Ποιος είναι; Τι είναι; Πρώην διευθυντικό στέλεχος σε μεγάλες ιστορίες. Και τι κάνει σήμερα;
Γράφει η Γεωργία Λινάρδου.
Άκουγα διαρκώς για την Κοινωνική Κουζίνα. Λογιών λογιών άνθρωποι που μπορούν, μαγειρεύουν για όσους… δεν μπορούν. Η ιδέα ξεκίνησε όταν άρχισε να γιγαντώνεται στις λαϊκές αγορές το φαινόμενο ανθρώπων που πήγαιναν να μαζέψουν ότι είχε απομείνει, πεταμένο στο πεζοδρόμιο ή στο δρόμο ή σαπισμένο στα καφάσια που δεν είχαν προλάβει οι έμποροι να το πετάξουν. Το μάζευαν για να το μαγειρέψουν για την οικογένεια τους… τα παιδιά τους. Και μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα η Κοινωνική Κουζίνα επεκτάθηκε. Ο ένας Δήμος μετά τον άλλον υιοθέτησε το επιτυχημένο μοντέλο κοινωνικής αλληλεγγύης Κανείς δεν γνώριζε ποιος ήταν αυτός ο «Άλλος Άνθρωπος» που ξεκίνησε το όλο εγχείρημα. Όλοι, όμως, τον ακολούθησαν!
Πίσω, λοιπόν, από την Κοινωνική Κουζίνα βρίσκεται ο Άλλος Άνθρωπος –όπως αναφέρει και το site του-είναι ο ο Κωνσταντίνος Πολυχρονόπουλος.
Ποιος είναι;
Ο Κ. Πολυχρονόπουλος διαθέτει ένα απίστευτο βιογραφικό. Η μία διευθυντική θέση διαδέχθηκε την άλλη. Αυτός ο άνθρωπος έχει κάνει πολλά στην ζωή του… έχει υποδυθεί πολλούς ρόλους. Τι συνέβη και άλλαξε πλώρη; Το εξομολογείται ο ίδιος στο Storie Umane.
-Πως από διευθυντικό στέλεχος πήρατε την μεγάλη απόφαση να αλλάξετε τόσο πολύ την ζωή σας;
«Ήταν κάτι που προϋπήρχε ή συνέβη κάτι που επηρέασε την πορεία σας; Έχασα την εργασία μου πριν τρία χρόνια και μετά από ένα χρόνο και κάτι που έψαχνα και δεν έβρισκα τίποτα –όχι μόνον στην ειδικότητά μου, αλλά σε οποιαδήποτε εργασία- κλείστηκα στο σπίτι της μητέρας μου, στο οποίο επέστρεψα μετά από 25 χρόνια αυτόνομης ζωής και δεν έβγαινα για έναν ολόκληρο χρόνο. Έπαθα κατάθλιψη».
-Και πως έγινε η αλλαγή πορείας;
«Τον προηγούμενο χρόνο, μετά την συγκέντρωση των αποφασισμένων στο Σύνταγμα που πήγα κι εγώ όπως πολλοί άλλοι συνάνθρωποι μας, είδα ότι αυτή η ουτοπία που πολλοί ονειρεύονται (αυτονομία, αυτό-οργάνωση, αλληλεγγύη, κοινωνική δικαιοσύνη χωρίς τσοπάνους να μας οδηγούν, έγινε πραγματικότητα, για τουλάχιστον 35 ημέρες). Ήταν κάτι που μου έδωσε ξανά ελπίδα ότι από μόνοι μας μπορούμε να αλλάξουμε τα πράγματα». Αυτό ήταν το πρώτο ξάφνιασμα.
-Πως ξεκίνησε όμως η ιδέα της Κοινωνικής Κουζίνας;
«Η ιδέα της κοινωνικής κουζίνας ξεκίνησε να μου δίνει την δυνατότητα να προσφέρω στον εαυτό μου και στους άλλους τουλάχιστον ένα πιάτο φαγητό. Φυσικά και ξέρουμε πολύ καλά ότι αυτό από μόνο του, δεν είναι λύση του προβλήματος, είναι όμως κάτι. Είναι καλύτερο από το τίποτα και είναι και μία ευκαιρία να μιλάμε με τους συνανθρώπους μας που ζουν στο δρόμο, είναι άποροι, άνεργοι, συνταξιούχοι και βλέπουμε ότι εκτός από το φαγητό έλειπε η επικοινωνία μεταξύ μας. Ήταν πολύ εύκολο, λοιπόν, όχι μόνον για μένα αλλά και για οποιονδήποτε διαθέτει λίγο νου, να καταλάβει ότι μόνον όταν έχουμε το αίσθημα της αλληλεγγύης, μπορούμε να κάνουμε κάτι και να αλλάξουμε ό, τι δε μας αρέσει. Επιτέλους να καταλάβουμε ότι ο παρτακισμός και ο ψεύτικος (δανεικός) νεοπλουτισμός που μας έριξαν, δεν είναι για το δικό μας καλά αλλά γι’ αυτούς που ήθελαν να μας καταστρέψουν».
-Τελικά, ποιος είναι αυτός ο «άλλος άνθρωπος» που περιγράφεται ως κινητήριο δύναμη;
«Άλλος άνθρωπος είναι ο καθ’ ένας από εμάς. Ο οποιοσδήποτε μπορεί να γίνει άλλος άνθρωπος: είτε να γίνει άστεγος, είτε άνεργος, είτε πλούσιος (λίγο χλωμό αυτό, αλλά μπορεί), είτε να γίνει άπορος…. δεν παύει όμως να παραμένει άνθρωπος και να ζει με ανθρώπους. Έτσι λοιπόν γεννήθηκε ο «άλλος άνθρωπος». Με αυτό το σκεπτικό και αυτήν την φιλοσοφία».
Το άρθρο βρίσκεται εδώ και το site του Αλλου Ανθρώπου που μπορείτε να βοηθήσετε όπως θέλετε, βρίσκεται εδώ.
Γράφει η Γεωργία Λινάρδου.
Άκουγα διαρκώς για την Κοινωνική Κουζίνα. Λογιών λογιών άνθρωποι που μπορούν, μαγειρεύουν για όσους… δεν μπορούν. Η ιδέα ξεκίνησε όταν άρχισε να γιγαντώνεται στις λαϊκές αγορές το φαινόμενο ανθρώπων που πήγαιναν να μαζέψουν ότι είχε απομείνει, πεταμένο στο πεζοδρόμιο ή στο δρόμο ή σαπισμένο στα καφάσια που δεν είχαν προλάβει οι έμποροι να το πετάξουν. Το μάζευαν για να το μαγειρέψουν για την οικογένεια τους… τα παιδιά τους. Και μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα η Κοινωνική Κουζίνα επεκτάθηκε. Ο ένας Δήμος μετά τον άλλον υιοθέτησε το επιτυχημένο μοντέλο κοινωνικής αλληλεγγύης Κανείς δεν γνώριζε ποιος ήταν αυτός ο «Άλλος Άνθρωπος» που ξεκίνησε το όλο εγχείρημα. Όλοι, όμως, τον ακολούθησαν!
Πίσω, λοιπόν, από την Κοινωνική Κουζίνα βρίσκεται ο Άλλος Άνθρωπος –όπως αναφέρει και το site του-είναι ο ο Κωνσταντίνος Πολυχρονόπουλος.
Ποιος είναι;
Ο Κ. Πολυχρονόπουλος διαθέτει ένα απίστευτο βιογραφικό. Η μία διευθυντική θέση διαδέχθηκε την άλλη. Αυτός ο άνθρωπος έχει κάνει πολλά στην ζωή του… έχει υποδυθεί πολλούς ρόλους. Τι συνέβη και άλλαξε πλώρη; Το εξομολογείται ο ίδιος στο Storie Umane.
-Πως από διευθυντικό στέλεχος πήρατε την μεγάλη απόφαση να αλλάξετε τόσο πολύ την ζωή σας;
«Ήταν κάτι που προϋπήρχε ή συνέβη κάτι που επηρέασε την πορεία σας; Έχασα την εργασία μου πριν τρία χρόνια και μετά από ένα χρόνο και κάτι που έψαχνα και δεν έβρισκα τίποτα –όχι μόνον στην ειδικότητά μου, αλλά σε οποιαδήποτε εργασία- κλείστηκα στο σπίτι της μητέρας μου, στο οποίο επέστρεψα μετά από 25 χρόνια αυτόνομης ζωής και δεν έβγαινα για έναν ολόκληρο χρόνο. Έπαθα κατάθλιψη».
-Και πως έγινε η αλλαγή πορείας;
«Τον προηγούμενο χρόνο, μετά την συγκέντρωση των αποφασισμένων στο Σύνταγμα που πήγα κι εγώ όπως πολλοί άλλοι συνάνθρωποι μας, είδα ότι αυτή η ουτοπία που πολλοί ονειρεύονται (αυτονομία, αυτό-οργάνωση, αλληλεγγύη, κοινωνική δικαιοσύνη χωρίς τσοπάνους να μας οδηγούν, έγινε πραγματικότητα, για τουλάχιστον 35 ημέρες). Ήταν κάτι που μου έδωσε ξανά ελπίδα ότι από μόνοι μας μπορούμε να αλλάξουμε τα πράγματα». Αυτό ήταν το πρώτο ξάφνιασμα.
-Πως ξεκίνησε όμως η ιδέα της Κοινωνικής Κουζίνας;
«Η ιδέα της κοινωνικής κουζίνας ξεκίνησε να μου δίνει την δυνατότητα να προσφέρω στον εαυτό μου και στους άλλους τουλάχιστον ένα πιάτο φαγητό. Φυσικά και ξέρουμε πολύ καλά ότι αυτό από μόνο του, δεν είναι λύση του προβλήματος, είναι όμως κάτι. Είναι καλύτερο από το τίποτα και είναι και μία ευκαιρία να μιλάμε με τους συνανθρώπους μας που ζουν στο δρόμο, είναι άποροι, άνεργοι, συνταξιούχοι και βλέπουμε ότι εκτός από το φαγητό έλειπε η επικοινωνία μεταξύ μας. Ήταν πολύ εύκολο, λοιπόν, όχι μόνον για μένα αλλά και για οποιονδήποτε διαθέτει λίγο νου, να καταλάβει ότι μόνον όταν έχουμε το αίσθημα της αλληλεγγύης, μπορούμε να κάνουμε κάτι και να αλλάξουμε ό, τι δε μας αρέσει. Επιτέλους να καταλάβουμε ότι ο παρτακισμός και ο ψεύτικος (δανεικός) νεοπλουτισμός που μας έριξαν, δεν είναι για το δικό μας καλά αλλά γι’ αυτούς που ήθελαν να μας καταστρέψουν».
-Τελικά, ποιος είναι αυτός ο «άλλος άνθρωπος» που περιγράφεται ως κινητήριο δύναμη;
«Άλλος άνθρωπος είναι ο καθ’ ένας από εμάς. Ο οποιοσδήποτε μπορεί να γίνει άλλος άνθρωπος: είτε να γίνει άστεγος, είτε άνεργος, είτε πλούσιος (λίγο χλωμό αυτό, αλλά μπορεί), είτε να γίνει άπορος…. δεν παύει όμως να παραμένει άνθρωπος και να ζει με ανθρώπους. Έτσι λοιπόν γεννήθηκε ο «άλλος άνθρωπος». Με αυτό το σκεπτικό και αυτήν την φιλοσοφία».
Το άρθρο βρίσκεται εδώ και το site του Αλλου Ανθρώπου που μπορείτε να βοηθήσετε όπως θέλετε, βρίσκεται εδώ.
