The Wake Up Call: το πολιτικό γκράφιτι στον καιρό της κρίσης

Το «The Wake Up Call» είναι ένα ντοκιμαντέρ μικρού μήκους για το πολιτικό γκράφιτι στην Αθήνα της κρίσης.

Το ντοκιμαντέρ ακολουθεί τέσσερις street artists στην προσπάθειά τους να αφήσουν το πολιτικό στίγμα τους στο αστικό τοπίο της Αθήνας. Πολιτική, σάτιρα και χρώματα αναμειγνύονται για να γεννήσουν μια υπαίθρια έκφραση μακριά από την κυρίαρχη ιδεολογία. Μέσα από τη δράση των τεσσάρων καλλιτεχνών, το «The Wake Up Call» επιχειρεί να αποτυπώσει την προσπάθεια πολιτικής αφύπνισης στην Ελλάδα της κρίσης, με έργα τέχνης του δρόμου που περιμένουν τη φθορά του χρόνου.

Ο MaPet το πρωί είναι οδοντίατρος. Στον ελεύθερό του χρόνο κόβει στένσιλ με τον οδοντιατρικό τροχό του και τις νύχτες κάνει αυτό που ο ίδιος αποκαλεί «προπαγάνδα στο δρόμο». Ο Absent στήνει ένα πρόχειρο τυπογραφείο και σμιλεύει πολιτική σάτιρα πάνω σε ένα χαρακτικό που υπηρετεί τη δική του αντιπληροφόρηση. Από την εποχή του «No Niquita» μέχρι το «Hello Χ-ίτη» οι αφίσες του, τυπωμένες σε λαδόκολλα, δεν έχουν περάσει απαρατήρητες. Ο Pol, άλλος ένας «στενσιλάς», απεχθάνεται τον καθωσπρεπισμό της μεγαλοαστικής τάξης και λέει με ειρωνεία «Καθαροί τοίχοι, βρώμικες συνειδήσεις». Ασκεί κριτική στον ρόλο των κυρίαρχων ΜΜΕ και καλεί την κοινωνία σε εξέγερση με ένα μεγάλο έργο στον πεζόδρομου της Ερμού. Τέλος, ο Bleeps, ίσως ο πιο γνώριμος από όλους, σχεδιάζει μπροστά στο φακό του ντοκιμαντέρ το τελευταίο του έργο, μια αλληγορία για «Το Τίμημα» που καλείται να πληρώσει ο λαός λόγω της οικονομικής κρίσης.

Την τελευταία δεκαετία η Αθήνα έχει αναδειχθεί σε μια από τις σημαντικότερες πρωτεύουσες της street art, της τέχνης του δρόμου. Γκράφιτι έχουν γεμίσει ολόκληρες γειτονιές του κέντρου όπως τα Εξάρχεια, ο Κεραμεικός και το Γκάζι. Ειδικά τα τελευταία δύο χρόνια, με την εμφάνιση της οικονομικής κρίσης, το πολιτικό γκράφιτι έχει βρει εύφορο έδαφος απέναντι στη μονόπλευρη πληροφόρηση και την έλλειψη κριτικής στάσης στα τεκταινόμενα από την πλειονότητα των κυρίαρχων ΜΜΕ. Παράλληλα, η άνοδος της ακροδεξιάς στην ελληνική πολιτική σκηνή αποτέλεσε το έναυσμα για ακόμη περισσότερη κριτική στο πιο ελεύθερο κομμάτι της ελληνικής πρωτεύουσας, τους δρόμους της.

Το «The Wake Up Call» είναι μια καταγραφή του καλλιτεχνικού πολιτικού ακτιβισμού στα χρόνια της κρίσης, ενα «κοινωνικό ημερολόγιο σε δημόσια έκθεση», όπως το αποκαλεί ο Bleeps, εφήμερα αναρτημένο στους τοίχους της Αθήνας.

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ:

Έρευνα - Σενάριο  :	Κώστας Καλλέργης
Φωτογραφία  :	Κώστας Καλλέργης
	Δημήτρης Πεταλάς
Μοντάζ  :	Κώστας Χριστακόπουλος
Μουσική  :	Κλεάνθης Κωνσταντινίδης
	Γιώργος Τσέτικας
Σχεδιασμός ιστοσελίδας  :	Μανώλης Κανδανολέων

Εδώ το site του Wake Up Call.
 

Landfill Harmonic.

Κάποιοι τα έχουν όλα και γκρινιάζουν συνέχεια, άλλοι δεν έχουν τίποτα και δημιουργούν από το μηδέν.

24 Γράμματα, Εβδομαδιαίο Περιοδικό Πολιτισμού. Δωρεάν Ηλεκτρονικά Βιβλία.

Το ηλεκτρονικό περιοδικό 24grammata.com πραγματοποεί μία αθόρυβη "επανάσταση" στην προώθηση της Λογοτεχνίας.

 

Κάθε Δευτέρα πρωί παρουσιάζει, για πρώτη φορά στα ελληνικά Γράμματα, ένα νέο ηλεκτρονικό βιβλίο (εντελώς Δωρεάν) εδώ.

 

Αναζητάμε και επιλέγουμε τους ανθρώπους που θα συνεχίσουν το φως των Ελληνικών Γραμμάτων τις επόμενες δεκαετίες. 

 

Αναζητάμε την Τέχνη μακρυά από το χρήμα και την οικονομική επένδυσ, δείτε εδώ.

Επίσης, στο ηλεκτρονικό περιοδικό 24grammata.com θα βρείτε 1700 e-books της κλασικής Λογοτεχνίας στην ελληνική / αγγλική / & ιταλική γλώσσα (αυστηρή ποιοτική επιλογή). Δείτε εδώ. 

 

Η Εξήγηση του Δημοσίου Χρέους σε λίγα λεπτά.

''Μας λένε συχνά ότι το Δημόσιο (ή Κρατικό) Χρέος προκαλείται από κακοδιαχείριση των δημοσίων εξόδων, ή από την έλλειψη ανταγωνιστικότητας. Και ότι η μόνη λύση είναι η ιδιωτικοποίηση της οικονομίας, ή η εφαρμογή προγραμμάτων λιτότητας. Αυτό, σύμφωνα με τον δημιουργό του βίντεο (www.mrquelquesminutes.fr) δεν είναι σωστό.
Είναι μαθηματικά αδύνατο να επιλυθεί το ζήτημα του δημόσιου και ιδιωτικού χρέους 
προτού αντιμετωπιστεί το θέμα με τη δημιουργία χρήματος μέσω χρέους (με τόκους, μάλιστα), διότι ακριβώς αυτά είναι οι ίδιες οι αιτίες αυτών των χρεών! 
Αν θέλουμε να επιλύσουμε το πρόβλημα του χρέους, είναι επιτακτική ανάγκη να σταματήσουμε τη χρήση της δημιουργίας χρήματος μέσω δανείων από τα κλασματικά αποθέματα των ιδιωτικών τραπεζών και να επιστρέψουμε στη δημιουργία χρήματος αποκλειστικά μέσω των Κεντρικών (δημόσιων) Τραπεζών. Με την προϋπόθεση, φυσικά, ότι οι κυβερνήσεις δεν θα τυπώνουν υπερβολικό -πληθωριστικό- χρήμα για ψηφοθηρικούς λόγους.
Σήμερα βρισκόμαστε στο άλλο άκρο, σε ένα φαύλο κύκλο, όπου η δημιουργία χρήματος κυρίως μέσω των δανείων που χορηγούν οι ιδιωτικές τράπεζες (μαζί με τον τόκο), έχει ως αποτέλεσμα ένα συνεχώς διογκούμενο και αυτοτροφοδοτούμενο χρέος που απαιτεί τη λήψη περισσότερων δανείων για να αποπληρωθούν τα παλαιά.''

Άρθρο από εδώ.

Το τέρας μέσα μας: Το πείραμα του Μίλγκραμ.

Το πείραμα του Μίλγκραμ είναι ένα από τα πιο γνωστά αντιδεοντολογικά πειράματα της ψυχολογίας, ουσιαστικά μια «φάρ σα» που ξεγύμνωσε την ανθρώπινη ψυχή. 

Το 1961, ο είκοσι εφτάχρονος Στάνλει Μίλγκραμ, επίκουρος καθηγητής ψυχολογίας στο Γέιλ, αποφάσισε να μελετήσει την υπακοή στην εξουσία. Είχαν περάσει λίγα μόνο χρόνια από τα φρικτά εγκλήματα των Ναζί και γινόταν μια προσπάθεια κατανόησης της συμπεριφοράς των απλών στρατιωτών και αξιωματικών των SS, οι οποίοι είχαν εξολοθρεύσει εκατομμύρια αμάχων. Η ευρέως αποδεκτή εξήγηση -πριν το πείραμα του Μίλγκραμ- ήταν η αυταρχική τευτονική διαπαιδαγώγηση και η καταπιεσμένη -κυρίως σεξουαλικά- παιδική ηλικία των Γερμανών. 

Όμως ο Μίλγκραμ ήταν κοινωνικός ψυχολόγος και πίστευε ότι αυτού του είδους η υπακοή -που οδηγεί στο έγκλημα- δεν μπορεί να είναι αποτέλεσμα μόνο της προσωπικότητας, αλλά περισσότερο των πιεστικών συνθηκών. Και το απέδειξε κάνοντας τη «φάρσα» του. 

Τα υποκείμενα του πειράματος ήταν εθελοντές, κυρίως φοιτητές, οι οποίοι καλούνταν έναντι αμοιβής να συμμετέχουν σε ένα ψυχολογικό πείραμα σχετικό με τη μνήμη. 

Χώριζε τους φοιτητές σε ζεύγη και -μετά από μια εικονική κλήρωση- ο ένας έπαιρνε το ρόλο του «μαθητευομένου» και ο άλλος του «δασκάλου». 

Ο έκπληκτος «μαθητευόμενος» δενόταν χειροπόδαρα σε μια ηλεκτρική καρέκλα και του περνούσαν ηλεκτρόδια σε όλο το σώμα. Έπειτα του έδιναν να μάθει δέκα ζεύγη λέξεων. 

Ο «δάσκαλος», από την άλλη, καθόταν μπροστά σε μια κονσόλα ηλεκτρικής γεννήτριας. Μπροστά του δέκα κουμπιά με ενδείξεις: «15 βολτ, 30 βολτ, 50 βολτ κλπ.» Το τελευταίο κουμπί έγραφε: «450 βολτ. Προσοχή! Κίνδυνος!» 

Πίσω από το «δάσκαλο» στεκόταν ο πειραματιστής, ο υπεύθυνος του πειράματος. (Και περνάμε σε ενεστώτα για να γίνουμε μέτοχοι της στιγμής.) 

«Θα λέτε την πρώτη λέξη από τα ζεύγη στο μαθητευόμενο. Αν κάνει λάθος θα σηκώσετε το πρώτο μοχλό και θα υποστεί ένα ηλεκτροσόκ 15 βολτ. Σε κάθε λάθος θα σηκώνετε τον αμέσως επόμενο μοχλό», λέει ο πειραματιστής και ο «δάσκαλος» αισθάνεται ήδη καλά που δεν του έτυχε στην κλήρωση ο άλλος ρόλος. 

Το πείραμα ξεκινάει. Ο «δάσκαλος» λέει τις λέξεις από το μικρόφωνο. Ο «μαθητευόμενος», ήδη τρομαγμένος, απαντάει σωστά, αλλά όχι για πολύ. Μόλις κάνει το πρώτο λάθος ο «δάσκαλος» γυρνάει να κοιτάξει τον πειραματιστή. Εκείνος του λέει να προχωρήσει στο πρώτο ηλεκτροσόκ. Ο «δάσκαλος» υπακούει. 15 βολτ δεν είναι πολλά, αλλά ο «μαθητευόμενος» έχει αλλάξει ήδη γνώμη. Παρ' όλα αυτά απαντάει σωστά σε άλλη μια ερώτηση, αλλά στο επόμενο λάθος δέχεται 30 βολτ. «Αφήστε να φύγω», λέει ο «μαθητευόμενος» που δεν μπορεί να λυθεί. «Δε θέλω να συμμετάσχω σε αυτό το πείραμα.» Ο «δάσκαλος» κοιτάει τον πειραματιστή. Εκείνος του κάνει νόημα να συνεχίσει. 

Τα βολτ αυξάνονται και τώρα πια ο πόνος είναι εμφανής στο πρόσωπο του «μαθητευόμενου», που εκλιπαρεί να τον αφήσουν ελεύθερο. Στα 200 βολτ ταρακουνιέται ολόκληρος. Ο «δάσκαλος» πριν κάθε ηλεκτροσόκ γυρνάει να κοιτάξει τον πειραματιστή. Εκείνος, με σταθερή φωνή, του λέει ότι το πείραμα πρέπει να συνεχιστεί. Ο «δάσκαλος» συνεχίζει να βασανίζει έναν άγνωστο, έναν απλό φοιτητή που κλαίει, ζητάει τη βοήθεια του Θεού και παρακαλεί να τον λυπηθούν. Δεν μπορεί πια να απαντήσει στις ερωτήσεις, αλλά ο πειραματιστής λέει στο «δάσκαλο»: 

«Τη σιωπή την εκλαμβάνουμε ως αποτυχημένη απάντηση και συνεχίζουμε με την τιμωρία.» 

Στα 345 βολτ ο «μαθητευόμενος» τραντάζεται ολόκληρος, ουρλιάζει και χάνει τις αισθήσεις του. 

Ο «δάσκαλος», ιδρωμένος και με τα χέρια του να τρέμουν, κοιτάει τον πειραματιστή. 

«Μην ανησυχείτε», λέει εκείνος, «το πείραμα είναι απολύτως ελεγχόμενο. Συνεχίστε με τον τελευταίο μοχλό.» 

Όμως δείτε τι συμβαίνει στην κοινωνία μας, κάθε μέρα. 

Ο υπάλληλος της ΔΕΗ που δέχεται να κόψει το ρεύμα από έναν άνεργο ή άπορο, ξέροντας ότι έτσι τον ταπεινώνει, τον υποβάλει σε ένα διαρκές βασανιστήριο και πιθανότατα θέτει σε κίνδυνο τη ζωή του, ανήκει στο 65% του τελευταίου μοχλού. Και δεν είναι καθόλου κρυπτοσαδιστής. Απλά ακολουθάει τις εντολές που του έδωσαν. 

«Μα είναι λιπόθυμος», λέει ο «δάσκαλος». 

«Δεν έχει καμιά σημασία. Το πείραμα πρέπει να ολοκληρωθεί. Συνεχίστε με τον τελευταίο μοχλό.» 

Πόσοι από τους εθελοντές έφτασαν ως τον τελευταίο μοχλό; 

Πριν ξεκινήσει το πείραμα του ο Μίλγκραμ είχε κάνει μια «δημοσκόπηση» ανάμεσα στους ψυχιάτρους και στους ψυχολόγους, ρωτώντας τους τι ποσοστό των εθελοντών θα έφτανε ως τον τελευταίο μοχλό. 

Σχεδόν όλοι απάντησαν ότι κανείς δε θα έφτανε ως τον τελευταίο μοχλό, πέρα ίσως από κάποια άτομα με κρυπτοσαδιστικές τάσεις, καθαρά παθολογικές. 

Δυστυχώς έκαναν λάθος. 

 Μόλις το 5% των «δασκάλων» αρνήθηκαν εξ' αρχής να συμμετάσχουν σε ένα τέτοιο πείραμα και αποχώρησαν -συνήθως βρίζοντας τον πειραματιστή. Το υπόλοιπο 95% προχώρησε πολύ το πείραμα, πάνω από τα 150 βολτ. Και το 65%. Έφτασε μέχρι τον τελευταίο μοχλό, τα πιθανότατα θανατηφόρα 450 βολτ! 

Που έγκειται η φάρσα; 

Ο «μαθητευόμενος» δεν ήταν φοιτητής, αλλά ηθοποιός, που είχε προσληφθεί από το Μίλγκραμ για αυτόν ακριβώς το «ρόλο». Δεν υπήρχε ηλεκτρισμός ούτε ηλεκτροσόκ. Ο ηθοποιός υποκρινόταν. Το μοναδικό πειραματόζωο ήταν ο «δάσκαλος». Όμως τα αποτελέσματα ήταν αληθινά: Το μεγαλύτερο ποσοστό των ανθρώπων θα υπακούσει και θα βασανίσει -ίσως και θα σκοτώσει- έναν άγνωστο του, αρκεί να δέχεται εντολές από κάποιον με κύρος (στην προκειμένη περίπτωση επιστημονικό) και ταυτόχρονα να αισθάνεται ότι δεν τον βαρύνει η ευθύνη για ό,τι συμβεί -αφού εκείνος «απλά ακολουθούσε τις διαταγές». Και φυσικά οι περισσότεροι από εμάς θα σκεφτούν όταν μάθουν για αυτό το πείραμα: «Εγώ αποκλείεται να έφτανα ως τον τελευταίο μοχλό.» 

Ο υπάλληλος του σούπερ-μάρκετ που σου δίνει το χαλασμένο ψάρι και σε διαβεβαιώνει ότι είναι φρέσκο δε σε μισεί, παρότι γνωρίζει ότι μπορεί να πάθεις και δηλητηρίαση. Απλώς ακολουθάει εντολές. Ο αστυνομικός ο οποίος ραντίζει με χημικά τους διαδηλωτές δεν είναι κρυπτοσαδιστής -αν και πολλοί θα διαφωνήσουν στο συγκεκριμένο παράδειγμα. Απλώς κάνει τη δουλειά του. Ο υπάλληλος της εφορίας ή της τράπεζας που υπογράφει την κατάσχεση κάποιου σπιτιού για 1.000 ευρώ χρέος, θα έφτανε ως τον τελευταίο μοχλό στο πείραμα. Γιατί υπακούει. 

Ο πολιτικός που υπογράφει το μνημόνιο το οποίο οδηγεί ένα ολόκληρο έθνος στην εξαθλίωση του νεοφιλελευθερισμού θα έφτανε μέχρι τον τελευταίο μοχλό. Και αυτός υπακούει, σε εντολές πολύ πιο ισχυρές από εκείνες του πειραματιστή με την άσπρη φόρμα. Αν όμως δούμε το πείραμα του Μίλγκραμ από την ανθρωπιστική-ηθική του πλευρά (από την πλευρά του 5% που αρνήθηκε να υπακούσει) θα καταλάβουμε ότι κανένας δεν είναι άμοιρος ευθυνών. Αν σε διατάζουν να κάνεις κάτι που προκαλεί κακό στον άλλον, στο συμπολίτη σου, σε έναν μετανάστη, σε έναν άνθρωπο (ή σε ένα ζώο, αλλά αυτό περιπλέκει πολύ τα πράγματα, εφόσον συνεχίζουμε να τρώμε κρέας), πρέπει να αρνηθείς να υπακούσεις. Ακόμα κι αν χάσεις το μπόνους παραγωγικότητας, την προαγωγή, την επανεκλογή, τη δουλειά σου. 

Μόνο όταν θα είμαστε έτοιμοι να αρνηθούμε να υπακούσουμε στις «μικρές» και καθημερινές εντολές βίας -με τις οποίες οι περισσότεροι ασυνείδητα συμμορφωνόμαστε, μόνο όταν θα είμαστε έτοιμοι να προβούμε σε μια γενικευμένη και μέχρι τέλους πολιτική, κοινωνική, καταναλωτική ανυπακοή, μόνο όταν μάθουμε να συμπεριφερόμαστε ως αυτεξούσιοι άνθρωποι και όχι ως ανεύθυνοι υπάλληλοι, μόνο τότε θα μπορέσουμε να γκρεμίσουμε τη λαίλαπα του νεοφιλελευθερισμού που μας θέλει υπάνθρωπους, υπάκουους και υπόδουλους. 

Και μια τελευταία παρατήρηση: 

Τα υποκείμενα του πειράματος του Μίλγκραμ, οι εθελοντές φοιτητές, μάθαιναν από εκείνον ποιος ήταν ο στόχος του πειράματος. Μάθαιναν ότι ο «μαθητευόμενος» ήταν ηθοποιός και ότι δεν είχε ποτέ υποστεί ηλεκτροσόκ. Ο Μίλγκραμ το έκανε αυτό για να τους ανακουφίσει, αλλά πέτυχε το ακριβώς αντίθετο. Αυτοί οι άνθρωποι, ειδικά το 65% που είχε φτάσει ως τον τελευταίο μοχλό, πέρασαν την υπόλοιπη ζωή τους κυνηγημένοι από τις Ερινύες της πράξης τους. Γιατί συνειδητοποίησαν ότι δεν ήταν τόσο αθώοι και τόσο «καλοί» όσο ήθελαν να πιστεύουν για τον εαυτό τους. 

 Το πείραμα, μέρος πρώτο, με ελληνικούς υπότιτλους. 

Το πείραμα, μέρος δεύτερο, με ελληνικούς υπότιτλους. 

Το άρθρο είναι από προφίλ στο facebook. Τα βίντεο αυτά όπως και άλλα σχετικά με το θέμα, μπορείτε να τα βρείτε στο youtube. 

 

Greece. Explore Your Senses.

Στείλτε το σε κάθε φίλο που έχετε εντός και εκτός χώρας..

Η Τελική λύση ή Έτσι θα πάρουν τα σπίτια μας.

Επιστημονική φαντασία ή αλήθεια; Κρίνετε μόνοι σας. Το άρθρο βρίσκεται εδώ.

Πριν αρχίσουν όλα, υπερατλαντικές πληροφορίες έλεγαν ότι ένας από τους στόχους που θα επιδιωχθούν, θα είναι η αφαίρεση κάθε ιδιωτικής περιουσίας. Ακογόταν λογικό, αλλά συγχρόνως και εξαιρετικά δύσκολο για να πραγματοποιηθεί. 

Σήμερα, η δυσκολία αυτή, δεν φαίνεται και τόσο μεγάλη. Κάντε τον κόπο να διαβάστε με μεγάλη προσοχή το παρακάτω κείμενο και θα καταλάβετε.....

Αξίζει να υπενθυμίσουμε και την φράση του Γκαίμπελς "¨οσα περισσότερα σας κάνουμε, τόσο λιγότερο πιστεύετε ότι σας τα κάνουμε"

Πριν δυο χρόνια, στην απαρχή της βαθιάς κρίσης, μιλώντας με ένα υψηλόβαθμο στέλεχος Γαλλικής Τράπεζας που δραστηριοποιείται στη χώρα μας, τον ρώτησα το εξής απλό:

 

«Τώρα που ο κόσμος δυσκολεύεται να υποστηρίξει τα δάνεια του, τι σκέφτεστε να κάνετε; Μήπως αρχίσετε να κάνετε κατασχέσεις ακινήτων που είναι υποθηκευμένα;»

Η απάντηση του ήταν ξεκάθαρη:

«Αν χωρίς ρευστότητα οι Τράπεζες προχωρούσαν σε κατασχέσεις ακινήτων θα σήμανε την κατάρρευση της Τραπεζικής αγοράς. Δεν μπορεί μια Τράπεζα να πάρει ακίνητα αν δεν έχει ρευστό. Θα ήταν καταστροφικό και ούτε που το σκεφτόμαστε».

Σήμερα, με την αναχρηματοδότηση των Τραπεζών να προχωρά κανονικά μέσα από τα μνημόνια και τους πολίτες της χώρας να εξαθλιώνονται για να εξασφαλιστεί αυτή, οι Τράπεζες επανακάμπτουν και αποκτούν την πολυπόθητη ρευστότητα.

Μέχρι και πρότινος, οι Τράπεζες παρακαλούσαν τους δανειολήπτες να προσέρχονται στα οικεία καταστήματα για να κάνουν διακανονισμούς καταβάλλοντας μικροποσά, προκειμένου να εμφανίζουν κίνηση οι καρτέλες τους. Και όλοι χαρήκαμε, γιατί θεωρήσαμε ότι γλυτώσαμε τα χειρότερα.

Αμέσως μετά τις εκλογές και τον σχηματισμό της κυβέρνησης συνασπισμού Ν.Δ. - ΠΑΣΟΚ - ΔΗΜΑΡ, οι δανειολήπτες αισθάνθηκαν έναν διαφορετικό άνεμο να φυσά απ την πλευρά των Τραπεζών. Τα τηλεφωνήματα δεν ήταν πλέον από εισπρακτικές εταιρείες μόνο αλλά και από δικηγορικά γραφεία.
 
Οι δικηγόροι των Τραπεζών εξηγούν στους δανειολήπτες ότι αν δεν ανταποκριθούν στις δανειακές τους συμβατικές υποχρεώσεις, οι Τράπεζες θα αναγκαστούν να καταγγείλουν τις δανειακές συμβάσεις πετυχαίνοντας δικαστικά να κάνουν το συνολικό ποσό ΑΜΕΣΑ ΑΠΑΙΤΗΤΟ!
Πολλοί δανειολήπτες που δεν μπόρεσαν να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους έλαβαν στην πορεία και έγγραφα εξώδικα, με τα οποία ενημερώνονταν από τις Τράπεζες για τον άμεσο κίνδυνο να καταπέσει η δανειακή τους σύμβαση.

Σε όλο αυτό το διάστημα, η κυβέρνηση μιλάει για την ανάγκη εκταμίευσης της «δόσης» για να σωθεί η χώρα στη ζώνη του ευρώ! Και όπως όλοι γνωρίζουμε, σχεδιάζει μέτρα που θα οδηγήσουν με μαθηματική ακρίβεια τους πολίτες σε απόλυτη αδυναμία να υποστηρίξουν τις δανειακές τους συμβάσεις με τις Τράπεζες. Γιατί αν σήμερα το μεγαλύτερο ποσοστό πολιτών δεν μπορεί., φανταστείτε τι θα συμβεί μετά την εφαρμογή των νέων μέτρων.

Και ως του θαύματος ανοίγει η συζήτηση για την κατάργηση του νόμου που απαγορεύει στις Τράπεζες να κατάσχουν την πρώτη και κύρια κατοικία των δανειοληπτών τους!

Οι Τράπεζες επανακάμπτουν αποκτώντας ρευστότητα απ τον ιδρώτα του λαού, γιατί έτσι το σχεδίασαν οι κρατούντες. Και ο υποστηρικτικός τους μηχανισμός των μεγάλων ΜΜΕ που είτε ανήκουν σε Τραπεζίτες είτε διαπλέκονται με αυτούς εξασφαλίζοντας τη βιωσιμότητα τους με δάνεια, με τον ίδιο τρόπο που διαπλέκονται με την εξουσία εξασφαλίζοντας ασυλία στην μη καταβολή των ασφαλιστικών και φορολογικών εισφορών, όχι απλά δεν μιλά για τις δραματικές εξελίξεις και το «μεγάλο κόλπο» που βρίσκεται σε εξέλιξη, αλλά κάνουν ότι είναι δυνατόν να πείσουν τις μάζες ότι δίχως τη δόση η χώρα θα καταστραφεί.

Δεν είναι καθόλου τυχαίο βέβαια, ότι σε θέσεις κλειδιά των κυβερνήσεων σε αυτή την κρίση βρέθηκαν πρόσωπα που προέρχονται από το Τραπεζικό σύστημα. Αυτοί ξέρουν πώς να υλοποιήσουν το «μεγάλο κόλπο» για να φτάσουμε στην «τελική λύση». Οι πολιτικοί μαθαίνουν και εκπαιδεύονται.

Φτάσαμε λοιπόν στο παρά πέντε.

Το προσεχές έτος θα καταργηθεί η απαγόρευση της κατάσχεσης της πρώτης κατοικίας και θα ξεκινήσει το τσουνάμι της κατάσχεσης περιουσιών που σήμερα αν και επιτρέπονται δεν γίνονται ακόμα για τους λόγους που προανέφερα.

Εύλογα βέβαια αναρωτιέται κανείς: Και τι θα τα κάνουν οι Τράπεζες τα σπίτια (και όχι μόνο); Σε ποιους θα τα πουλήσουν; Ποιος έχει χρήματα να αγοράσει σπίτι σήμερα; Και πόσο λογικό είναι να πετάξουν οι Τράπεζες στο δρόμο εκατοντάδες χιλιάδες οικογένειες και χιλιάδες επαγγελματίες (απ τις επιχειρήσεις τους) για να μείνουν όλα αυτά άδεια κι έρημα χωρίς να μπορούν οι Τράπεζες να κερδίσουν ρευστό από αυτά;
Πολύ λογική απορία.

Πριν λίγες μέρες κάποιοι μπορεί να διάβασαν μια είδηση που πέρασε στα ψιλά.
 
Ο Λάτσης πούλησε την Τράπεζα του (Eurobank) στην Εθνική και αποχώρησε οριστικά απ το Τραπεζικό σύστημα που είναι στις μέρες μας «υψηλού ρίσκου». Και στράφηκε σε επενδύσεις real estate!!!

Σε μια εποχή που δεν κουνιέται φύλλο στην αγορά ακινήτων ο Λάτσης στρέφεται σε αυτήν!
Και τι θα κάνει; Θα κτίζει σπίτια να τα πουλάει στους πολίτες που δεν μπορούν να αποπληρώσουν το δάνειο της πρώτης κατοικίας που ήδη τους βαραίνει;

Μα είναι τρελός αυτός ο Λάτσης;

Το πιο πιθανό λοιπόν, είναι πως ο Λάτσης και άλλοι που ετοιμάζονται να παίξουν δυνατά στο χώρο της αγοράς ακινήτων, ούτε τρελοί είναι ούτε άσχετοι. Μάλλον έξυπνοι είναι και με εξασφαλισμένες πληροφορίες για ότι πρόκειται να συμβεί στο αμέσως προσεχές διάστημα.

Αφού λοιπόν άνοιξε η συζήτηση για να επιτραπεί η κατάσχεση και της πρώτης κατοικίας και με δεδομένο ότι οι δανειολήπτες θα βρεθούν μετά την εφαρμογή ακόμα πιο σκληρών μέτρων σε ακόμα μεγαλύτερη αδυναμία να ανταποκριθούν στις δανειακές τους υποχρεώσεις, οδηγούμαστε στη διαμόρφωση μιας κατάστασης που θα φέρει τις Τράπεζες (πιθανόν και το Δημόσιο έναντι οφειλετών) σε απόλυτα πλεονεκτική θέση.

Κάθε Βορίδης που εμφανίζεται και λέει:
 
«Είμαι υπέρ της κατάσχεσης και της πρώτης κατοικίας», δεν είναι απλά ένας κακός άνθρωπος που δεν λυπάται τους κακόμοιρους μικροϊδιοκτήτες. Είναι ο «λαγός» που τον αμολούν στο ξέφωτο ενός σκοτεινού δάσους για να παίξει συγκεκριμένο παιχνίδι πληρώνοντας το τίμημα που του αναλογεί σε εκείνους που του εξασφάλισαν την πολιτική του ανέλκυση. 

Τον κάθε «Βορίδη» τον έβαλαν στα σπίτια μας και τον μετέτρεψαν από φιλοχουντικό κατακάθι σε μορφή της σύγχρονης πολιτικής ζωής του τόπου, οι καναλάρχες που όπως περιέγραψα πιο πάνω διατηρούν αρρήκτους δεσμούς με το Τραπεζικό κατεστημένο της χώρας.

Αύριο, η υποτιθέμενη «εθνοσωτήριος κυβέρνηση» θα βγει μπροστά και θα αναγγείλει μέτρα προστασίας των δανειοληπτών που κινδυνεύουν να βρεθούν στο δρόμο, επειδή η κακιά Τρόικα θα έχει πετύχει την κατάργηση του νόμου για την προστασία της πρώτης κατοικίας.

Και θα νομοθετήσουν ένα σύστημα «εγγύησης» της πρώτης κατοικίας στο οποίο θα λαμβάνουν μέρος οι φιλεύσπλαχνες Τράπεζες με κάποιες ακόμα πιο φιλεύσπλαχνες μεγάλες (κι όταν λέω «μεγάλες» εννοώ ΜΕΓΑΛΕΣ!!!) Εταιρείες Real Estate!

Οι Τράπεζες θα καταγγέλλουν τις δανειακές συμβάσεις και θα κάνουν όλο το ανατοκισμένο ποσό άμεσα απαιτητό. Στη συνέχεια και εφόσον θα υπάρχει αδυναμία καταβολής του από τους δανειολήπτες θα τους καλούν για να τους προτείνουν την κατά το νόμο. εναλλακτική λύση για να μην βρεθούν στο δρόμο.

Εκεί θα εμφανίζεται η Εταιρεία (του Λάτση επί παραδείγματι) και θα παριστάνει τον «εγγυητή» του ποσού που απαιτεί η Τράπεζα, έναντι μηνιαίου μισθώματος που θα συμφωνείται για να παραμένει ο δανειολήπτης στο σπίτι του με την ψευδαίσθηση ότι κάποτε μπορεί να επανακτήσει τον τίτλο του υποθηκευμένου του ακινήτου.

Οι τράπεζες (τους) θα εξασφαλίζουν εγγυήσεις για το ποσό και οι εταιρείες αυτές θα κονομάνε τρελά κατέχοντας στο χαρτοφυλάκιο τους χιλιάδες τίτλους ακινήτων που κάποτε ανήκαν στους απλούς μεροκαματιάρηδες πολίτες.

Το ίδιο ακριβώς μοντέλο μπορεί να εφαρμοστεί (και θα εφαρμοστεί) για υποχρεώσεις έναντι της Εφορίας, των Ασφαλιστικών Ταμείων κ.α.

Οι πιο αδύναμοι, που θα αθετούν τους όρους της «εγγύησης» που παρέχει η Εταιρεία θα πετιούνται στο δρόμο ή στην καλύτερη περίπτωση θα υπογράφουν τη δέσμευση του λογαριασμού μισθοδοσίας ή και θα αναγκάζονται να παραχωρήσουν κάποιο χωραφάκι ή οικόπεδο που έχουν κληρονομήσει στο χωριό απ τους γονείς τους.

Στη Νέα Τάξη πραγμάτων, που ευαγγελίζονται οι θιασώτες της «παγκόσμιας διακυβέρνησης» η ιδιοκτησία θα είναι προνόμιο λίγων και εκλεκτών και η οριακή επιβίωση καθημερινός Γολγοθάς των πολλών και αδύναμων.

Μιλάμε για τον απόλυτο έλεγχο των μαζών, που εξαθλιωμένες θα άγονται και θα φέρονται από κυβερνήσεις που θα φροντίζουν για την «δημοκρατική ομαλότητα» και θα επαίρονται για τις δικλείδες ασφαλείας που βάζουν για να έχουμε ένα πιάτο φαγητό, στοιχειώδη παιδεία (επικίνδυνο πράγμα η παιδεία ενός λαού για εκείνους που θέλουν να τον ελέγχουν) και στοιχειώδη δημόσια υγεία.

Αν όλα τα παραπάνω φαντάζουν ως «σενάρια επιστημονικής φαντασίας», τότε σίγουρα το σύστημα έχει πετύχει τους σκοπούς του και οι ελπίδες να αντιδράσουμε ως κοινωνία είναι απειροελάχιστες.

Νομίζω ότι οι διαφαινόμενες εξελίξεις δίνουν μια απάντηση στην πρεμούρα των κρατούντων να πείσει την κοινή γνώμη ότι η παραμονή της χώρας μας στην ευρωζώνη είναι πρωτεύον Εθνικός στόχος.

Και μη χειρότερα.

Πώς στρώθηκε ο δρόμος για τον φασισμό.

Από τον Πιτσιρίκο.

Αν μου ζητούσαν να επιλέξω μια φράση-κλειδί που ακουγόταν πολύ στην Ελλάδα τις προηγούμενες δυο δεκαετίες, δεν θα είχα κανένα ενδοιασμό: «Δεν με ενδιαφέρει η πολιτική». Ακούστηκε πολλές φορές από χιλιάδες χείλη απλών πολιτών. Μπορεί να την είπες κι εσύ. «Δεν με ενδιαφέρει η πολιτική». Ακούστηκε, ως απάντηση, από εκατοντάδες «καλλιτέχνες» και ηθοποιούς, όταν ερωτήθηκαν τα προηγούμενα χρόνια για τα όσα συνέβαιναν στη χώρα μας. Το πίστευαν; Το έλεγαν γιατί ήθελαν να τα έχουν καλά με όλους και να μη χάσουν «πελάτες»; Πάντως, το έλεγαν. 

Τις προηγούμενες δεκαετίες, η πολιτική στην Ελλάδα δεν ήταν τόσο δημοφιλής όσο είναι σήμερα. Αν ξεκινούσες πολιτική συζήτηση, οι άνθρωποι δυσανασχετούσαν. Ήταν «βαρετό».

Κάτι ακόμα που δεν ήταν διόλου δημοφιλές στην Ελλάδα τις τελευταίες δεκαετίες ήταν η γνώση και η πνευματικότητα. Ο χαρακτηρισμός «κουλτουριάρης» σου ερχόταν αμέσως σαν ταμπέλα όχι αν προσπαθούσες να πεις κάτι πολύ βαρύ και ασήκωτο αλλά αν έκανες το λάθος να ξεφύγεις λίγο από το Κλικ, το Nitro, το ποδόσφαιρο και τα τηλεοπτικά κλισέ.

Αν δεν άκουγες Βίσση, Ρέμο, Σφακιανάκη, Ρουβά και Χατζηγιάννη, ήσουν κουλτουριάρης. Κι έτσι φτάσαμε κάποια στιγμή να θεωρούνται κουλτουριάρικα τα λαϊκά τραγούδια του Τσιτσάνη και του Χατζιδάκι.

Μιλώντας με νέους ανθρώπους, συνειδητοποιείς πως δεν έχουν διαβάσει σχεδόν τίποτα. Εντάξει, δεν ήμασταν ποτέ ένας λαός βιβλιολάγνων που δεν άφηναν το βιβλίο από το χέρι αλλά οι παλαιότερες γενιές όλο και κάτι είχαν διαβάσει. Έστω, τους κλασικούς συγγραφείς. Σε κάθε περίπτωση πάντως, δεν κορόιδευαν αυτούς που αγαπούσαν το διάβασμα.

Δεν είναι τυχαία η επιτυχία του «Αλχημιστή» του Πάολο Κοέλιο στη χώρα μας. Αφενός το βιβλίο ήταν μικρό και αφετέρου περιείχε μια φράση που οι Έλληνες αποστήθισαν μαζικά: «Όταν επιθυμείς κάτι, ολόκληρο το σύμπαν συνωμοτεί για να το αποκτήσεις». Πώς; Μόνο με την επιθυμία; Χωρίς κόπο; Χωρίς πόνο; Χωρίς διάβασμα; Χωρίς γνώση; Ό,τι κι αν εννοούσε ο Κοέλιο, οι παθητικοί -και λόγω Ορθοδοξίας- Έλληνες καθησυχάστηκαν, αφέθηκαν στο σύμπαν και το περίμεναν να συνωμοτήσει υπέρ τους. Το σύμπαν δεν συνωμότησε.

Η αδιαφορία για την πολιτική και η απόλυτη αντιπνευματικότητα οδήγησαν στην χρεοκοπία. Πρώτα στην κοινωνική, ηθική και πολιτιστική χρεοκοπία και μετά στην οικονομική.

Ακόμα κι αν διαφωνεί κάποιος πως η αδιαφορία της πλειοψηφίας των πολιτών για την πολιτική και η αποστροφή τους για την γνώση οδήγησαν στην οικονομική χρεοκοπία, δεν θα διαφωνήσει στο ότι οι πολίτες καλούνται σήμερα να αντιμετωπίσουν την χρεοκοπία με τα πνευματικά εφόδια που απέκτησαν όλα αυτά τα χρόνια. Δηλαδή, με τον Σφακιανάκη, τη Μενεγάκη, τα ζώδια, τους μάγειρες, τις συνταγές και ό,τι άλλο πρόβαλε η ιδιωτική τηλεόραση.

Κοίταξε τα cd που αγόρασες όλα αυτά τα χρόνια, τα βιβλία που διάβασες (αν διάβασες), θυμήσου τις ταινίες, τις θεατρικές παραστάσεις και τις συναυλίες που παρακολούθησες (αν παρακολούθησες), γιατί είναι αυτά τα όπλα με τα οποία θα αντιμετωπίσεις την χρεοκοπία. Αυτός είσαι.

Βέβαια, ένα μεγάλος αριθμός Ελλήνων αντιμετωπίζει την χρεοκοπία με μόνο εφόδιο την αποβλάκωση που του πρόσφερε η ελληνική τηλεόραση. Και συνεχίζει να αποβλακώνεται.

Χρειάζονται εφόδια για να σκεφτείς. Και αυτά τα εφόδια δεν θα τα βρεις στην τηλεόραση.

Η τηλεόραση δεν έχει καμία σχέση με την παιδεία, την γνώση και το πνεύμα. Είναι ένα μέσο που μπορεί κάποιες φορές –και υπό προϋποθέσεις- να είναι ενδιαφέρον και ψυχαγωγικό αλλά στην Ελλάδα δεν συνέβη ούτε αυτό. Η ελληνική τηλεόραση απευθύνεται στα χαμηλά ένστικτα και –με ελάχιστες εξαιρέσεις- είναι ένας σκουπιδοτενεκές, με ξεπουλημένα λαμόγια, χαζογκόμενες, βιζιτούδες και διάφορους άλλους φελλούς.

Δεν είναι καθόλου τυχαίο το ότι οι Έλληνες που σέβονται τον εαυτό τους δεν εμφανίζονται στην τηλεόραση. Ίσως, να δέχτηκαν να εμφανιστούν σε κάποια αξιοπρεπή εκπομπή της κρατικής τηλεόρασης αλλά μέχρι εκεί.

Το να μην εμφανίζεσαι στην τηλεόραση σημαίνει -μεταξύ άλλων- πως δεν πιστεύεις πως πάνω απ’ όλα είναι το κέρδος. Γιατί η τηλεόραση έχει να κάνει με πολλά χρήματα.

Όλα αυτά τα χρόνια, τα πρόσωπα της ελληνικής τηλεόρασης δεν ενδιαφέρονταν, βέβαια, για την πολιτική. Ήταν εθνικοί σταρ, οπότε ανήκαν σε όλους τους Έλληνες και δεν έπαιρναν ποτέ θέση για τίποτα. Επίσης, τα πρόσωπα της τηλεόρασης –τουλάχιστον αυτά που κυριάρχησαν- είναι βαριά αμόρφωτα.

Σε μια χώρα που μεγάλο μέρος των πολιτών δεν ενδιαφέρονταν για την πολιτική και την γνώση -και η «εκπαίδευσή» τους ήταν τηλεοπτική-, δεν θα πρέπει να κάνει σε κανέναν εντύπωση το γεγονός ότι η Χρυσή Αυγή εκφράζει σήμερα εκατοντάδες χιλιάδες συμπατριώτες μας.

Αν δεν σε ενδιέφερε ποτέ η πολιτική και, παράλληλα, έχεις την εντύπωση πως ο Καζαντζάκης είναι ποδοσφαιριστής, είναι απόλυτα λογικό –όταν χρειαστεί- να εκφραστείς πολιτικά με το απόλυτο σκοτάδι, τον φασισμό, τους ψευτοτσαμπουκάδες, τις μαγκιές, τις κλωτσιές, τα ουρλιαχτά και όλη αυτήν την κτηνωδία που εκπροσωπεί η Χρυσή Αυγή. Το κτήνος το εκφράζουν τα κτήνη.

Φυσικά, δεν είναι καθόλου τυχαία η συμπάθεια των τηλεοπτικών προσώπων για τους βουλευτές της Χρυσής Αυγής. Μαζί τους αισθάνονται πολύ άνετα, αφού πνευματικά βρίσκονται στην ίδια κατάσταση: σε αυτή του χιμπαντζή.

Η Χρυσή Αυγή δεν ήρθε τώρα. Ο νεοναζισμός δεν ήρθε τώρα. Ο φασισμός δεν ήρθε τώρα. Θα έπρεπε να τον είχες διακρίνει στον ναρκισσισμό της Ελένης, στην εγωπάθεια του Σάκη, στη ρηχότητα της Ρούλας και του Γρηγόρη, στον αδίστακτο κυνισμό του Θέμου και στην κτηνώδη βλακεία που κουβαλάνε όλα αυτά τα εγωκεντρικά ανθρωποειδή που θεοποίησαν το εύκολο κέρδος, προώθησαν την ιδιωτεία και πούλησαν τη ψυχή τους στον διάολο.

Κι αν αυτοί έβγαλαν πολλά χρήματα, αυτοί που τους παρακολουθούσαν μαγεμένοι –και τους παρακολουθούν ακόμα αφού είναι πια ανάπηροι πνευματικά- παίρνουν για τρόπαιο τη Χρυσή Αυγή.

Οι πολίτες έχουν χρέος να ασχολούνται με τα κοινά και να ενδιαφέρονται για την πολιτική.

Οι πολίτες έχουν χρέος να φροντίζουν την ψυχή τους και το μυαλό τους, να επιζητούν την γνώση και να αποφεύγουν τα σκουπίδια.

«Μας πρόδωσαν οι πολιτικοί» λένε οι πολίτες. Ναι, αλλά πολύ πριν, οι πολίτες είχαν προδώσει τους εαυτούς τους. Το πρώτο δεν θα είχε συμβεί, αν δεν είχε συμβεί το δεύτερο.

Ο φασισμός είναι εδώ. Μέσα μας.

(Στη φωτογραφία -με ελληνική φορεσιά- είναι ο Όσκαρ Ουάιλντ. Αν και τα βιβλία του Όσκαρ Ουάιλντ υπάρχουν πια παντού -και στο διαδίκτυο-, εκατομμύρια Έλληνες στη διάρκεια της ζωής τους δεν θα διαβάσουν ούτε μια φράση του επειδή το σύμπαν δεν θα συνωμοτήσει.)

Άρθρο εδώ.

Δικαστικοί: Αν οι συνταξιούχοι κάνουν αγωγές θα τις κερδίσoυν!

Δικαστικοί κύκλοι του Ελεγκτικού Συνεδρίου τόνιζαν σήμερα ότι όντως η γνωμοδότηση τού Ανώτατου Δημοσιονομικού Δικαστηρίου, που έκρινε αντισυνταγματικές ορισμένες διατάξεις του νομοσχεδίου με το οποίο επέρχονται μειώσεις στις συντάξεις και κατάργηση των δώρων Χριστουγέννων και Πάσχα, κ.λπ., δεν είναι δεσμευτική για το υπουργείο Οικονομικών, αλλά ούτε και εμποδίζει την ψήφιση τού νομοσχεδίου.

Όπως διευκρινίζουν οι δικαστές, το Ελεγκτικό Συνέδριο δεν νομοθετεί, αλλά απλώς, σύμφωνα με τις συνταγματικές επιταγές, εκφράζει τη γνώμη του επί του περιεχομένου συνταξιοδοτικών νομοσχεδίων. 

Δηλαδή, αν οι διατάξεις τους προσκρούουν ή όχι στο Σύνταγμα και την Ευρωπαϊκή και Ελληνική νομοθεσία. Όμως, προσέθεταν οι ίδιοι κύκλοι, ότι εάν οι συνταξιούχοι καταθέσουν στο Ελεγκτικό Συνέδριο αγωγές κατά της μείωσης των συντάξεών τους και την περικοπή των δώρων Χριστουγέννων και Πάσχα, καθώς και του επιδόματος θερινών διακοπών, θα τις κερδίσουν. Και αυτό, γιατί οι σύμβουλοι του Ελεγκτικού Συνεδρίου είναι αδύνατον να διαφοροποιηθούν από τις θέσεις (κρίση) της επίμαχης απόφασης της Ολομέλειάς τους.

Άρθρο εδώ.

Αντισυνταγματικές οι περικοπές.

«Αντάρτικο» σήκωσαν οι δικαστές κρίνοντας για πρώτη φορά αντισυνταγματικές τις διατάξεις του υπουργείου Οικονομικών με τις οποίες επέρχονται νέες μειώσεις στις συντάξεις της τάξεως από 5 έως 10%, αύξηση από 1.1.2013 του ορίου συνταξιοδότησης κατά δύο έτη και κατάργηση για τους συνταξιούχους των επιδομάτων (δώρων) Χριστουγέννων και Πάσχα, όπως και του επιδόματος θερινής άδειας.

Σύμφωνα με πληροφορίες σχεδόν ομόφωνα η Ολομέλεια του Ελεγκτικού Συνεδρίου η οποία συγκροτήθηκε από 30 δικαστές, για πρώτη φορά έκρινε σχέδιο νόμου, μη συμβατό με τις συνταγματικές επιταγές και γνωμοδότησε ότι οι μειώσεις των συντάξεων και η περικοπή των δώρων προσκρούουν στα άρθρα 2, 4, 22 και 25 του Συντάγματος. Δηλαδή, προσκρούουν στην συνταγματική υποχρέωση σεβασμού και προστασίας της αξίας του ανθρώπου, στις αρχές της ισότητας και της αναλογικότητας και στην προστασία της εργασίας.

Ειδικότερα, ομόφωνα οι σύμβουλοι του Ελεγκτικού Συνεδρίου αποφάνθηκαν ότι είναι αντισυνταγματική η περικοπή των επιδομάτων (δώρων) Χριστουγέννων και Πάσχα, καθώς και το επίδομα θερινής αδείας από το νέο έτος και μετά. Αντισυνταγματική κρίθηκε επίσης με ισχυρή πλειοψηφία και η μείωση των συντάξεων, καθώς αντιμετωπίζει προβλήματα αναλογικότητας, δεν χρησιμοποιήθηκαν κριτήρια και γίνεται κατά άνισο τρόπο, και χωρίς ορθή κλιμάκωση αλλά και η αύξηση από 1.1.2013 της ηλικίας όσων δικαιούνται το ΕΚΑΣ από το 60ό έτος που είναι σήμερα στο 65 έτος.

Αντίθετα, συνταγματική κρίθηκε κατά πλειοψηφία η περικοπή των συντάξεων των άγαμων διαζευγμένων και θυγατέρων θανόντων συνταξιούχων που σύμφωνα με το νομοσχέδιο η ανώτατη μηνιαία σύνταξη τους θα ανέρχεται πλέον στα 720 ευρώ και εφόσον το ετήσιο εισόδημά τους δεν ξεπερνά τα 8.640 ευρώ.

Νόμιμες κρίθηκαν από την Ολομέλεια του Ε.Σ. και οι ρυθμίσεις που αφορούν στα συνταξιοδοτικά θέματα των βουλευτών, σύμφωνα με τις προβλέπεται η κατάργηση της σύνταξης τους για «όσους αποκτήσουν για πρώτη φορά από εδώ και στο εξής την ιδιότητα του βουλευτή ή του αιρετού οργάνου των ΟΤΑ πρώτου βαθμού».

Τι προέβλεπε το νομοσχέδιο

Το νομοσχέδιο που κρίθηκε αντισυνταγματικό προέβλεπε, μεταξύ των άλλων, ότι οι συντάξεις ή το άθροισμα των συντάξεων: 1) από 1.000 έως και 1.500 ευρώ, μειώνονται κατά 5% και σε κάθε περίπτωση το ποσό δεν μπορεί να υπολείπεται των 1.000,01 ευρώ, 2) από 1.500,01 έως και 2.000 ευρώ, μειώνεται κατά 10% και το ποσό αυτό δεν μπορεί να υπολείπεται των 1.425,01 ευρώ, 3) από 2.000,01 ευρώ και άνω μειώνεται κατά 15% και σε κάθε περίπτωση το ποσό που εναπομένει δεν μπορεί να μικρότερο των 1.800,01 ευρώ. Για τον προσδιορισμό του ποσού της σύνταξης λαμβάνεται υπόψη το ποσό της σύνταξης ή των συντάξεων όπως αυτές θα έχουν διαμορφωθεί την 31.12.2012 μετά όμως την τυχόν παρακράτηση της εισφοράς αλληλεγγύης, της επιπλέον εισφοράς της παραγράφου 14 του άρθρου 2 του Ν. 4002/2011 και των τυχών μειώσεων που επιβλήθηκαν με τις διατάξεις της παραγράφου 10 του άρθρου 1 του Ν. 4024/2011 και του άρθρου 1 του Ν. 4051/2012.Επίσης, προβλέπεται ότι οι άγαμες και οι διαζευγμένες θυγατέρες θανόντων συνταξιούχων του Δημοσίου, από την 1η Ιανουαρίου 2013 θα λαμβάνουν ανώτατη σύνταξη 720 ευρώ μηνιαίως, ενώ αναστέλλεται η καταβολή της σύνταξής τους σε περίπτωση που οι θυγατέρες αυτές έχουν και άλλα εισοδήματα τα οποία υπερβαίνουν το ποσό των 8.640 ευρώ ετησίως. Παράλληλα, από 1.1.2013 το όριο συνταξιοδότησης για όσους θεμελιώνουν δικαίωμα συνταξιοδότησης από την 1.1.2013 και μετά αυξάνεται κατά δύο χρόνια, δηλαδή ανέρχεται στο 67ο έτος της ηλικίας τους, ενώ το όριο ηλικίας του 60ού έτους ως προϋπόθεση για την καταβολή του επιδόματος Κοινωνικής Αλληλεγγύης Συνταξιούχων αυξάνεται από 1.1.2013 στο 65ο έτος. Εξάλλου, από την 1.1.2013 το όριο ηλικίας για την καταβολή του επιδόματος Κοινωνικής Αλληλεγγύης αυξάνεται από το 60ό που είναι σήμερα στο 65ο έτος.

Άρθρο εδώ.

Παράδειγμα προς Μίμηση.

Ο 77χρονος José Mujica, πρόεδρος της Ουρουγάης, είναι ο φτωχότερος πρόεδρος στον κόσμο. Δωρίζει το μεγαλύτερο μέρος του μισθού των 12.500 δολλαρίων και κρατάει μόνο 1.250 δολλάρια το μήνα. Είναι αλήθεια, ο κόσμος μας θα ήταν καλύτερος αν είχαμε περισσότερα τέτοια παραδείγματα..

Περισσότερες πληροφορίες εδώ.

Ο Άλλος Άνθρωπος. Φαγητό Για όλους.

Ποιος είναι; Τι είναι; Πρώην διευθυντικό στέλεχος σε μεγάλες ιστορίες. Και τι κάνει σήμερα;
Γράφει η Γεωργία Λινάρδου.


Άκουγα διαρκώς για την Κοινωνική Κουζίνα. Λογιών λογιών άνθρωποι που μπορούν, μαγειρεύουν για όσους… δεν μπορούν. Η ιδέα ξεκίνησε όταν άρχισε να γιγαντώνεται στις λαϊκές αγορές το φαινόμενο ανθρώπων που πήγαιναν να μαζέψουν ότι είχε απομείνει, πεταμένο στο πεζοδρόμιο ή στο δρόμο ή σαπισμένο στα καφάσια που δεν είχαν προλάβει οι έμποροι να το πετάξουν. Το μάζευαν για να το μαγειρέψουν για την οικογένεια τους… τα παιδιά τους. Και μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα η Κοινωνική Κουζίνα επεκτάθηκε. Ο ένας Δήμος μετά τον άλλον υιοθέτησε το επιτυχημένο μοντέλο κοινωνικής αλληλεγγύης  Κανείς δεν γνώριζε ποιος ήταν αυτός ο «Άλλος Άνθρωπος» που ξεκίνησε το όλο εγχείρημα. Όλοι, όμως, τον ακολούθησαν!
 Πίσω, λοιπόν, από την Κοινωνική Κουζίνα βρίσκεται ο Άλλος Άνθρωπος –όπως αναφέρει και το site του-είναι ο ο Κωνσταντίνος Πολυχρονόπουλος.
 Ποιος είναι;
Ο Κ. Πολυχρονόπουλος διαθέτει ένα απίστευτο βιογραφικό. Η μία διευθυντική θέση διαδέχθηκε την άλλη. Αυτός ο άνθρωπος έχει κάνει πολλά στην ζωή του… έχει υποδυθεί πολλούς ρόλους. Τι συνέβη και άλλαξε πλώρη; Το εξομολογείται ο ίδιος στο Storie Umane.

-Πως από διευθυντικό στέλεχος πήρατε την μεγάλη απόφαση να αλλάξετε τόσο πολύ την ζωή σας; 
«Ήταν κάτι που προϋπήρχε ή συνέβη κάτι που επηρέασε την πορεία σας; Έχασα την εργασία μου πριν τρία χρόνια και μετά από ένα χρόνο και κάτι που έψαχνα και δεν έβρισκα τίποτα –όχι μόνον στην ειδικότητά μου, αλλά σε οποιαδήποτε εργασία- κλείστηκα στο σπίτι της μητέρας μου, στο οποίο επέστρεψα μετά από 25 χρόνια αυτόνομης ζωής και δεν έβγαινα για έναν ολόκληρο χρόνο. Έπαθα κατάθλιψη».

-Και πως έγινε η αλλαγή πορείας;
«Τον προηγούμενο χρόνο, μετά την συγκέντρωση των αποφασισμένων στο Σύνταγμα που πήγα κι εγώ όπως πολλοί άλλοι συνάνθρωποι μας, είδα ότι αυτή η ουτοπία που πολλοί ονειρεύονται (αυτονομία, αυτό-οργάνωση, αλληλεγγύη, κοινωνική δικαιοσύνη χωρίς τσοπάνους να μας οδηγούν, έγινε πραγματικότητα, για τουλάχιστον 35 ημέρες). Ήταν κάτι που μου έδωσε ξανά ελπίδα ότι από μόνοι μας μπορούμε να αλλάξουμε τα πράγματα». Αυτό ήταν το πρώτο ξάφνιασμα.
-Πως ξεκίνησε όμως η ιδέα της Κοινωνικής Κουζίνας; 
«Η ιδέα της κοινωνικής κουζίνας ξεκίνησε να μου δίνει την δυνατότητα να προσφέρω στον εαυτό μου και στους άλλους τουλάχιστον ένα πιάτο φαγητό. Φυσικά και ξέρουμε πολύ καλά ότι αυτό από μόνο του, δεν είναι λύση του προβλήματος, είναι όμως κάτι. Είναι καλύτερο από το τίποτα και είναι και μία ευκαιρία να μιλάμε με τους συνανθρώπους μας που ζουν στο δρόμο, είναι άποροι, άνεργοι, συνταξιούχοι και βλέπουμε ότι εκτός από το φαγητό έλειπε η επικοινωνία μεταξύ μας. Ήταν πολύ εύκολο, λοιπόν, όχι μόνον για μένα αλλά και για οποιονδήποτε διαθέτει λίγο νου, να καταλάβει ότι μόνον όταν έχουμε το αίσθημα της αλληλεγγύης, μπορούμε να κάνουμε κάτι και να αλλάξουμε ό, τι δε μας αρέσει. Επιτέλους να καταλάβουμε ότι ο παρτακισμός και ο ψεύτικος (δανεικός) νεοπλουτισμός που μας έριξαν, δεν είναι για το δικό μας καλά αλλά γι’ αυτούς που ήθελαν να μας καταστρέψουν».

-Τελικά, ποιος είναι αυτός ο «άλλος άνθρωπος» που περιγράφεται ως κινητήριο δύναμη;
«Άλλος άνθρωπος είναι ο καθ’ ένας από εμάς. Ο οποιοσδήποτε μπορεί να γίνει άλλος άνθρωπος: είτε να γίνει άστεγος, είτε άνεργος, είτε πλούσιος (λίγο χλωμό αυτό, αλλά μπορεί), είτε να γίνει άπορος…. δεν παύει όμως να παραμένει άνθρωπος και να ζει με ανθρώπους. Έτσι λοιπόν γεννήθηκε ο «άλλος άνθρωπος». Με αυτό το σκεπτικό και αυτήν την φιλοσοφία». 

Το άρθρο βρίσκεται εδώ και το site του Αλλου Ανθρώπου που μπορείτε να βοηθήσετε όπως θέλετε, βρίσκεται εδώ.
 

Trive / Ευημερία.

Η ταινία THRIVE είναι ένα αντισυμβατικό ντοκιμαντέρ που αποκαλύπτει τι πραγματικά συμβαίνει στον κόσμο μας ακολουθώντας τη ροή του χρήματος προς τις πηγές του και ξεσκεπάζοντας την παγκόσμια συσσώρευση εξουσίας σχεδόν σε κάθε πτυχή της ζωής μας. Πλέκοντας μαζί επιστημονικά επιτεύγματα, συνειδητότητα και ακτιβισμό, το THRIVE προσφέρει πραγματικές λύσεις, ενδυναμώνοντάς μας με πρωτοφανείς και τολμηρές στρατηγικές για να ανακτήσουμε τη ζωή και το μέλλον μας.




Για περισσότερες πληροφορίες, επισκεφτείτε:
http://www.thrivemovement.com/
Για να προμηθευτείτε το THRIVE σε DVD:
http://www.thrivemovement.com/store
Υποστηρίξτε το κίνημα THRIVE:
http://www.thrivemovement.com/promote

(Σημείωση: Η παρούσα είναι η εξουσιοδοτημένη μετάφραση του ντοκιμαντέρ, που έγινε από μια ομάδα επαγγελματιών χρησιμοποιώντας το αγγλικό αρχείο υποτίτλων.)

Υποστηρίξτε το κίνημα THRIVE:
http://www.thrivemovement.com/promote

Film Synopsis:
THRIVE is an unconventional documentary that lifts the veil on what's REALLY going on in our world by following the money upstream -- uncovering the global consolidation of power in nearly every aspect of our lives. Weaving together breakthroughs in science, consciousness and activism, THRIVE offers real solutions, empowering us with unprecedented and bold strategies for reclaiming our lives and our future.

Καθαρό φαγητό και βοήθεια σε όσους έχουν ανάγκη.

Αγαπημένοι μου φίλοι,

περιττό να σας πω πόσο δραματική έχει γίνει η κατάσταση με τους ανθρώπους που ψάχνουν καθημερινά στα σκουπίδια για φαγητό.... τελειώσανε λοιπόν οι εποχές που το περισσευούμενο φαγητό το δικό μας το "γευόταν" ο κάδος ή το αφήναμε στα πιάτα από τις ταβέρνες και τα εστιατόρια....ευτυχώς ο κόσμος έχει αρχίσει και αντιδρά και αυτό-οργανώνεται γιατί σε επίπεδο τοπικής αυτοδιοίκησης φοβούνται να αναλάβουν το ρίσκο να πάρουν πρωτοβουλίες και αναφέρουν προσχήματα υγειονομικής φύσεως που προς το παρόν κανείς δεν είναι διατεθειμένος να επιλύσει. Μια άλλη φορά μπορούμε να συζητήσουμε τι γίνεται σε άλλες χώρες και πως μπορούμε να πιέσουμε τον Δήμο ή την Περιφέρεια προς τέτοιες κατευθύνσεις. 

Το αισιόδοξο είναι ότι γεννιούνται ομάδες πολιτών σε διάφορες πόλεις που έχουν πολύ αξιόλογη δραση...Το "Μπορούμε" στην Αθήνα, το "Κύτταρο" στα Χανιά, το Give και το Σκουτελικό (το πιάτο φαγητού που αντάλλασαν στα χωριά της Κρήτης οι γείτονες μεταξύ τους) στο Ηράκλειο.....δείτε τι κάνουν και πάρτε ιδέες για το πως μπορούμε να βοηθήσουμε. Οι περισσότερες ομάδες παρουσιάζουν ενεργή παρουσία και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης από όπου μπορείτε να μαθαίνετε για τις ανάγκες και την δράση τους και να συμμετέχετε όπου υπάρχει η δυνατότητα. 

Μερικές απλές ιδέες 

1)  Όλοι κάνουμε εκδηλώσεις είτε επαγγελματικές (συνέδρια, ημερίδες κτλ) είτε προσωπικές και οικογενειακές (γάμους, βαφτίσια κτλ) και δεν χρειάζεται να σχολιάσω τι φαγητά περισσεύουν.....πάντα να φροντίζετε προσωπικά οι διοργανωτές να έχουν ειδοποιήσει έναν αντίστοιχο σύλλογο (Για το Ηράκλειο μπορείτε να καλείτε την Τερέζα Περάκη στο 6945972065)

2) Κάθε φορά που πηγαίνετε σούπερ μάρκετ αγοράστε ένα-δύο τρόφιμα μακράς διαρκείας για τα κουτιά που βρίσκονται σχεδόν σε όλα τα μεγάλα σουπερ μαρκετ μετα τα ταμεία και βάλτε ειδικά τα παιδιά σας να τα ρίχνουν μέσα για να συνηθίζουν στην έννοια της προσφοράς σε κάποιον που έχει ανάγκη. 

3) 3-4 φορές το χρόνο ειδικά όταν αλλάζουν οι εποχές και φυσικά στην έναρξη ή λήξη της κάθε σχολικής χρονιάς κάντε εκκαθάριση στις ντουλάπες, στις βιβλιοθήκες και στα παιγνίδια των παιδιών και ΜΑΖΙ διαλέξτε ποια μπορούν να δοθούν σε άλλους. Ποτέ μην υποτιμάτε την χαρά που μπορεί να δώσει ενα παιγνίδι ή ενα παιδικό βιβλίο ή μερικοί μαρκαδόροι σε ενα παιδί που δεν έχει! 

4) Στις δύσκολες περιπτώσεις απώλειας κάποιοι αγαπημένου να θυμάστε πάντα ότι τα ρούχα του, τα ασπρόρουχα, οι κουβέρτες, πετσέτες, τα φάρμακα, τα ιατρικά είδη, τα οικιακά σκεύη, οι οικοσυσκευές σχεδόν τα πάντα, είναι χρήσιμα για κάποιον άλλο και κατά την γνώμη μου είναι και το πιο σημαντικό που μπορείτε να κάνετε στην μνήμη του δικού σας ανθρώπου. 

5) Υπάρχει ακόμα πολύς κόσμος που "πετάει" χωρίς δεύτερη σκέψη φαγητό (είμαστε προγραμματισμένοι να αποφεύγουμε τις δυσάρεστες σκέψεις) μέχρι ίσως να συναντήσει τον πρώτο καλοβαλμένο κύριο να ψάχνει στους κάδους με φακό και σκυμμένο κεφάλι. Ας μην σχολιάσουμε πως και πότε φτασαμε εδώ. Απλά την επομένη φορά που θα περισσέψει φαγητό, που λίγο θα "μπαγιατέψει" το ψωμί ή το κέικ μας, βάλτε το σε μία καθαρή σακούλα ή σε αλουμινόχαρτο ή σε αλουμινένιο δισκάκι της μιας χρήσεως, βάλτε και μέσα εαν εχετε κανένα πλαστικό μαχαιροπίρουνο από όσα μας φέρνουν τα ταχυφαγεία στις διανομές τους, και κρεμάστε το στην άκρη του κάδου (μην το αφήσετε κάτω γιατι κινδυνέυει να το ανοιξουν γάτες ή σκυλιά). Και για να ξεχωρίσει αλλά και για να προστατεύσετε τους ανθρώπους που θα το βρουν βάλτε μία ετικέτα λευκή αυτοκόλλητη πάνω στην τσάντα και γράψτε "Καθαρό φαγητό" καθώς και την ημερομηνία και την ώρα που το κατεβάσατε για να ξέρει ότι δεν εχει μείνει εκει για μέρες! Αν και η εμπειρία μας δείχνει ότι ουτε μισάωρο δεν μένουν εκει. Σας έχω φτιάξει στα επισυναπτόμενα αρχεία για όσους εχετε την δυνατότητα να τυπώσετε και ετικέτες για μισή και 1/4 Α4, μπορείτε να τις χρησιμοποιήσετε. Για την πόλη του Ηρακλείου, συζητάμε με το Give μήπως τυπώσουμε ειδικές τσάντες με ένα όμορφο-τρυφερό μήνυμα ή σήμα σε ένα αισιόδοξο χρώμα που ψυχολογικά να αποφορτίζει αυτόν που αναγκάζεται να ψάχνει φαγητό στα σκουπίδια και να του θυμίζει ότι κάποιοι έστω τον σκέφτονται. 

6) Όλοι μας έχουμε στο φιλικό ή οικογενειακό μας περιβάλλον ανθρώπους που σχετίζονται με επιχειρήσεις σίτισης και εστίασης όπως φούρνους, ζαχαροπλαστεία, μίνι μάρκετ, μπακάλικα, ψητοπωλεία. σουβλατζίδικα, ταβέρνες, ξενοδοχεία κτλ   όπου καθημερινά περισσεύει φαγητό σε μεγάλες ποσότητες. Μπορείτε πολύ απλά να δικτυώσετε αυτούς τους ανθρώπους με τις ομάδες που αναφέρονται παραπάνω και να είστε σίγουροι ότι με μεγάλη τους χαρά θα βρουν τρόπους να διαθέτουν τα περισσευούμενα ή κοντινής λήξης προϊόντα τους. Το ίδιο ισχύει και για παραγωγούς (φρούτα, ντομάτες, τυρί, γιαούρτι, λάδι κτλ) ψαράδες, κρεοπωλεία, αποθήκες τροφίμων, σχεδόν για τα πάντα!

7) Οι περισσότερες από τις παραπάνω ομάδες πέρα από την ένδυση και την σίτιση αναλαμβάνουν και να λύσουν και άλλα πρακτικά θέματα των οικογενειών που παίρνουν υπό την προστασία τους....τυχόν παλιός οικιακός εξοπλισμός που δεν σας χρειάζεται πχ παλιά κρεβάτια, ηλεκτρικές συσκευές, στρώματα, καρέκλες, καναπέδες, γραφεία, παιδικά πάρκα κτλ σε κάποιον άλλο μπορεί να είναι απόλυτης ανάγκης....οπότε μην ξεχνάτε να ενημερώνετε τις ομάδες αυτές για την δυνατότητα σας να προσφέρεται κάτι από τα παραπάνω......

8) Όσοι από εμάς είναι γονείς, και ειδικά όσοι μετέχουν στους Συλλόγους Γονέων αλλά και ανεξάρτητα από αυτό, μιλήστε με τους νηπιαγωγούς, δασκάλους και διευθυντές των σχολείων των παιδιών σας και μάθετε εαν κάποιο παιδί στην ίδια τάξη αντιμετωπίζει πρόβλημα σίτισης (σας θυμίζω τα παιδιά που λιποθυμούσαν πέρσι στα σχολεία). Μπορείτε να αναλάβετε να στέλνετε μαζί με το φαγητό ή το κολατσιό που ετοιμάζετε στο παιδί σας άλλο ένα προς τον/την συμμαθητή/τρια του και να ενημερώσετε και τον Σύλλογο Γονέων ή μια από τις ομάδες που αναφέρθηκαν για παραπάνω βοήθεια (ρούχα, σχολικά είδη κτλ). 

9) Πολλές από τις ομάδες που αναφέρθηκαν δεν περιορίζουν την δράση τους στην ένδυση ή στο φαγητό όσων έχουν αναγκη αλλά προσπαθούν να δώσουν λύση σε ότι χρειαστεί όπως να βρουν δουλειά σε ανέργους, να φιλοξενηθούν άστεγοι, να λάβουν κάποια ιατρική βοήθεια οι ανασφάλιστοι, να βρεθούν εθελοντές γιατροί, φυσιοθεραπευτές, ψυχολόγοι, δάσκαλοι για ενισχυτική διδασκαλία, λογοθεραπευτές κτλ. Μιλήστε σε φίλους σας που ανήκουν σε κάποια κατηγορία και ενεργοποιήστε τους να έρθουν σε επαφή με αυτές τις ομάδες και να δηλώσουν διαθεσιμότητα. 

10) Ας κόψουμε όλοι τα περιττά έξοδα και ας αναλογιστούμε τι εχει πλέον αξία στις μέρες μας.....Λαμπερό παράδειγμα το ζευγάρι που παντρεύτηκε προ ημερών στο Χουδέτσι και αντί μπουμπουνιέρας με ενα καλαίσθητο καρτελάκι ενημέρωνε τους καλεσμένους του ότι αυτα τα χρήματα αντι για τουλια και κουφέτα θα διατεθούν στην δημιουργία ενός ταμείου υπερ των συγχωριανών τους που εχουν αναγκη. Ας τους ακολουθήσουμε σε παρόμοιες ιδέες και ας ανταλλάξουμε λουλουδια, στολισμούς, γλυκίσματα, κορδέλες, στεφάνια και δεν ξέρω εγω τι άλλο με κατι πιο χρήσιμο και ουσιαστικό. 

Κλείνοντας, να σας πω ότι προς το παρόν κοινοποιώ το μαιλ αυτό, σε ορισμένους φίλους που ξέρω την ευαισθησία σας και με τους περισσότερους έχουμε κατά καιρούς συζητήσει παρόμοια θέματα. Μπορείτε εαν θέλετε να τα συζητήσετε και με δικούς σας φίλους που έχουν παρόμοιες ανησυχίες. Μόλις βρω χρόνο θα τα γράψω και σε πιο "επίσημη" μορφή για πιθανή δημοσίευση τους σε ένα ευρύτερο κοινό. Μέχρι τότε, στην διάθεσή σας για να συζητήσουμε περισσότερες ιδέες (και ειδικά για όσους από εμας εργαζόμαστε σε φορείς για ιδέες που οφείλουν να υλοποιηθούν από την τοπική αυτοδιοίκηση όπως κοινωνικά ιατρεία, παντοπωλεία, φροντιστήρια, αντιμετώπιση αστέγων, συσσίτια κτλ) 

Σας φιλώ 

Δήμητρα 

ΥΓ. Στα παιδιά και σε όσους ζητιανεύουν αποφεύγετε να δίνετε χρήματα γιατί ετσι άθελά σας ενισχύετε τα κυκλώματα εκμετάλλευσής τους. Ομως, εχετε στην τσάντα ή στο αυτοκίνητό σας καποιο τρόφιμο, πχ ένα πακέτο μπισκότα, ένα σαντουιτς, (ετοιμάστε δύο το πρωί για την δουλειά σας, ενα για εσας και εναν για κάποιον που θα βρεθεί στο δρόμο σας.....πχ αυτός που θα σας καθαρίσει τα τζάμια στο φανάρι) ή εναν χυμό και προσφέρετε του με ΧΑΜΟΓΕΛΟ! Να είστε σίγουροι οτι θα τους βοηθήσετε πολύ περισσότερο από ότι να τους δώσετε μισό ευρώ....:-)

--

Dimitra Kampeli 

Head of Communication & Networking Dept

Heraklion Development Agency

Archanes, 70100, Crete, Greece

tel. 0030 2810 753314, fax 0030 2810 753310

mob. 0030 6974 778 444

dkamp@anher.gr, dimitrakampeli@gmail.com

skype: dimitrakampeli

Από e-mail.

Ας διαλέξει ο καθένας πλευρά.

Περισσότερο από αυτό, 

αυτό είναι η ουσία της ουσίας, αυτός ο βαθύτερος εφιάλτης, αυτό που αν συνεχιστεί θα έχουμε στα αλήθεια κάποια στιγμή εμφύλιο: «με ρωτατε αν θα κινηθω νομικα. διστάζω να πάω αστυνομία μετά από απόψε. δεν θελω να'χουν το ονοματεπώνυμο και την διεύθυνση μου στο αρχειο».

Έχει περάσει ο καιρός που δικαιούται ο οποιοσδήποτε να σφυρίζει αδιάφορα. Ας αποφασίσει ο Δένδιας τι ρόλο ήρθε να παίξει σε αυτήν τη ζωή, ας αποφασίσει ο Κουβέλης τι ρόλο ήρθε να παίξει σε αυτήν τη ζωή, ας αποφασίσει ο Τσίπρας τι ρόλο ήρθε να παίξει σε αυτήν τη ζωή.

Ας αποφασίσουμε όλοι αν έχουμε αστυνομία δημοκρατικού καθεστώτος ή αν η αστυνομία πρόλαβε πρώτη και φασιστοποιήθηκε εντελώς, με τους υπόλοιπους θεσμούς να έπονται.

Πάντως πολίτευμα που ο πολίτης φοβάται να απευθυνθεί στην αστυνομία, φοβάται μην πάθει κακό πηγαίνοντας στην αστυνομία να καταγγείλει αδικήματα εις βάρος του, είναι πολίτευμα τοξικό.

Όλοι εσείς που τα βάζατε μια ζωή και τα βάζετε ακόμα με την αριστερά, αν δεν εκτελείτε αποστολή είναι ώρα να ξυπνήσετε: αυτού του είδους η διαπλοκή αστυνομίας και νεοναζί αργά ή γρήγορα θα δαγκώσει και το δικό σας σβέρκο. 

Αυτή είναι η Ευρώπη που ψηφίσατε; Αυτός ο Ευρωπαϊκός πολιτισμός στον οποίο ομνύετε; Αυτοί είστε;

Το άρθρο είναι του Old Boy και βρίσκεται εδώ.