναι ο αυτοσεβασμός , τι είναι η ζωή.
Ευχαριστώ αυτούς που κατάλαβαν την πρόθεσή μου και μου έστειλαν τα σχόλια – αλληλεγγύη τους.

Υ.Γ. Όσοι διαβάζετε ένα κείμενο από αναδημοσίευση καλό θα ήταν να κοιτάτε το προφίλ και τα δείγματα γραφής του αρχικού blog που δημοσίευσε το κάθε άρθρο. Θα σας βοηθήσει να καταλάβετε το πραγματικό νόημα του κάθε κειμένου.

Το άρθρο βρίσκεται εδώ.

Τυφώνας Ίστγουντ.

Η Αμερική προσπαθεί να συνέλθει από την ομιλία-σοκ του 82χρονου θρύλου του Χόλιγουντ στο συνέδριο των Ρεπουμπλικανών. 

Καθώς κυλούσαν τα αμήχανα 10 λεπτά και 40 δευτερόλεπτα της ομιλίας του στο συνέδριο των Ρεπουμπλικανών, με τον Κλιντ Ίστγουντ να συνομιλεί με μια καρέκλα αδειανή, απευθυνόμενος τάχα στον κατά την άποψή του "αποτυχημένο" πρόεδρο Μπάρακ Ομπάμα και ξεστομίζοντας ειρωνείες και ανακρίβειες (όπως ότι οι άνεργοι στις ΗΠΑ ανέρχονται σε 23 εκατομμύρια, αντί του ορθού 13), οι σύμβουλοι του Μιτ Ρόμνεϊ κοιτούσαν τα ρολόγια τους, δάγκωναν τα χείλη και προσεύχονταν σιωπηλά το μαρτύριο να τελειώσει. Ας πρόσεχαν. Ας είχαν μελετήσει λίγο τη διαδρομή του ομιλητή- έκπληξη, του μεγάλου "γκανιάν" του Χόλιγουντ, που θα κέρδιζε την επικοινωνιακή παρτίδα για λογαριασμού του υποψηφίου τους. Θα είχαν καταλάβει ότι ένας Κλιντ Ίστγουντ δεν έρχεται ποτέ κατά παραγγελία. Δεν καταλαβαίνει από προκαθορισμένα θέματα και χρονικά περιθώρια, σιχαίνεται το autocue και -κυρίως- δεν υπηρετεί την ατζέντα κανενός. Παρά μόνο περιστασιακά, και εφόσον αυτή συμπίπτει με τις δικές του αρχές.

Ας είχαν διαβάσει τουλάχιστον τον Κρίστοφερ Ορ, στο Atlantic, λίγες ώρες πριν: "Ό,τι και αν έχει να πειο 82χρονος σταρ απόψε, θα ήταν φρόνιμο να μην τον πάρει κάποιος πολύ στα σοβαρά". Φανατικός υπέρμαχος της ελευθερίας βούλησης και της αυτοδιαχείρησης του ατόμου, με βασική αρχή ότι κάθε άνθρωπος πρέπει να αφήνεται στην ησυχία του και να πορεύεται όπως επιθυμεί, αρκεί να κατανοεί και να σέβεται τους άλλους και να ζει εντός των ορίων-δυνατοτήτων του, ο Ίστγουντ βασικά είπε στην πολύκροτη, αυτοσχέδια ομιλία του, την οποία οι περισσότεροι έσπευσαν να χαρακτηρίσουν γεροντικό ασυνάρτητο παραλήρημα, ότι ο λαός είναι το αφεντικό. Οι πολιτικοί είναι απλοί υπάλληλοι που ζητιανεύουν κάθε τόσο την ψήφο, αλλά, όταν δεν κάνουν τη δουλειά τους, πρέπει να πηγαίνουν σπίτι τους. Στον πυρήνα της δικής του συλλογιστικής, όπως και στις αριστουργηματικές ταινίες του της τελευταίας εικοσαετίας, βρίσκεται η ηθική ακεραιότητα: κάθε άνθρωπος πρέπει να εκπληρώνει τις υποσχέσεις του, να εκτελεί την αποστολή του και να συναντά το πεπρωμένο του.

Συγνώμη, αλλά αυτό δεν έχει κομματικό χρώμα. Κατά βάθος, η ομιλία Ίστγουντ προς Ρεπουμπλικανούς δεν είναι μόνο μία από τις πιο "παράξενες" προεκλογικές στιγμές στην ιστορία των ΗΠΑ, όπως έσπευσαν να τη χαρακτηρίσουν, είναι ίσως η πιο ανατρεπτική. Ο Ντέιβιντ Ντένμπι στο New Yorker ήταν από τους πρώτους που έσπευσαν να τον υπερασπιστούν: "Πολλοί σχολιαστές παραπονούνται για τον ξύλινο, προκατασκευασμένο λόγο των ομιλιτών των συνεδρίων και, όταν κάποιος αποτολμά κάτι εκτός κειμένου, κάπως περίεργο, το αντιμετωπίζουν σαν καταστροφή..."

Το κομματικό ακροατήριο -ανάμεσά τους θρησκόληπτοι, ακραία συντηρητικοί, πολέμιοι των εκτρώσεων, αρνητές της θεωρίας της εξέλιξης και φανατικοί υπέρμαχοι της οπλοκατοχής- τον αποθέωσε. Πόσοι ήξεραν ότι έχει ψηφίσει και Δημοκρατικούς στο παρελθόν; Ότι τάσσεται κάθετα εναντίον κάθε στρατιωτικής επέμβασης σε τρίτη χώρα, είτε αυτή λέγεται Κορέα, Βιετνάμ, Αφγανιστάν ή Ιράκ; Ότι αναγνωρίζει το δικαίωμα επιλογής στην άμβλωση και είναι υπέρ των γάμων των ομοφυλοφίλων; Ότι τον "καίει" η παγκόσμια υπερθέρμανση και η καταστροφή του περιβάλλοντος; Ότι χάρηκε με την εκλογή Ομπάμα, πιστεύοντας ότι ξημερώνει μια νέα μέρα κατευνασμού των φυλετικών παθών για την Αμερική, αλλά πιστεύει ότι οι Δημοκρατικοί όσο και οι Ρεπουμπλικανοί έχουν παραβιάσει θεμελιώδεις αρχές τους προδίδοντας τους ψηφοφόρους τους; Πόσοι θυμούνταν ότι η περιβόητη διετής θητεία του (1986-88) ως δημάρχου στην παραλιακή πόλη Καρμέλ της Καλιφόρνια είχε στόχο να χαλαρώσει τη νομοθεσία για τις χρήσεις δημόσιου χώρου, να επιτρέψει τα παγωτά και τα φρίσμπι στα πάρκα; Και ότι, όταν ο πατέρας Μπους διανοήθηκε να τον ορίσει συνυποψήφιο, εκείνος γύρισε την πλάτη, αστειευόμενος πως ποτέ δεν του άρεσαν οι δεύτεροι ρόλοι;

Ο Ίστγουντ χαρακτηρίζει ευνοϊκό μπουρίνι την αλληλουχία ταινιών -από τους αριστουργηματικούς "Ασυγχώρητους" στο "Million Dollar Baby", από τις "Σημαίες των πατέρων μας" και τα "Γράμματα από την Ιβοζίμα" στην "Ανταλλαγή" και στο "Gran Torino"- που τον τοποθέτησε, μετά τα 60 χρόνια του, στο πάνθεον της κινηματογραφικής δημιουργίας. Αυτόν, που η θρυλική κινηματογραφική κριτικός Πολίν Κάελ κάποτε είχε χαρακτηρίσει "προσωποποίηση του μεσαιωνικού φασισμού", με αφορμή την περσόνα του επιθεωρητή Κάλαχαν. Με τις μεταγενέστερες ταινίες του, αποδόμησε και αποκήρυξε τα πάντα. Την εξιδανίκευση της βίας, την αποθέωση της αυτοδικίας, το τρίπτυχο πατρίς-θρησκεία-οικογένεια, τους μύθους στους οποίους στηρίζεται το αμερικάνικο "μεγαλείο". Όχι πως δεν πιστεύει πια σε αυτό, ίσα-ίσα, το υπερασπίζεται με όλες του τις δυνάμεις. Απλώς, θεωρεί πως πηγή του είναι ο άνθρωπος -ο ανώνυμος ήρωας, ο βιοπαλαιστής, η ανυπεράσπιστη μάνα που παλεύει με το σύστημα, το φτωχό κορίτσι που ματώνει στο ρινγκ, ο μισαλόδοξος γέρος της διπλανής πόρτας που τη δεδομένη στιγμή θα θυσιαστεί για να πράξει το σωστό. Το είπε: Δημοκρατικοί, Ρεπουμπλικανοί, Φιλελεύθεροι, είστε οι καλύτεροι στον κόσμο.

Στα media -παραδοσιακά, ηλεκτρονικά και social- ξέσπασε θύελλα. Τον ειρωνεύτηκαν, τον χλεύασαν. Καρφί δεν του καίγεται. Είναι, να θυμίσουμε, ο άνθρωπος που στο απόγειο της δόξας του ως σκληρός του Χόλιγουντ (1978) γύρισε κωμωδία με συμπρωταγωνιστή έναν ουρακοτάγκο. Είναι ο ζωντανός θρύλος, ο οποίος επιτρέπει στην κατά 37 έτη νεότερη σύζυγό του (με ρίζες αφρικανικές, ιαπωνικές, ευρωπαϊκές και λατινοαμερικανικές) να "διασύρει" το όνομα, μετατρέποντας την οικογένεια σε ριάλιτι σόου. Έχει και "πληρώνει". Έχει το ανάστημα, το ειδικό βάρος, τη σοφία των χρόνων του, το ηθικό και καλλιτεχνικό κεφάλαιο. Δουλεύει ασταμάτητα, γιατί θυμάται τον πατέρα του, ο οποίος όταν σταμάτησε μαράζωσε και πέθανε. Και όταν του δίνεται η ευκαιρία να εμπλακεί στα πολιτικά, κάνει του κεφαλιού του. "Αυτός ο άνθρωπος παραμένει ένα μυστήριο για μένα, έχω πολλά ερωτήματα αναπάντητα", είχε πει προμοτάροντας την ταινία του για τον Τζ. Έντγκαρ Χούβερ, αυτό το ψυχογράφημα που εστίαζε τόσο στη μακιαβελική δράση όσο και στις ανθρώπινες αδυναμίες και στην ομοφυλοφιλία του. Ε, το ίδιο μυστηριώδης παραμένει και ο ίδιος. Και καλά θα κάνει η Αμερική, δεξιά και αριστερή, όσο τον έχει, να τον χαίρεται.

Η ομιλία του Κλιντ Ίστγουντ στο συνέδριο των Ρεπουμπλικανών υπάρχει σε βίντεο εδώ.


Το κείμενο το έγραψε ο Γιώργος Τσίρος για το Κάπα της Καθημερινής, 9/9/2012.

Η μαλακία τού να είσαι Χρυσαυγίτης‏.

Το κείμενο για τη δράση και το ποιόν των χρυσαυγιτών μάς έστειλε αναγνώστης του left.gr, οργισμένος από τις διαστάσεις που έχουν πάρει τα φαινόμενα βίας της φασιστικής συμμορίας των μπράβων της νύχτας...

Το πιο καλό για τη Χρυσή Αυγή το άκουσα από κάποιον πριν από λίγες μέρες σ' ένα ραδιόφωνο: "Γύρω μας γίνεται χαμός, μας διώχνουνε από τις δουλειές μας, οι τράπεζες μας παίρνουνε τα σπίτια, δεν υπάρχει μέλλον για τα παιδιά μας, συνάνθρωποί μας αυτοκτονούνε και κάτι τύποι πάνε και χτυπάνε κάτι κούτες στα πανηγύρια".

Αυτή είναι με δυό κουβέντες απλές και ξεκάθαρες η περιγραφή αυτής της παπαροοργάνωσης. Υπερτιμημένη, βασίζεται στο φόβο και την άγνοια, εκφράζει τα πιο καθυστερημένα ένστικτα ανθρώπων που δεν έχουν τίποτα για το οποίο να νιώθουν περήφανοι. Όλη τους η εικόνα πατάει πάνω σε ψέματα που καλό είναι να τα αποκαλύπτουμε για να μην τσιμπάνε τα κορόιδα (που δυστυχώς είναι πολλά).

Να δούμε μερικά ψέματα από αυτά λοιπόν;

- Η Χρυσή Αυγή (και οι διασπάσεις της - μην ξεχνιόμαστε) έχει τσαμπουκά και οι χρυσαυγίτες είναι οι μόνοι που μπορούν να "καθαρίσουν τη χώρα". 

Σιγά τους μάγκες! Όλες τις δολοφονικές επιθέσεις και τα μαχαιρώματα τα έχουν κάνει στους πιο φιλήσυχους κι αδύναμους από τους μετανάστες (Μπαγκλαντεσιανούς, Πακιστανούς, Αφγανούς, Ινδούς, Ιρακινούς). Είδατε να τα βάζουν με Σομαλούς, Σουδανούς ή Νιγηριανούς που ανάμεσα τους δρουν συμμορίες με οπλισμό κι είναι και πιο γεροδεμένοι; Για Ρώσους και Αλβανούς ούτε συζήτηση... Αντιθέτως όλο κολλητιλίκια με τις μαφίες τους είναι. Και φυσικά, μια-δυο φορές που πήγαν να τα βάλουν με Ρομά και βγήκανε κάτι καραμπίνες, έγιναν όλοι Γιουσέιν Μπολντ (ή μάλλον Κεντέρηδες, ο αλλος είναι μαύρος και ξένος).

- Η Χ.Α. θα διώξει τους ξένους εργάτες, γιατί παίρνουν τις δουλειές των Ελλήνων. Και γι' αυτό θα χτυπήσει αλύπητα όποιον φταίει γι' αυτό.

Άντε, ρε, από δω! Στη Λακωνία, τη Μανωλάδα κι αλλού, που χωρίς τους "βρωμιάρηδες" δεν μαζεύονται φράουλες, πορτοκάλια, ελιές κ.λπ., κανέναν δεν διώξανε ποτέ, ειδικά τις περιόδους που υπάρχουνε δουλειές. Κάτι Ινδούς από κοτοπουλάδικα μαχαιρώνουμε σκόρπια άμα λάχει, κανένα μαλάκα όμως Ελληνάρα βιομήχανο, που πήρε την επιχείρησή του στη Βουλγαρία ή έχει στη δούλεψή του εκατοντάδες ανασφάλιστους ξένους και κακοπληρωμένους Έλληνες, δεν είδα να του ρίχνουνε καμιά σφαλιάρα.

- Η Χ.Α. νοιάζεται και στηρίζει τις ελληνικές επιχειρήσεις και τα ελληνικά προϊόντα, για να μην πηγαίνουν τα λεφτά μας στις τσέπες των ξένων.

Εδώ γελάμε! Τα μπλουζάκια τους τα παραγγέλνουνε στην Τουρκία, έχουνε συμβάσεις για εκπτώσεις σε ρούχα και παπούτσια με τη NIKE και την ADIDAS, τα τρόφιμα που μοιράζουνε στα ανεκδιήγητα τηλεοπτικά τους σόου "αλληλεγγύης" τους τα δώσανε οι Γερμαναράδες του LIDL.

- Η Χ.Α. δεν είναι σαν τους άλλους πολιτικούς, θα ξεβρωμίσει την πατρίδα από τη βρώμικη αυτή συντεχνία και τους βαράει κιόλας άμα χρειάζεται.

Εδώ κλαίμε (από τα γέλια)! Κάτι αριστερές τραμπουκίσανε, την ίδια ώρα που ο Μιχαλοφυρεράκος υποκλινότανε και χειροφιλούσε την αγνή, αμόλυντη και πεντακάθαρη κόρη του Μητσοτάκη. Κανέναν Στουρνάρα, κανέναν Χατζηδάκη δεν βλέπω να βαράνε τα αντράκια. Πήρανε κι αδέρφια, ξαδέρφια, γκόμενες υπαλλήλους στη Βουλή. Και σκεφτείτε τι θα γινότανε αν η γυναίκα του Τσίπρα ή η κόρη της Παπαρήγα εκλεγότανε (όπως η συμβία του αρχηγού τους) και καθότανε δίπλα τους στα "βρωμερά έδρανα". 

Αλήθεια, εκείνα τα βουλευτικά αυτοκίνητα που θα δίνανε σε πολύτεκνους, επειδή δεν είναι ελληνικής κατασκευής και θα μολύνανε τις ελληνικές οικογένειες, δεν τα παρέδωσαν, και οι λεβέντες μας γίνανε αυτοί θυσία και τα κρατήσανε τελικά;

- Η Χ.Α. δεν θα αφήσει να πεινάσουν οι Έλληνες και θα τσακίσει όποιον επιχειρήσει να κλέψει την περιουσία τους και τον πλούτο της πατρίδας.

ΟΚ. Δεν υπάρχει σχόλιο γι' αυτό. Με κανέναν τραπεζίτη, κανέναν μεγαλοεργολάβο, κανέναν εφοπλιστή, έλληνα ή ξένο, από αυτούς, μωρέ, που μας γαμάνε τις ζωές θα ασχοληθείτε ποτέ κουραδόμαγκες; 

Γιατί δεν υπογράψατε να συζητηθεί το θέμα της Αγροτικής Τράπεζας όταν την ξεπουλούσανε στο Σάλλα; 

Γιατί κάνατε τις... πάπιες στη διάλυση του Ταχ. Ταμιευτηρίου; 

Γιατί ψηφίσατε να δοθεί φορολογική ενημερότητα στα λαμόγια των ΠΑΕ; 

Γιατί δεν πάτε, αφού είστε ατρόμητοι και γενναίοι, να τα σπάσετε σε καμιά τράπεζα ή σε κανένα γραφείο εφοπλιστή που φοροδιαφεύγει;

- Η Χ.Α. συγκρούεται με το πουλημένο κράτος, είναι αποκλεισμένη από τα κανάλια, την κυνηγάνε οι μηχανισμοί γιατί είναι επικίνδυνη για το σύστημα.

'Ωωωωπα! Εδώ είμαστε. Μιλάνε τα φιλαράκια των ΜΑΤατζήδων; Αυτοί που στο Σύνταγμα τρέχανε να κρυφτούνε ανάμεσά τους μόλις τα βρήκανε σκούρα; Αυτοί που φοράνε στολές κι εξαρτήματα μέσα από τις αποθήκες της Αστυνομίας; Αυτοί που παίρνουνε 70% στα εκλογικά τμήματα που ψηφίζουνε ασφαλίτες, Δελτάδες, ΔΙΑΣ, ΜΑΤ, ΥΜΕΤ κι ολοι αυτοί που σπάνε στο ξύλο τον κόσμο που φωνάζει για το ψωμί του; Αυτοί που τους ειδοποιεί το τηλεφωνικό κέντρο όταν σκάει θέμα στις παρατημένες γειτονιές για να πάνε να το παίξουν Ρομπέν και σωτήρες; Αυτοί που δεν τους βρίσκει ποτέ η προανάκριση, ακόμα κι όταν μαχαιρώνουν μπροστά σε κάμερες και μάρτυρες, ενώ ανακαλύπτει σε χρόνο μηδέν με κοριούς, DNA, βαλιτσάκια, της Παναγιάς τα μάτια, όποιον άλλο θέλει; 

Μην πούμε τώρα για τις αποφάσεις της Δικαιοσύνης που αθωώνουν σωρηδόν κάθε Χρυσαυγίτη που θα βρουν μπροστά τους. 

Κι όσο για τα ΜΜΕ; Έλεος!!! Ο Θέμος κι η βρωμοφυλλάδα του (αυτή του Μπόμπολα, βρε) έχουν αναλάβει το ρόλο του ανεπίσημου οργάνου τους. Μαζί με στρατιές Πρετεντέρηδων που δικαιολογούν τα όσα κάνουν ρίχνοντας το φταίξιμο στην "κακούργα την κενωνία" και τους αθωώνουν τους κακομοίρηδες.

- Η Χ.Α. είναι εχθρός της παρανομίας και με αυτοθυσία των στελεχών και των μελών της αγωνίζεται για την επιβολή του Νόμου και της Τάξης.

Καλά, αυτό κι αν είναι ανέκδοτο! Πέραν του ότι παρανομούν ασύστολα, κυνηγώντας την "παρανομία", όλος ο κόσμος ξέρει για τις προστασίες, τα νταλαβέρια με τις συμμορίες της νύχτας, για το ποινικό μητρώο αμέτρητων επιφανών ανδρών (και γυναικών) της παρατάξεως.   

Έχει κι άλλα... Όπως αυτά τα περί πατρίδας (οι οπαδοί του Χίτλερ που κατέστρεψε την Ελλάδα γεμίζοντάς την τόπους εκτέλεσης και καμμένα χωριά). Αυτά τα περί θρησκείας (με τον ποιητή-υμνητή του Εωσφόρου Μιχαλοφυρεράκου και τα σατανιστικά του Καιάδα ή τις "χριστιανικότατες" προθέσεις εξόντωσης των ανάπηρων κι άλλων αδύναμων κατηγοριών). Και τα περί σοβαρότητας (με τα lifestyle των αφών Κασιδιάρη με τη Βούλα) κ.λπ. 

Αλλά το ζουμί είναι άλλο...

Ο Χρυσαυγίτης είτε το καταλαβαίνει είτε όχι (δεν ξέρω τι είναι χειρότερο), νιώθοντας μέσα από τη συμμετοχή στην εγκληματική αυτή συμμορία δυνατός και ικανός να ξεπεράσει τα κόμπλεξ του, στην ουσία είναι απλά ένας μαλάκας που λειτουργεί σαν σκυλί των πλούσιων, οι οποίοι βέβαια, μόλις δεν θα τον χρειάζονται, θα τον πετάξουν στον Καιάδα (τον πραγματικό, όχι τον άλλο τον απίστευτο τραγουδιάρη). 

Κι αυτό το λέω για ένα πολύ συγκεκριμένο λόγο: 

Στον πόλεμο που μας έχουν κηρύξει οι πλούσιοι, για μας -τους φτωχούς κι αυτούς που φτωχαίνουν- μεγάλο όπλο είναι η ενότητα. Όλοι μαζί μπορούμε να τους φάμε. Αλλιώς, θα μας φάνε αυτοί. 

Έρχεται λοιπόν ο χρυσαυγίτης, Χ-Ω-Ρ-Ι-Ζ-ΕΙ τεχνητά και σπέρνει τη Δ-Ι-Χ-Ο-Ν-ΟΙ-Α στο δικό μας "στρατόπεδο". Το κάνει αυτό συνεχώς, με κάθε δικαιολογία και κάθε αφορμή.

"Πατριώτες" εναντίον "προδοτών". "Ντόπιοι" εναντίον "ξένων". Χριστιανοί εναντίον αλλόθρησκων. "Υγιείς" ενάντιον "άρρωστων". "Νόμιμοι" εναντίον "παρανόμων". "Φιλήσυχοι" εναντίον "ταραχοποιών". "Φυσιολογικοί" εναντίον "ανώμαλων". "Καθαροί" εναντίον "άπλυτων". Και σταματημό δεν έχουν οι διαχωρισμοί. Στήνονται αντιπαραθέσεις και συγκρούσεις που κάνουν τα αφεντικά να τρίβουν τα χέρια τους. 

Και καλά να είσαι πλούσιος κι αφεντικό και Χρυσαυγίτης. Άμα όμως είσαι φτωχός κι εργαζόμενος ή άνεργος, η οικογένεια σου διαλύεται, οι τραπεζιτοεργολαβοεφοπλιστάδες σκίζουν τους ανθρώπους σου κι εσένα τον ίδιο, κι εσύ χτυπάς τους διπλανούς σου... Ε, είσαι ΚΑΙ ΠΟΛΥ ΖΩΟ, ρε μαλάκα!

Κώστας Μαύρος

Το κείμενο βρίσκεται εδώ.